อาชีพนักเขียนนิทานของผม คล้ายกับอาชีพคนปลูกดอกไม้ คือปลูกดอกไม้เพื่อให้ความสุขแก่คนที่ได้พบเห็น  เมื่อผมคิดได้แบบนี้ ผมจึงแต่งนิทานเรื่อง “ชายผู้ปลูกดอกไม้สีจาง” ซึ่งในแง่หนึ่งอาจดูเหมือนเป็นนิทานหรือเรื่องสั้นเกี่ยวกับดอกไม้  แต่ลึก ๆ แล้ว เป็นนิทานเกี่ยวกับความอดทน  ความเพียรพยายาม  หรือความมุ่งมั่น  ตามแนวคิดที่ว่า ความพยายามอยู่ที่ไหนความสำเร็จอยู่ที่นั่น  ดังนั้น หากใครมีความฝัน ก็ขอเป็นกำลังใจให้มุ่งมั่นทำความฝันต่อไป  เพราะเมื่อถึงวันหนึ่ง  ความเพียรพยายามในสิ่งที่ทำอยู่ก็น่าจะบรรลุผลสำเร็จ  ท้ายสุด  ผมหวังว่าคุณผู้อ่านจะชอบดอกไม้ในสวนของผม ดอกไม้ที่ไม่ค่อยหอม ไม่ค่อยฉูดฉาด  แต่เป็นดอกไม้สีจาง ๆ ที่ปลูกด้วยหัวใจ….ดวงจริง

นิทานเรื่อง ชายผู้ปลูกดอกไม้สีจาง

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ณ เมืองของนักปลูกดอกไม้ ยังมีชายหนุ่มคนหนึ่งเป็นคนที่ชอบดอกไม้สีจางเป็นพิเศษ ด้วยเหตุนี้ เขาจึงเลือกปลูกดอกไม้สีจางในแปลงดอกไม้ของเขา แทนที่จะปลูกดอกไม้สีฉูดฉาดหรือดอกไม้ที่มีกลิ่นหอมฟุ้งเช่นเดียวกับชาวเมืองคนอื่น ๆ

อยู่มาวันหนึ่ง  มีพ่อค้าผู้ร่ำรวยเดินทางเข้ามาในเมืองเพื่อเลือกดอกไม้นำไปขายต่อ  ชาวเมืองต่างหวังว่าพ่อค้าจะสนใจซื้อดอกไม้ที่ตนปลูก พ่อค้าเดินดูดอกไม้ในแปลงต่าง ๆ อยู่นานจนมาหยุดที่แปลงดอกไม้สีจาง จากนั้น  พ่อค้าก็ตัดสินใจสั่งซื้อดอกไม้ โดยเลือกดอกไม้สีฉูดฉาดจากแปลงดอกไม้แปลงหนึ่ง ซึ่งน่าจะขายต่อและทำกำไรได้ง่ายที่สุด

ชายหนุ่มผู้ปลูกดอกไม้สีจางผิดหวัง แต่เขาก็ยังชอบดอกไม้สีจางอยู่ดี  ชายหนุ่มจึงให้กำลังใจตนเองว่า การที่พ่อค้าไม่ซื้อดอกไม้ของเขาในวันนี้ อาจเป็นเพราะมีสิ่งที่ดีกว่ารอเขาอยู่ในอนาคต  

ในเวลาต่อมา มีเจ้าหญิงองค์หนึ่งเดินทางเข้ามาในหมู่บ้านเพื่อหาดอกไม้ที่คู่ควรกับพระองค์ เจ้าหญิงทรงเดินดูดอกไม้ในแปลงต่าง ๆ อยู่นาน จนมาหยุดที่แปลงดอกไม้สีจาง จากนั้น  เจ้าหญิงก็ตัดสินใจเลือกดอกไม้ โดยเลือกดอกไม้ที่มีกลิ่นหอมฟุ้งจากแปลงดอกไม้แปลงหนึ่ง ซึ่งน่าจะนำไปสกัดเป็นน้ำหอมที่เหมาะกับพระองค์ได้มากที่สุด

ชายหนุ่มผู้ปลูกดอกไม้สีจางผิดหวัง แต่เขาก็ยังชอบดอกไม้สีจางอยู่ดี  ชายหนุ่มจึงให้กำลังใจตนเองอีกครั้งว่า การที่เจ้าหญิงไม่ซื้อดอกไม้ของเขาในวันนี้ อาจเป็นเพราะมีสิ่งที่ดีกว่ารอเขาอยู่ในอนาคต

หลายปีผ่านไป  มีคนเข้ามาเลือกหาดอกไม้หลายต่อหลายครั้ง  แต่ไม่มีใครเลือกดอกไม้สีจางที่ชายหนุ่มปลูกเลย  ชายหนุ่มท้อ แต่เขาก็ยังชอบดอกไม้สีจางอยู่ดี ชายหนุ่มรักความงามอันอ่อนโยนของดอกไม้สีจางที่หลายคนอาจมองไม่เห็น เขาเชื่อมั่นในสิ่งที่เขารัก  เขาจึงตั้งใจปลูกดอกไม้สีจางต่อไป โดยพยายามปลอบใจตนเองว่า การที่ไม่มีใครซื้อดอกไม้ของเขาในวันนี้ อาจเป็นเพราะมีสิ่งที่ดีกว่ารอเขาอยู่ในอนาคต

และแล้ววันหนึ่ง  มีชายชราผู้หนึ่งเดินทางเข้ามาในหมู่บ้านเพื่อหาดอกไม้เป็นของขวัญให้ภรรยาในวันครบรอบการแต่งงานปีที่ 30

ชายชราเดินดูดอกไม้ในแปลงต่าง ๆ อยู่นาน จนมาหยุดที่แปลงดอกไม้สีจาง เขามองดอกไม้สีจางด้วยดวงตา และรับรู้ถึงความอ่อนโยนของมันได้ด้วยดวงใจ ชายชราคิดว่า แม้ดอกไม้สีจางจะไม่ฉูดฉาดสะดุดตาหรือมีกลิ่นหอมฟุ้งแบบดอกไม้อื่น ๆ แต่มันเป็นดอกไม้ที่แสนอ่อนโยนและน่าจะช่วยทำให้หัวใจเบิกบานทุกครั้งที่ได้เห็น  ชายชราจึงตัดสินใจเลือกดอกไม้สีจางเป็นของขวัญให้ภรรยาที่เขารัก

ชายหนุ่มดีใจมากที่มีคนเห็นความงามของดอกไม้สีจางที่เขาปลูก แต่เขาก็ต้องแปลกใจ เมื่อชายชราเอ่ยปากขอให้ชายหนุ่มตามไปปลูกและดูแลดอกไม้สีจางที่แปลงดอกไม้ในวังหลวง!

ใช่แล้ว…ชายชราก็คือพระราชาผู้แสนดีที่แอบมาหาของขวัญวันพิเศษสำหรับพระราชินีสุดที่รัก

เมื่อพระราชาตัดสินใจเลือกดอกไม้สีจางเป็นของขวัญครบรอบวันแต่งงาน  พระราชาจึงชวนชายหนุ่มให้ไปทำงานเป็นอัศวินผู้มีหน้าที่ดูแลแปลงดอกไม้สีจางที่พระองค์ตั้งใจมอบให้พระราชินีเป็นของขวัญ

ชายหนุ่มเพิ่งเข้าใจว่า การที่โชคชะตาดลบันดาลไม่ให้ใคร ๆ มาสนใจดอกไม้สีจางของเขาก็เพื่อรอให้ถึงวันนี้…วันที่พระราชาจะมาพบดอกไม้สีจางที่เขารักและชวนเขาเข้าไปทำงานในวัง  ชายหนุ่มดีใจที่ตนเองเชื่อมั่นในสิ่งที่รักและมุมานะทำสิ่งที่ฝันโดยไม่ยอมย่อท้อ

ในที่สุด ชายหนุ่มก็ได้เป็นอัศวินดอกไม้สีจางและได้ปลูกดอกไม้ที่เขารักในวังหลวงอย่างมีความสุขตลอดชั่วชีวิต

“นิทานนำบุญ”