นิทานก่อนนอนสั้น ๆ : เพื่อนซี้สี่จิ๋ว

นิทานเรื่อง “เพื่อนซี้สี่จิ๋ว” เป็นนิทานก่อนนอนสั้น ๆ ที่พูดถึงมิตรภาพดี ๆ ระหว่างลูกสัตว์ 4 ตัวที่เป็นเพื่อนกัน  ผมแต่งนิทานเรื่องนี้ในปีแรก ๆ ที่เริ่มต้นอาชีพนักแต่งนิทาน ซึ่งผมอยากขอบันทึกไว้ตรงนี้ว่า นิทานเกี่ยวกับเพื่อนเรื่องนี้ นับเป็นนิทานที่พูดถึงเรื่องของมิตรภาพอย่าง “ท้าทายความเป็นนิทาน” มากที่สุดเรื่องหนึ่งในชีวิตการการเป็นนักเขียนนิทานของผม  กล่าวคือ นิทานเกี่ยวกับมิตรภาพของลูกสัตว์สี่สหายเรื่องนี้ ผมจงใจกำหนดเงื่อนไขของเรื่อง ให้ลูกสัตว์ได้รับพัสดุเป็น “กล่องเล็ก ๆ ยาว ๆ”  ด้วยเหตุผลและความซุกซนบางประการของผู้แต่ง (ผมเอง)  ซึ่งการคลี่คลายปริศนาสิ่งของที่อยู่ในกล่อง ทำให้นิทานเรื่องนี้  ก้าวข้ามจากโลกของนิทาน ไปสู่โลกของการ์ตูนด้วยความจงใจ  หลายคนที่ติดตามนิทานที่ผมแต่ง มักพบนิทานที่มีความอ่อนโยน อ่อนหวาน นิทานที่มีเหตุมีผลรองรับในทุกการกระทำ  แต่นิทานอีกประเภทหนึ่งที่ผมแต่ง จะเป็นนิทานที่มีความ “ซุกซน” สูง  มีความ “แปลกแบบเฉพาะตัว”  ซึ่งนิทานเรื่อง “เพื่อนซี้สี่จิ๋ว” เป็นนิทานเรื่องแรกที่มีลักษณะแบบนั้น (แต่ถ้าสังเกตจะพบว่า ถึงแปลกแค่ไหน แต่ก็ยังซุกซ่อนความอ่อนโยนเอาไว้อยู่ดี)

นิทานเรื่อง เพื่อนซี้สี่จิ๋ว

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว  มีสัตว์ตัวเล็ก ๆ สี่ตัวเป็นเพื่อนที่รักกันมาก  สัตว์ทั้งสี่ตัวประกอบไปด้วย เจ้าจ๋อ น้องต่าย คุณตูบและช้างน้อย  ซึ่งพวกมันต่างเกิดในวันเดียวกัน เดือนเดียวกัน ปีเดียวกันและเติบโตมาด้วยกัน  ดังนั้น พวกมันจึงสนิทสนมกลมเกลียวกันมากกว่าใคร ๆ  จนสัตว์ทั้งหลายในป่าพากันขนานนามให้พวกมันว่า “เพื่อนซี้สี่จิ๋ว”

วันหนึ่ง สมาชิกทั้งสี่ของกลุ่มเพื่อนซี้สี่จิ๋วต่างตกลงใจกันว่า พวกมันจะช่วยกันจัดงานเลี้ยงแสนสนุกขึ้นเพื่อฉลองวันเกิดให้กันและกัน เจ้าจ๋ออาสาออกไปในป่าเพื่อหาผลไม้สำหรับงานเลี้ยง  น้องต่ายรับหน้าที่ทำขนมเค้กแครอทแสนอร่อยสำหรับทุก ๆ คน  ส่วนคุณตูบขอทำความสะอาดบ้านตามความถนัด  โดยคุณตูบสัญญาว่า จะเลียพื้นบ้านให้สะอาดเอี่ยมเรี่ยมเร้  เหลือเพียงช้างน้อยผู้น่าสงสารที่ติดงานสำคัญทำให้ไม่สามารถมาร่วมฉลองกับเพื่อน ๆ ได้  แต่ช้างน้อยยังมีน้ำใจจึงรับอาสาที่จะเดินทางไปยังที่ทำการไปรษณีย์เพื่อจัดส่งของขวัญวันเกิดมาให้กับเพื่อน ๆ ทุก ๆ คน

เวลาผ่านไปจนถึงวันคล้ายวันเกิด  เจ้าจ๋อ น้องต่ายและคุณตูบต่างมาอยู่พร้อมหน้ากันเพื่อเตรียมงานฉลอง  พวกมันคิดเหมือน ๆ กันว่า งานคงสนุกกว่านี้แน่ถ้ามีช้างน้อยอยู่ด้วย  ทันใดนั้นเสียงกริ่งประตูก็ดังขึ้น  ทุกคนต่างคิดว่าช้างน้อยคงทำธุระเสร็จทันเวลาจึงรีบกลับมาฉลองกับเพื่อน ๆ

แต่เมื่อสามสหายเปิดประตู  ผู้ที่มากดกริ่งกลับเป็นคุณบุรุษไปรษณีย์ม้าซึ่งมาพร้อมกับพัสดุของขวัญที่มีลักษณะเป็นกล่องเล็ก ๆ ยาว ๆ   คุณม้าบอกว่าของขวัญกล่องนี้เป็นของขวัญที่ช้างน้อยตั้งใจจะมอบให้แก่ทุก ๆ คน และสิ่งที่อยู่ในกล่องเล็ก  ๆ ยาว ๆ กล่องนี้ ก็เป็นสิ่งที่ทุก ๆ คนชอบมากที่สุดเสียด้วย  ว่าแล้วคุณม้าก็ลากลับไป

เจ้าจ๋อ น้องต่ายและคุณตูบคิดกันไปต่าง ๆ นานาว่า ของที่พวกมันชอบมากที่สุดที่อยู่ในกล่องเล็ก ๆ ยาว ๆ กล่องนี้คืออะไรกันหนอ

“กล่องเล็ก ๆ ยาว ๆ แบบนี้ คงเป็นอะไรไปไม่ได้นอกจากกล้วยหอมของโปรด” เจ้าจ๋อคิด    “กล่องเล็ก ๆ ยาว ๆ แบบนี้ คงเป็นอะไรไปไม่ได้นอกจากแครอทของชอบ” น้องต่ายคิด   “กล่องเล็ก ๆ ยาว ๆ แบบนี้ คงเป็นอะไรไปไม่ได้นอกจากกระดูกท่อนยาวแสนอร่อย” คุณตูบคิด    และแล้ว สามสหายก็ตัดสินใจเปิดกล่องของขวัญออกมาดู  

จริงอย่างที่คุณม้าว่า  ของในกล่องเป็นของที่ทุก ๆ คนชอบมากที่สุด    เจ้าจ๋อบอกว่า “จ๋อชอบของในกล่องมากกว่ากล้วยหอมเสียอีก”    น้องต่ายบอกว่า “ต่ายชอบของในกล่องมากกว่าแครอทตั้งเยอะ”   ส่วนคุณตูบบอกว่า “ตูบชอบของในกล่องมากกว่ากระดูกเป็นร้อย ๆ เท่า”

…..

ใครรู้บ้างว่าของในกล่องเล็ก ๆ ยาว ๆ นั้นคืออะไร

……

ใช่แล้ว  สิ่งที่ซ่อนอยู่ในกล่องเล็ก ๆ ยาว ๆ ก็คือ ช้างน้อย เพื่อนรักของทุก ๆ คนนั่นเอง 

ช้างน้อยค่อย ๆ ก้าวเท้าออกมาจาก  กล่องเล็ก ๆ ยาว ๆ  อย่างช้า  ๆ   มันทนอึดอัดอยู่ในกล่องตั้งนานเพียงเพื่ออยากให้เพื่อน ๆ แปลกใจในวันคล้ายวันเกิด  

เมื่อช้างน้อยออกมาจากกล่องได้แล้ว  ช้างน้อยก็บอกกับเพื่อน ๆ ว่า  มันเองก็ชอบเพื่อน ๆ ไม่แพ้กับที่เพื่อน ๆ ชอบมันเหมือนกัน  และวันนี้  มันก็ไม่ได้มามือเปล่า  มันรู้ดีว่ายังไม่มีใครจัดการเรื่องเครื่องดื่มเลยแม้แต่คนเดียว ช้างน้อยจึงนำเอาน้ำหวานรสกล้วนหอมมาฝากเจ้าจ๋อ  เอาน้ำหวานรสแครอทมาฝากน้องต่าย และเอาน้ำหวานรสกระดูกมาฝากคุณตูบด้วย 

สามสหายดีใจมากที่ได้รับน้ำหวานจากช้างน้อย  จากนั้น  เพื่อนซี้สี่จิ๋วก็เริ่มต้นงานฉลองกันอย่างสนุกสนาน

……………………………..

หมายเหตุ :  คุณพ่อคุณแม่ที่อ่านนิทานเรื่องนี้ให้ลูกฟัง ควรอธิบายให้ลูก ๆ ฟังด้วยว่า  การเข้าไปซ่อนในที่แคบ ๆ แบบในนิทาน อาจทำให้เกิดอันตรายได้   ส่วนเจ้าช้างน้อยในนิทาน เป็นแค่ตัวละครในนิทาน ดังนั้น เรื่องราวที่เกิดขึ้น จึงเป็นแค่เรื่องแต่ง  ไม่ใช่เรื่องจริง  ถ้าในชีวิตจริงเราทำแบบช้างน้อย  เราคงแย่แน่ ๆ

#นิทานนำบุญ