นิทานจีนก่อนนอน : ศึกชิงเจ้ายุทธภพ

การประลองฝีมือด้วยวิทยายุทธเป็นภาพจำที่เรามักพบเห็นในละครและภาพยนตร์จีนกำลังภายใน ไม่ว่าจะเป็นเรื่อง มังกรหยก กระบี่ไร้เทียมทาน แปดเทพอสูรมังกรฟ้า เดชคัมภีร์เทวดา ฯลฯ ในฐานะที่พี่นำบุญมีเชื้อสายจีน เมื่อได้มาเป็นนักแต่งนิทาน เลยนึกสนุกอยากแต่งนิทานแนวจีนดูบ้าง โดยนำฉากการประลองฝีมือชิงเจ้ายุทธภพมาใช้  แต่แน่นอนว่า นิทานนำบุญมักเป็นนิทานที่เลี่ยงความรุนแรง นิทานที่แต่งแตกต่างจากนิทานต่อสู้กำลังภายในทั่วไป แต่เป็นนิทานจีนสอนใจ หรือนิทานปรัชญาจีนที่แฝงแง่คิด    ยังไงลองอ่านกันดูนะครับ

นิทานเรื่อง ศึกชิงเจ้ายุทธภพ

นานแสนนานมาแล้ว ณ ดินแดนหลังม่านไม้ไผ่  มีหนุ่มน้อยคนหนึ่งชื่อว่า “ต้าเกอ” ต้าเกอใฝ่ฝันอยากมีวิทยายุทธสูงส่งเพื่อจะได้เป็นเจ้ายุทธภพผู้ยิ่งใหญ่ในแผ่นดิน เด็กหนุ่มจึงเฝ้าฝึกฝนวิชากำลังภายในทั้งหลายอย่างไม่รู้จักเหน็ดจักเหนื่อย และด้วยความตั้งใจจริงนี้เอง ในที่สุด เขาก็มีวิทยายุทธในการต่อสู้ยอดเยี่ยมชนิดที่หาใครเทียบเทียมได้ยาก 

วันหนึ่ง  ต้าเกอทราบข่าวว่าจะมีงานประลองฝีมือเพื่อเฟ้นหาเจ้ายุทธภพครั้งใหม่ซึ่งเป็นงานที่จัดขึ้นทุก ๆ 5 ปี เด็กหนุ่มไฟแรงผู้มีฝีมือล้ำเลิศจึงเดินทางขึ้นเขาไปยังที่นัดหมายโดยหวังจะใช้ฝีมือที่มีอยู่ช่วงชิงตำแหน่งเจ้ายุทธภพมาครองให้จงได้

ครั้นเมื่อต้าเกอเดินทางไปถึงโรงเตี๊ยมซึ่งเป็นทั้งร้านอาหารและที่ประลองฝีมือ เด็กหนุ่มก็พบว่าทั้งโรงเตี๊ยมเต็มไปด้วยจอมยุทธจากทั่วทุกสารทิศซึ่งมากันมากเสียจนโต๊ะอาหารแทบไม่มีที่ว่างให้นั่ง

   ในขณะที่หนุ่มน้อยมองหาที่นั่งอยู่นั้น  โชคดีที่มีจอมยุทธชราท่าทางใจดีผู้หนึ่งกวักมือเชิญเขาให้ไปนั่งด้วย หนำซ้ำ เมื่อต้าเกอเข้าร่วมโต๊ะแล้ว จอมยุทธชราผู้นั้นยังมีน้ำใจรินน้ำชาให้ต้าเกอ ดื่มพร้อมกับถามไถ่สารทุกข์สุขดิบอย่างมีมิตรไมตรีอีกด้วย หนุ่มน้อยที่เพิ่งมาร่วมงานประลองยุทธเป็นครั้งแรกจึงคลายความประหม่าและรู้สึกสบายใจที่อย่างน้อยเขาก็มีชายชราผู้นี้คอยอยู่เคียงข้าง

ระหว่างที่ต้าเกอนั่งสนทนากับชายชราเพื่อรอเวลาประลองยุทธ  เด็กหนุ่มสังเกตเห็นว่ามีจอมยุทธมากหน้าหลายตาเข้ามาทักทายชายชราราวกับเขาเป็นญาติผู้ใหญ่ ในขณะเดียวกันชายชราก็ทักทายและพูดคุยกับจอมยุทธเหล่านั้นอย่างอ่อนน้อม ซึ่งคงเป็นเพราะเขามีฝีมือและกำลังวังชาสู้จอมยุทธหนุ่ม ๆ เหล่านั้นไม่ได้นั่นเอง

ต้าเกอนั่งคุยกับจอมยุทธชราอยู่นาน  เขาเล่าให้ชายชราฟังถึงความใฝ่ฝันของเขาที่อยากเป็นเจ้ายุทธภพและความพยายามในการฝึกวิชาของเขา  ชายชรานั่งฟังอย่างตั้งอกตั้งใจ ทั้งยังให้คำแนะนำแก่ต้าเกอว่า นอกจากวิทยายุทธที่เหนือชั้นแล้ว  เจ้ายุทธภพยังต้องทำตัวให้น่าเคารพ และเป็นที่รักของทุกคนอีกด้วย

แม้ต้าเกอจะไม่เข้าใจความหมายของชายชราสักเท่าไหร่  แต่การวางตัวของชายชราที่ดูอ่อนน้อมถ่อมตนและคอยรับฟังเขาเป็นอย่างดี  ทำให้ต้าเกอรู้สึกสบายใจและนับถือชายชราที่ให้ความเป็นกันเองกับเขาโดยไม่ถือว่าตนเองเป็นผู้อาวุโสกว่าเลยแม้สักนิด 

ในขณะที่ต้าเกอกำลังคิดอะไรเพลิน ๆ อยู่นั้น  จู่ ๆ ก็มีจอมยุทธหนุ่มที่สวมชุดดำกระโดดเข้ามาในโรงเตี๊ยม แล้วร้องท้าให้เจ้ายุทธภพออกมาประลองฝีมือกับเขา

ทันทีที่ชายชุดดำประกาศคำท้า  จอมยุทธทุกคนในโรงเตี๊ยมก็พากันลุกขึ้น แล้วอาสาประลองฝีมือกับชายชุดดำแทน เพราะทุกคนไม่อยากให้เจ้ายุทธภพต้องออกแรงให้เหนื่อยเปล่า 

ต้าเกอแปลกใจที่จอมยุทธทั้งหลายดูเหมือนต้องการปกป้องเจ้ายุทธภพมากกว่าต้องการมาช่วงชิงตำแหน่งอันทรงเกียรตินี้  แต่ในเสี้ยววินาทีนั้นเอง ต้าเกอก็ยิ่งแปลกใจมากขึ้นไปอีก เมื่อชายชราลุกขึ้นห้ามจอมยุทธทั้งหลาย  แล้วเดินไปกล่าวทักทายชายชุดดำอย่างอ่อนน้อม พร้อมกับแสดงตัวว่าเขาก็คือเจ้ายุทธภพที่ชายชุดดำต้องการประลองฝีมือด้วย!

ต้าเกอไม่รู้ตัวเลยว่า ตลอดเวลา…ตนเองได้สนทนากับเจ้ายุทธภพมาโดยตลอด  หนำซ้ำ  เขายังแอบนับถือเจ้ายุทธภพเข้าให้เสียอีก 

เมื่อต้าเกอตั้งสติได้  เขาก็มองการประลองฝีมือระหว่างจอมยุทธหนุ่มในชุดดำกับเจ้ายุทธภพผู้ชราภาพ  จอมยุทธหนุ่มดูแข็งแรงและมีฝีมือไม่ใช่น้อย  เขาใช้พลังตัวเบาลอยตัวขึ้นแล้วซัดฝ่ามือรวดเร็วรุนแรงดุจปืนกลไปที่จุดสำคัญของเจ้ายุทธภพอย่างไร้ซึ่งความปราณี แต่ฝ่ายเจ้ายุทธภพกลับทำเพียงปัดป้องฝ่ามือเหล่านั้นโดยไม่มีการโต้ตอบ  เวลาผ่านไปนานหลายชั่วยาม  ในที่สุด  จอมยุทธชุดดำก็หมดแรงพร้อมกับสำนึกถึงความเมตตาที่เจ้ายุทธภพไม่ซัดฝ่ามือสวนกลับมาเพื่อทำร้ายเขาเลยแม้แต่ฝ่ามือเดียว  จอมยุทธชุดดำยอมรับความพ่ายแพ้ทั้งกายและใจ  เขาจึงคุกเข่าแล้วก้มหัวให้เจ้ายุทธภพที่มีทั้งฝีมือและความเมตตาควรค่าต่อการเคารพ

ในวินาทีนั้น  ต้าเกอจึงตระหนักว่า เพราะเหตุใดจอมยุทธทั้งหลายจึงต้องการปกป้องเจ้ายุทธภพแทนที่จะแย่งกันช่วงชิงตำแหน่ง   ต้าเกอรู้สึกว่าเขาโชคดีมากที่ได้พบและได้รับบทเรียนสำคัญจากเจ้ายุทธภพผู้ยิ่งใหญ่   ต้าเกอเลิกคิดที่จะขอท้าประลองฝีมือกับชายชราในวันนั้น  แต่เขาก็ยังไม่ล้มเลิกความคิดที่จะเป็นเจ้ายุทธภพให้ได้…ไม่วันใดก็วันหนึ่ง

นับจากวันนั้นเป็นต้นมา  ต้าเกอจึงหมั่นฝึกฝนวิชาและพัฒนาฝีมือให้ยอมเยี่ยมมากขึ้นเรื่อย ๆ   ในขณะเดียวกัน  เขาก็พยายามประพฤติตัวให้น่าเคารพและปรับใจให้มีความปรารถนาดีต่อผู้อื่นอยู่เสมอ  โดยเขาหวังว่าสักวันหนึ่ง เขาจะมีคุณสมบัติถึงพร้อมที่จะเป็นเจ้ายุทธภพเช่น เดียวกับชายชราที่เขาเคารพเป็นอย่างสูงนั่นเอง

#นิทานนำบุญ

………………………………….