นิทาน : พระราชาผู้เป็นที่รัก

ในหลวงรัชกาลที่ 9 เป็นพระมหากษัตริย์ผู้ทรงงานหนัก  และเป็นที่รักของปวงชนชาวไทย  ผู้เขียนจึงแต่งนิทานเรื่องนี้ เพื่อถวายความอาลัย  และเพื่อให้เด็กรุ่นใหม่ ได้รำลึกถึงพระเมตตาของพระราชาผู้เป็นที่รัก และน้อมนำสิ่งที่พระองค์ทรงสอน เป็นแนวทางในการพัฒนาตนเอง  และประเทศชาติสืบไป  หวังว่าคุณพ่อ คุณแม่ คุณครู จะส่งต่อนิทานเรื่องนี้ให้เด็ก ๆ ได้อ่านกันนะครับ

นิทาน พระราชาผู้เป็นที่รัก

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว  มีเทวดาองค์หนึ่งอยากช่วยเหลือผู้คน  ที่เชื่อแต่เรื่องโชคชะตา  จนลืมพึ่งพาความสามารถของตัวเอง

เทวดาองค์นี้จึงสละความสุขสบายบนสวรรค์ชั้นฟ้า แล้วลงมาเกิดเป็นเจ้าชายองค์น้อย เพื่อหาวิธีทำให้ชาวเมืองทุกคนเห็นว่า  มนุษย์สามารถทำสิ่งใดก็ได้  หากมีความตั้งใจและไม่ย่อท้อ

เจ้าชายองค์น้อยเริ่มแสดงให้ชาวเมืองได้เห็นว่า มนุษย์สามารถทำสิ่งใดก็ได้  หากมีความตั้งใจและไม่ย่อท้อ  ด้วยการฝึกหัดวาดรูป ซึ่งพระองค์ไม่เคยมีทักษะมาก่อน   เจ้าชายใช้เวลาเรียนรู้และฝึกฝนอยู่นาน  จนกระทั่งเวลาผ่านไปราว 1 ปี  ในที่สุด   พระองค์ก็วาดรูปได้งดงามสมดังที่ตั้งใจเอาไว้

แต่อนิจจา   เมื่อชาวเมืองได้เห็นภาพวาดของเจ้าชาย  แทนที่ชาวเมืองจะเล็งเห็นถึงความพยายามของเจ้าชายในการทุ่มเทฝึกฝน  พวกเขากลับเชื่อว่า ความสามารถในการวาดภาพของเจ้าชาย คงเกิดจากโชคชะตาที่กำหนดให้เจ้าชายมีพรสวรรค์ในด้านนี้

เมื่อเจ้าชายเห็นว่าไม่ได้ผล  พระองค์จึงเปลี่ยนจากการวาดภาพไปฝึกหัดเล่นดนตรีและแต่งเพลง ซึ่งน่าจะเข้าถึงผู้คนได้ง่ายกว่า  เจ้าชายทรงฝึกฝนเล่นดนตรีและแต่งเพลง  ด้วยความตั้งใจและไม่ย่อท้อ  ในที่สุด  เจ้าชายก็เล่นดนตรีได้คล่องแคล่ว  และสามารถแต่งเพลงได้สำเร็จ

แต่อนิจจา  เมื่อชาวเมืองได้ฟังเพลงของเจ้าชาย  แทนที่ชาวเมืองจะเล็งเห็นถึงความพยายามของเจ้าชายในการทุ่มเทฝึกฝน  พวกเขากลับเชื่อว่า ความสามารถในการเล่นดนตรีและแต่งเพลงคงเกิดจากโชคชะตาที่กำหนดให้เจ้าชายมีพรสวรรค์ในด้านนี้ ซึ่งเป็นพรสวรรค์ในด้านศิลปะเช่นเดียวกับการวาดภาพ

เมื่อเจ้าชายเห็นว่าชาวเมืองยังคงไม่เข้าใจ  ซ้ำยังเชื่อมโยงว่าพระองค์มีความถนัดในด้านศิลปะเป็นพิเศษ  เจ้าชายจึงตัดสินใจเริ่มฝึกฝนการเล่นกีฬาเรือใบ ซึ่งไม่เกี่ยวข้องกับพรสวรรค์ทางศิลปะ  โดยพระองค์ทรงฝึกหัดเล่นเรือใบด้วยความตั้งใจและไม่ย่อท้อ  จนในที่สุด  เจ้าชายก็สามารถบังคับเรือใบได้คล่องแคล่ว  อย่างยากจะหาใครเสมอเหมือน

แต่อนิจจา  เมื่อชาวเมืองได้เห็นความสามารถในการเล่นเรือใบของเจ้าชาย  แทนที่ชาวเมืองจะเล็งเห็นถึงความพยายามของเจ้าชายในการทุ่มเทฝึกฝน  พวกเขากลับเชื่อว่า ความสามารถในการเล่นกีฬา  อาจเป็นความสามารถอีกอย่างที่โชคชะตาได้กำหนดไว้

ความเชื่อเรื่องโชคชะตาที่หยั่งรากลึก  ทำให้ชาวเมืองมองไม่เห็นเจตนาของเจ้าชายที่ต้องการแสดงให้ทุกคนเห็นถึงคุณค่าของความตั้งใจและความไม่ย่อท้อ  ที่ทำให้มนุษย์สามารถทำสิ่งต่าง ๆ ได้โดยไม่ต้องพึ่งโชคชะตาเลยแม้แต่น้อย เมื่อเจ้าชายเห็นว่า ความพยายามที่ผ่านมานั้นไร้ผล พระองค์จึงตั้งใจ ทำสิ่งที่ท้าทายโชคชะตา และเป็นเรื่องเหนือธรรมชาติ  เพื่อแสดงให้ชาวเมืองได้ประจักษ์ ถึงพลังแห่งความตั้งใจและความไม่ย่อท้อของมนุษย์

เจ้าชายองค์น้อยใช้เวลาสังเกตและครุ่นคิดอยู่นานหลายเดือน  พระองค์ทรงเห็นว่า  เมืองของพระองค์มีปัญหาเรื่องความแห้งแล้ง  ซึ่งเป็นผลมาจากฝนที่ไม่ตกต้องตามฤดูกาล  บางที หากพระองค์สามารถ ควบคุมให้ฝนตกได้ดังใจ ซึ่งเป็นเรื่องที่ฝืนธรรมชาติ  ชาวเมืองอาจตาสว่างและเข้าใจสิ่งที่พระองค์  ต้องการให้พวกเขาได้รับรู้

เมื่อเจ้าชายคิดเช่นนั้น  พระองค์จึงเริ่มต้นศึกษาข้อมูล จากตำราวิทยาศาสตร์ที่มีการนำสารต่าง ๆ มาผสมกันเพื่อก่อให้เกิดความเปลี่ยนแปลงอย่างคาดไม่ถึง

เจ้าชายใช้เวลาศึกษาและทดลองด้วยความตั้งใจและไม่ย่อท้ออยู่นานหลายปี  ทั้งยังศึกษาเกี่ยวกับการสร้างเรือลอยฟ้า  เพื่อหาวิธีนำสารต่าง ๆ ไปโปรยที่ก้อนเมฆ  ครั้นเมื่อพระองค์ทดลองจนเกิดความมั่นใจแล้วพระองค์จึงป่าวประกาศให้ชาวเมืองได้ทราบว่า  พระองค์จะฝืนโชคชะตาและธรรมชาติ  โดยการทำให้ฝนตกในฤดูที่แห้งแล้งที่สุด  ซึ่งหากพระองค์ทำได้สำเร็จ ก็ขอให้ชาวเมืองเชื่อว่า  สิ่งที่เกิดขึ้นเป็นผลมาจากความพยายาม  และความไม่ย่อท้อของมนุษย์  ไม่ได้เกี่ยวกับโชคชะตาเลยแม้สักนิด

ทันทีที่ชาวเมืองได้ฟัง ทุกคนต่างพากันหัวเราะเยาะเจ้าชายองค์น้อย เพราะไม่มีใครคิดว่า ในโลกใบนี้จะมีใครสามารถบังคับให้ฝนตกตามอำเภอใจได้

แต่หลังจากที่เจ้าชายนำสารขึ้นเรือลอยฟ้าไปปล่อยบนก้อนเมฆได้ไม่นาน  ฝนก็ตกลงมา

ซึ่งในตอนแรก  แม้ชาวเมืองจะยังไม่เชื่อและอ้างว่าเป็นความบังเอิญ  แต่เมื่อเจ้าชายทำให้ดูซ้ำ ๆ จนทุกคนประจักษ์ว่าฝนที่ตกนั้น เกิดขึ้นจากฝีมือของเจ้าชาย  ชาวเมืองทุกคนจึงตาสว่าง และเริ่มตระหนักว่า  ความตั้งใจและความไม่ย่อท้อของมนุษย์  ทำให้เกิดสิ่งต่าง ๆ ได้มากมาย  มิใช่ทุกสิ่งถูกกำหนดด้วยโชคชะตาอย่างที่ทุกคนเคยเชื่อมาโดยตลอด

เจ้าชายองค์น้อยทรงดีใจที่ความพยายามของพระองค์ประสบผลสำเร็จ  ครั้นเมื่อเจ้าชายทรงเติบโตและได้ครองราชย์  พระองค์ก็ดำรงตนเป็นต้นแบบ  และเปิดโอกาสให้ชาวเมืองได้ใช้ความสามารถ  ในการพัฒนาบ้านเมืองให้เจริญก้าวหน้า  ตลอดช่วงรัชสมัยที่พระองค์ทรงปกครองบ้านเมืองอยู่  

แม้การพัฒนาบ้านเมืองจะเป็นเรื่องยาก แต่เมื่อชาวเมืองมีความตั้งใจและไม่ย่อท้อในการแก้ปัญหาต่าง ๆ  จนพัฒนาบ้านเมืองได้สำเร็จ  พวกเขาก็เกิดความมั่นใจที่จะพึ่งพาตนเองมากขึ้นเรื่อย ๆ

ในที่สุด  เมื่อถึงเวลา  ที่พระราชาต้องกลับไปยังสวรรค์ชั้นฟ้า  ชาวเมืองก็พร้อมที่จะดูแลบ้านเมือง  ด้วยพลังของตนเองได้อย่างเข้มแข็งมากขึ้น

และนี่คือนิทาน  ซึ่งมีที่มาจากเรื่องราวของพระราชาในโลกความเป็นจริง  พระราชาของประเทศเล็ก ๆ  ที่รักประชาชนมากที่สุด  และเป็นที่รักของประชาชนมากที่สุด

พระราชาผู้ทุ่มเทชีวิตในการสร้างประโยชน์แก่ประชนชนทุกลมหายใจ พระราชาผู้ทรงพระนามว่า     “พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช”  พ่อหลวงของคนไทยทุก ๆ คน

ท่านที่อยากดูนิทานเรื่องนี้ในแบบคลิปวิดีโอ  สามารถดูได้ที่ ยูทูบ “พระราชาผู้เป็นที่รัก” ตามลิงค์นี้

หวังว่าเด็ก ๆ จะได้ข้อคิดจากนิทานเรื่องนี้นะครับ  และถ้าเด็ก ๆ คนไหนอยากรู้เกี่ยวกับ  พระราชกรณียกิจของในหลวงรัชกาลที่ 9  ลองถามคุณพ่อคุณแม่ หรือ คุณครูนะครับ  พี่เชื่อว่า ทุก ๆ ท่านจะเล่าให้เด็ก ๆ ฟังได้อย่างไม่รู้จบ เพราะพระองค์ทรงเป็นพระราชาผู้เป็นที่รัก  ของคนไทยทุกคนจริง ๆ

คลิปสัมภาษณ์ผู้แต่งนิทานพระราชาผู้เป็นที่รัก

หมายเหตุ :

เรื่องโดย : นำบุญ นามเป็นบุญ

ภาพประกอบโดย : คณิตศาสตร์ เสมานพรัตน์