ของขวัญแด่พระราชา

เนื่องในวันที่ ๒ เมษายน ๒๕๖๓ เป็นวันคล้ายวันพระราชสมภพ สมเด็จพระกนิษฐาธิราชเจ้า กรมสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดา เจ้าฟ้ามหาจักรีสิรินธร มหาวชิราลงกรณวรราชภักดี สิริกิจการิณีพีรยพัฒน รัฐสีมาคุณากรปิยชาติ สยามบรมราชกุมารี ทรงเจริญพระชนมายุ ๖๕ พรรษา  ข้าพระพุทธเจ้า ขอถวายพระพรชัยมงคล ขอพระองค์ทรงพระเจริญ ทรงมีพระชนมายุยิ่งยืนนาน ทรงพระเกษมสำราญ ทรงมีพระวรกายและพระพลานามัยสมบูรณ์แข็งแรง ทรงเป็นมิ่งขวัญของพสกนิกรชาวไทยตลอดไป

และในโอกาสนี้  ผมขอนำนิทานที่เคยแต่งไว้และได้มีการจัดทำเป็นหนังสือภาพสำหรับเด็ก ชื่อเรื่องว่า “ของขวัญแด่พระราชา” มานำเสนอในเว็บไซต์ “นิทานนำบุญ” เพื่อให้เด็ก ๆ ได้อ่านกัน  โดยนิทานเรื่องนี้ได้รับรางวัล 2-3 รางวัลเมื่อครั้งที่ทำเป็นหนังสือภาพสำหรับเด็ก  ซึ่งผมหวังว่าเนื้อหาของนิทานเรื่องนี้จะให้ข้อคิดแก่่คนไทยทุก ๆ คนในการดำเนินชีวิต  เพื่อให้ “ลูกของพ่อ” ทุกคน ก้าวผ่านช่วงเวลาอันยากลำบากที่เราต้องเผชิญกับโรคระบาดโควิด-19 ไปได้ด้วยดี  ขอส่งกำลังใจให้แก่คนไทยทุก ๆ คนและผู้คนทั่วโลกนะครับ

นิทานเรื่อง  ของขวัญแด่พระราชา

พระราชาองค์หนึ่งทรงรักประชาชนของพระองค์มาก  ด้วยเหตุนี้ พระองค์จึงทำทุกวิถีทาง ทั้งการออกเยี่ยมเยียนถามไถ่ทุกข์สุขจากประชาชน , การอุทิศตนเป็นแบบอย่างที่ดีในการดำเนินชีวิต และการคิดค้นสิ่งประดิษฐ์หรือหาวิธีแก้ไขปัญหาต่าง ๆ  เพื่อทำให้ประชาชนของพระองค์มีความสุขมากที่สุด  พระราชาทรงมุ่งมั่นทำงานสร้างความสุขให้ประชาชนอย่างไม่เคยย่อท้อ  ประชาชนทุกคนจึงรักพระราชาของพวกเขายิ่งชีวิต 

ครั้นเมื่อใกล้ถึงวันเกิดของพระราชา  ผู้คนทั้งหลายจึงช่วยกันคิดหาของขวัญมอบให้แด่พระราชาที่พวกเขารัก   ชาวเมืองบางคนเสนอความเห็นให้ทุกคนรวมเงินกันซื้อของราคาแพง เช่นมงกุฎฝังเพชร, คทาทองคำหรือเครื่องใช้หรูหราเพื่อมอบให้แก่พระราชาเป็นของขวัญวันเกิด แต่เนื่องจากพระราชาทรงชอบใช้ชีวิตอย่างพอเพียง  ไม่ฟุ่มเฟือยฟุ้งเฟ้อ  ประชาชนส่วนใหญ่จึงคิดว่าพระราชาคงไม่โปรดของขวัญราคาแพง  ๆ สักเท่าไหร่

ครั้นเมื่อผู้คนเห็นว่าพระราชาทรงไม่ชอบของขวัญราคาแพง   ชาวเมืองบางคนจึงเสนอให้ทุกคนร่วมกันเขียนข้อความอวยพรวันเกิดแล้วส่งเป็นจดหมายให้แก่พระราชา

แม้การส่งจดหมายอวยพรจะเป็นการแสดงออกถึงความจงรักภักดีและเป็นของขวัญที่ไม่สิ้นเปลืองเงินทองมาก  แต่ผู้คนส่วนใหญ่เชื่อว่า ยังมีของขวัญอื่น ๆ ที่มีราคาไม่แพงและน่าจะทำให้พระราชาชื่นใจได้มากกว่านี้

เมื่อพูดถึงความชื่นใจ  ประชาชนที่รู้ว่าพระราชาทรงชอบดนตรีจึงเสนอให้ทุก ๆ คนช่วยกันร้องเพลงอวยพรแด่พระราชานานติดต่อกันถึงสามสิบวันสามสิบคืน  

แต่เนื่องจากพระราชาทรงยึดคติ “เวลาเป็นของมีค่า” ดังนั้น การร้องเพลงติดต่อกันเป็นเวลายาวนาน (ที่ดูเหมือนเป็นการใช้เวลาอย่างไร้ประโยชน์) จึงเป็นของขวัญที่อาจจะไม่เข้าท่านัก

ในขณะที่ทุกคนพยายามขบคิดหาของขวัญให้พระราชากันอย่างเคร่งเครียด หนุ่มน้อยคนหนึ่งก็เสนอความเห็นขึ้นมาว่า  “ในเมื่อพระราชาทรงปรารถนาให้ประชาชนของพระองค์มีความสุข   ถ้าพวกเราช่วยกันทำให้ความปรารถนาของพระองค์เป็นจริง ด้วยการทำให้คนรอบข้างมีความสุข นั่นก็น่าจะเป็นของขวัญที่ทำให้พระองค์ชื่นใจได้มากที่สุดนะ”

ในตอนแรก  ประชาชนทั้งหลายไม่แน่ใจว่าพวกเขาจะทำให้คนอื่น ๆ มีความสุขได้อย่างไร แต่เมื่อพวกเขาคิดถึงความพยายามของพระราชาที่ทุ่มเททุกวิถีทางในการทำให้พวกเขามีความสุข  ประชาชนทั้งหลายจึงเกิดกำลังใจและพร้อมใจกันทดลองส่งมอบความสุขให้แก่ผู้คนที่อยู่รอบข้าง

ประชาชนบางคนหยิบยื่นความสุขให้คนใกล้ตัวด้วยการส่งยิ้มและเสนอตัวช่วยงานโดยไม่คิดค่าจ้าง บางคนยินดีแบ่งปันทรัพย์สินหรือสิ่งของเหลือใช้ให้คนที่ขาดแคลนหรือด้อยกว่า บางคน เลือกสร้างความสุขให้ผู้อื่นด้วยการให้อภัยทุกครั้งที่มีการกระทบกระทั่งกันเกิดขึ้น  ส่วนเด็ก ๆ ก็ตั้งใจศึกษาเล่าเรียนโดยหวังจะนำความรู้มาสร้างสิ่งประดิษฐ์หรือแก้ปัญหาต่าง ๆ ให้ผู้อื่นดังเช่นที่พระราชาทรงกระทำเป็นแบบอย่างเอาไว้

หนึ่งเดือนผ่านไป  พระราชาทรงแปลกใจมากเพราะไม่ว่าพระองค์จะเดินทางไปที่ไหน  พระองค์ก็ทรงเห็นประชาชนส่งยิ้มให้กัน, รักใคร่ปรองดองกันและคอยช่วยเหลือเกื้อกูลกันโดยถ้วนหน้า  พระราชาทรงอิ่มเอมใจต่อภาพที่ได้เห็น และเมื่อพระองค์ถามทหารคนสนิท  พระองค์จึงได้รู้ว่าความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นคือสิ่งที่ประชาชนอยากมอบให้แก่พระองค์เพื่อเป็นของขวัญวันเกิด

เมื่อถึงวันเกิดของพระราชา พระราชาทรงเสด็จออกมาพบกับประชาชนอย่างใกล้ชิด แล้วกล่าวกับประชาชนว่า ของขวัญที่ประชาชนมอบให้เป็นของขวัญแสนวิเศษที่ทำให้พระองค์มีความสุขมากที่สุด  

พระราชาทรงยิ้มและหลั่งน้ำตาด้วยความปลื้มปีติ   ซึ่งเมื่อประชาชนทั้งหลายได้เห็น  พวกเขาก็พากันร้องไห้ตามและสัญญาว่าพวกเขาจะส่งมอบความสุขให้คนรอบข้างต่อไปอย่างไม่ลดละ หลังจากนั้น  ประชาชนทั้งหมดก็ก้มลงกราบพระราชาที่พวกเขารัก  แล้วทุกคนก็พร้อมใจกันเปล่งเสียงจากก้นบึ้งของหัวใจจนดังกึกก้องไปทั้งเมืองว่า  “ขอพระองค์ทรงพระเจริญ…ทรงพระเจริญ…ทรงพระเจริญ…”

#นิทานนำบุญ

……………………………………………………..