ความปรารถนาของเจ้ามังกรไฟ

ณ ดินแดนนิทาน มีมังกรไฟตัวน้อยตัวหนึ่ง มันเหงามาก ถ้าคุณอ่านนิทานเรื่องนี้ แล้วยินดีเป็นเพื่อนกับมัน ช่วยเขียนข้อความถึงฮูลิโอที่ด้านล่างของนิทานสักนิดนะครับ

ความปรารถนาของเจ้ามังกรไฟ

เมื่อร้อยวันพันปีก่อน  มีมังกรน้อยตัวหนึ่งอาศัยอยู่ในถ้ำตามลำพังอย่างเหงา ๆ   เจ้ามังกรผู้น่าสงสารมีนามว่า ‘ฮูลิโอ’   มันฟักออกจากไข่ภายหลังจากการสงบลงของโรคระบาดครั้งใหญ่ที่คร่าชีวิตญาติพี่น้องทั้งหลายของมันไปจนหมดสิ้น   และด้วยเหตุนี้เอง  ฮูลิโอจึงกลายเป็นมังกรตัวสุดท้ายที่ยังคงมีชีวิตอยู่ท่ามกลางความเดียวดายในโลกที่แสนกว้างใหญ่  

ความปรารถนาเพียงประการเดียวของเจ้ามังกรน้อยคือมันต้องการจะมีเพื่อน   ดังนั้น  เมื่อฮูลิโอเติบโตขึ้นเป็นมังกรหนุ่ม  มันจึงตัดสินใจออกเดินทาง โดยมุ่งหวังที่จะใช้พลังไฟจากตัวของมันในการผูกสัมพันธ์และสร้างสรรค์มิตรภาพ

บุคคลแรกที่ฮูลิโอได้พบก็คือคุณยายซึ่งกำลังวุ่นวายอยู่กับการทำอาหารสารพัดชนิด  เจ้ามังกรหนุ่มเห็นว่าเป็นโอกาสดีในการผูกมิตร   มันจึงอาสาย่างไก่เพื่อช่วยให้คุณยายหายยุ่ง   แต่โชคร้ายเหลือเกิน…เพราะแทนที่ฮูลิโอจะช่วยทำให้ไก่สุกหอมนุ่มอร่อยอย่างที่ควรจะเป็น   มันกลับเผลอพ่นไฟแรงเกินขนาด จนทำให้ไก่ไหม้เกรียมเป็นตอตะโกไปเสียทุกตัว   คุณยายโกรธมากถึงกับคว้าไม้กวาดมาไล่ฮูลิโอให้ไปให้พ้น ๆ   และเมื่อเหตุการณ์ลงเอยเช่นนี้  ความพยายามครั้งแรกของเจ้ามังกรผู้อาภัพจึงล้มเหลวลงอย่างไม่เป็นท่า

ฮูลิโอขยับปีกบินขึ้นฟ้าด้วยความผิดหวัง   แม้ความพยายามในครั้งแรกของมันจะไม่ประสบผลสำเร็จ  แต่มันก็คอยปลอบใจตัวเองว่าจงอย่าท้อถอย   ฮูลิโอเดินทางต่อไปจนได้พบกับสามีภรรยาคู่หนึ่ง ซึ่งกำลังช่วยกันบังคับลูกบอลลูนไม่ให้ตกลงสู่พื้น   ฮูลิโอเห็นหนทางที่พอจะผูกมิตรกับคนทั้งสองได้  มันจึงเสนอตัวที่จะช่วยเติมไฟให้แก่ลูกบอลลูนซึ่งทำท่าว่าจะตกมิตกแหล่   แต่อนิจจา!  เมื่อฮูลิโอพ่นไฟให้ความร้อนแก่ลูกบอลลูน   แม้ความร้อนจะทำให้ลูกบอลลูนพองออกและลอยตัวสูงขึ้น  แต่เปลวไฟของฮูลิโอมีความร้อนมากกว่าเปลวไฟปกติ  ลูกบอลลูนจึงพุ่งทะยานขึ้นสู่ฟากฟ้าจนเกือบจะหลุดออกไปนอกโลก   ทั้งสามีและภรรยาต่างตกใจและโมโหฮูลิโอเป็นที่สุด  ความหวังในการผูกมิตรของฮูลิโอจึงปิดฉากลงก่อนที่มันจะได้เริ่มต้นขึ้นเสียด้วยซ้ำ

ภายหลังจากการล้มเหลวติดต่อกันถึงสองครั้ง  ฮูลิโอจึงเริ่มค้นพบว่า หากมันยังคงต้องการมีเพื่อน  สิ่งที่มันควรทำเป็นลำดับแรกคือมันจะต้องหยุดพ่นไฟโดยเด็ดขาด   เมื่อคิดได้ดังนั้นแล้ว  เจ้ามังกรหนุ่มจึงมุ่งหน้าไปหาชาวเมืองที่กำลังสร้างบ้าน  แล้วเสนอตัวที่จะออกแรงช่วยทำงานต่าง ๆ เพื่อแบ่งเบาภาระของทุก ๆ คนให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้   

ตลอดระยะเวลาในการทำงาน  ชาวบ้านต่างพากันกล่าวชมเชยมังกรหนุ่มอย่างไม่ขาดปาก  แต่ก่อนที่การสร้างบ้านจะสิ้นสุดลงเพียงชั่วครู่เดียว  ฝุ่นผงจากการก่อสร้างก็ลอยเข้าไปในจมูกของฮูลิโอ และทำให้ฮูลิโอเผลอจามออกมาเป็นไฟ  จนบ้านที่สร้างเกือบเสร็จลุกไหม้วอดวายไปทั้งหลัง

ฮูลิโอเสียใจต่อสิ่งที่เกิดขึ้นจนไม่อาจที่จะบรรยายได้  มันไม่อยากเกิดเป็นมังกรไฟเอาเสียเลย  เพราะไฟที่มันพ่นออกมาแต่ละครั้งล้วนทำให้ใครต่อใครต้องเดือดร้อนกันไปทั่ว   ฮูลิโอสัญญากับตัวเองว่ามันจะไม่พ่นไฟอีกแล้ว  จากนั้น เจ้ามังกรผู้อาภัพก็บินหลีกลี้หนีจากผู้คนไปสู่ดินแดนแสนไกลสุดขอบโลก

ตลอดระยะเวลาในการเดินทาง   ฮูลิโอไม่ได้พ่นไฟออกมาเลยแม้สักครั้ง  ดังนั้น  เมื่อมันบินมาถึงดินแดนขั้วโลกที่หนาวเหน็บ  ร่างกายของมันจึงเปลี่ยนจากสีเขียวแบบมังกรทั้งหลายกลายมาเป็นสีส้มที่คุกรุ่นไปด้วยไออุ่นแห่งความร้อน  

ในขณะนั้นเอง  ฮูลิโอรู้สึกหดหู่ใจอย่างบอกไม่ถูก   มันแค่ต้องการใครสักคนมาเป็นเพื่อน  แต่ดูเหมือนว่ามังกรไฟอย่างมันคงจะเป็นเพื่อนที่ดีของใคร ๆ ไปไม่ได้    ฮูลิโอเหงาจนน้ำตาไหล  มันร้องไห้ไม่ยอมหยุดนานถึงสามวันสามคืน   จนในที่สุด  เจ้ามังกรผู้เดียวดายก็หมดแรงหลับไปด้วยความเหนื่อยอ่อน

เมื่อฮูลิโอตื่นขึ้นมาอีกครั้ง  รอบตัวของมันกลับเต็มไปด้วยฝูงแมวน้ำ, นกเพ็นกวิน, สิงโต-ทะเล  รวมทั้งผู้คนชาวน้ำแข็งที่พากันมานั่งอิงผิงไออุ่นจนดูเนืองแน่นไปหมด   มังกรไฟตัวอุ่น  ๆ กลายเป็นขวัญใจของทุก ๆ ชีวิตในดินแดนอันหนาวเหน็บ   ฮูลิโอดีใจมากที่มันเป็นที่ต้องการของทุกคนที่นี่   และแล้ว…ฮูลิโอก็มีเพื่อนสมดังที่มันได้ตั้งความปรารถนาเอาไว้

#นิทานนำบุญ

…………………………………