นิทานก่อนนอนเรื่อง “ลูกโป่งสวรรค์ 1000 ลูก” เป็นนิทานก่อนนอนสั้น ๆ ที่แต่งโดย นำบุญ นามเป็นบุญ จุดเริ่มต้นของนิทานเรื่องนี้ เกิดขึ้นตอนที่ผู้แต่งนั่งรถเมล์กลับบ้านจากถนนราชดำเนิน วันนั้น ผู้แต่งเห็นเด็กคนหนึ่งเดินถือลูกโป่งสวรรค์เร่ขายอยู่ข้างถนน ภาพที่เห็นทำให้ผู้แต่งนึกถึงสมัยที่ตัวเองยังเป็นเด็ก ตอนนั้น ลูกโป่งสวรรค์เป็นเสมือนของเล่นมหัศจรรย์ที่มีค่ายิ่งในสายตาของเด็กชานเมืองที่ไม่ค่อยมีของเล่นอะไรมากนัก ด้วยเหตุนี้ ผู้แต่งจึงคิดแต่งนิทานที่เกี่ยวข้องกับ “ลูกโป่งสวรรค์” โดยตีพิมพ์ครั้งแรกในนิตยสารขวัญเรือนเมื่อกาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว
นิทานเรื่องนี้เป็นนิทานก่อนนอนสั้น ๆ เกี่ยวกับความรักระหว่างพี่กับน้อง และความรักในครอบครัว นิทานเรื่องนี้มีเนื้อเรื่องอ่อนโยนมาก โดยเนื้อเรื่องพูดถึงความเสียสละของเด็กผู้ชายที่เป็นตัวเอกของเรื่อง และมีจุดที่น่าจะดึงดูดใจของเด็ก ๆ ได้มาก คือลูกโป่งสวรรค์ที่มีมากถึง 1000 ลูก หวังว่าคุณพ่อคุณแม่จะชอบนิทานเรื่องนี้และเลือกนิทานเรื่องนี้เป็นหนึ่งในนิทานกล่อมนอนของลูก ๆ นะครับ
นิทานก่อนนอนเรื่อง ลูกโป่งสวรรค์ 1000 ลูก
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีครอบครัวเล็กๆ อยู่ครอบครัวหนึ่ง เป็นครอบครัวของคนขายลูกโป่ง
ทุกๆ วัน ลูกชายกับลูกสาวของคนขายลูกโป่งจะตื่นขึ้นมาดูลูกโป่งสวรรค์ ๑๐๐๐ ลูกที่พ่อกับแม่ของพวกเขาจะต้องนำออกไปเร่ขายในตอนเช้า
แม้จะเป็นลูกของคนขายลูกโป่ง แต่สองพี่น้องก็ไม่เคยมีลูกโป่งเป็นของตัวเองเลยสักลูก เด็กทั้งสองรู้ดีว่า พ่อกับแม่ของพวกเขา เหนื่อยมากกว่าจะขายลูกโป่งได้สักลูก และเงินที่ได้จากการขายลูกโป่งก็เพียงพอสำหรับการซื้อ อาหารกินไปวันวันเท่านั้น
อยู่มาวันหนึ่ง พ่อกับแม่เกิดล้มป่วยลงพร้อมๆ กัน เด็กชายผู้เป็นพี่จึงอาสาออกไปขายลูกโป่ง ๑๐๐๐ ลูกแทนพ่อกับแม่ ลูกโป่งสวรรค์ ๑๐๐๐ ลูกทำให้ตัวของเด็กผู้ชายคนนั้นเบาหวิว ทุกครั้งที่มีสายลมพัดมา เด็กผู้ชายจะต้องพยายามเกร็งตัวเพื่อไม่ให้ลูกโป่งพาเขาลอยขึ้นไปบนฟ้า
เด็กผู้ชายคนนี้เดินขายลูกโป่งตั้งแต่เช้าจนถึงบ่าย แต่ก็ยังขายลูกโป่งไม่ได้เลยสักลูก เด็กน้อยเหนื่อยมาก จึงนั่งลงพักเหนื่อย พลางนึกถึงพ่อกับแม่และน้องสาว ถ้าวันนี้เขาขายลูกโป่งไม่ได้เลย พ่อกับแม่คงไม่มีเงินไปหาหมอ และทุกคนคงไม่มีข้าวเย็นกินแน่ๆ
ทันใดนั้นก็มีสายลมแรงพัดมาวูบหนึ่ง ลูกโป่งสวรรค์ ๑๐๐๐ ลูกพร้อมใจกันลอยลิ่ว และพาเด็กผู้ชายคนนี้ลอยสูงขึ้นไปบนฟากฟ้าจนถึงดินแดนของเทวดาและนางฟ้าตัวน้อยๆ
เมื่อเทวดาและนางฟ้าตัวน้อยๆ มองเห็นลูกโป่ง ๑๐๐๐ ลูก พวกเขาก็วิ่งกรูเข้ามาหาเด็กขายลูกโป่งด้วยความตื่นเต้น เทวดาและนางฟ้าทุกๆ องค์อยากจะได้ลูกโป่งด้วยกันทั้งนั้น แต่พวกเขาไม่มีเงินเลย พวกเขาจึงตกลงใจกันว่า ถ้าเด็กขายลูกโป่งยอมให้ลูกโป่งแก่พวกเขา พวกเขาจะให้เด็กขายลูกโป่งขอพรอะไรก็ได้ ๓ ข้อ
เด็กขายลูกโป่งนึกถึงพ่อกับแม่เป็นลำดับแรก เขาจึงขอพรให้พ่อกับแม่ของเขาหายป่วย ส่วนพรข้อที่สอง เขาขอให้ครอบครัวของเขามีอาหารดีๆ กินทุกครั้งที่หิว และสำหรับพรข้อสุดท้าย เขาขอสิ่งที่ไม่มีใครคาดคิดมาก่อน คือ เขาขอเพียงลูกโป่งสีชมพูใบเล็กๆ ๑ ลูกสำหรับน้องสาวที่เขารัก
และแล้ว นิทานเรื่องนี้ก็จบลงอย่างมีความสุข
#นิทานนำบุญ
