นิทานความสุข : เจ้าชายมังกรสายฟ้า

นิทานก่อนนอนเรื่อง “เจ้าชายมังกรสายฟ้า” เป็นนิทานที่ผม (นำบุญ นามเป็นบุญ) แต่งในปี 2549  หลังจาก “เจ้าชายจิกมี นัมเกล วังชุก” มกุฎราชกุมารแห่งภูฏาน (ในขณะนั้น) เสด็จมาที่ประเทศไทย และเป็นกลายเป็นที่เคารพรักของประชาชนชาวไทยในทันที   ความประทับใจในวันนั้น ทำให้ผมแต่งนิทานเรื่องนี้ขึ้น โดยหวังอยากให้เด็ก ๆ ทั้งโลก ได้แง่คิดที่ดีงาม ที่ซุกซ่อนอยู่ในนิทานเรื่องนี้ครับ

นิทานเรื่อง  เจ้าชายมังกรสายฟ้า

          กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว  ณ เมืองซาวาน ดินแดนยากจนที่โอบล้อมไปด้วยขุนเขาสูงเสียดฟ้า  มีพระราชาองค์หนึ่งทรงส่งเสริมให้ประชาชนทุกคนทำการเพาะปลูกและเลี้ยงสัตว์เพื่อให้มีอาหารพอกินพออยู่  รวมทั้งจุดประกายความคิดให้ชาวเมืองตระหนักรู้ถึงความสุขที่ซุกซ่อนอยู่รอบ ๆ ตัว เช่น ความสุขที่ได้ดมกลิ่นหอมของแสงแดดที่ติดอยู่ตามเสื้อผ้า  ความสุขจากการลิ้มรสชาติชื่นฉ่ำล้ำลึกของผลไม้ที่ตนเองปลูกด้วยความเอาใจใส่  ความสุขจากการสัมผัสกับสายลมที่โชยมาเพียงแผ่ว ๆ  หรือความสุขที่ได้เห็นรอยยิ้มในแววตาของคนที่อยู่รอบข้าง

นอกจากพระราชาจะทรงแนะนำประชาชนด้วยคำพูดแล้ว  พระองค์ยังดำเนินชีวิตเพื่อให้ประชาชนได้ดูเป็นตัวอย่างอีกด้วย  ซึ่งเมื่อชาวเมืองเห็นพระราชาและครอบครัวเสด็จออกมาปลูกผักปลูกหญ้าและเลี้ยงสัตว์ต่าง ๆ ท่ามกลางแสงแดดอุ่น ๆ ในยามเช้าทุก ๆ วัน   ประชาชนทั้งหลายจึงพากันดำเนินชีวิตตามแนวทางที่พระราชาทรงวางเอาไว้  ซึ่งส่งผลให้ชาวเมืองซาวานที่ไม่มีเงินทองพอใช้จ่าย กลับมีอาหารกินอย่างอุดมสมบูรณ์และมีความสุขกับสิ่งเล็กน้อยรอบ ๆ ตัวกันโดยถ้วนหน้า

แม้แนวคิดของพระราชาจะทำให้ชาวเมืองซาวานมีความสุข  แต่ด้วยฐานะที่แสนยากจนของพลเมือง  เจ้าชายยาคัฟซึ่งเป็นพระโอรสของพระราชาจึงเกิดความหวั่นเกรงว่า ในอนาคต…เมืองซาวานอาจกลายเป็นประเทศล้าหลังที่ถูกทอดทิ้งให้อยู่ตามลำพังในโลกด้อยพัฒนา  ซึ่งจากความกังวลนี้เอง เจ้าชายยาคัฟจึงนำเรื่องไปปรึกษากับมังกรสายฟ้าซึ่งเป็นเทพผู้พิทักษ์ชาว เมืองซาวานมานานแสนนาน

หลังจากที่มังกรสายฟ้าได้ฟังความกลัดกลุ้มของเจ้าชายยาคัฟ  เทพมังกรผู้พิทักษ์จึงชวนให้เจ้าชายขึ้นขี่หลัง  จากนั้น มันก็พาพระองค์ทะยานออกจากเมืองในหุบเขา แล้วมุ่งหน้าตรงไปยังดินแดนที่มั่งคั่งทั้งหลาย เพื่อให้เจ้าชายได้ศึกษาหาข้อมูลและเลือกเมืองในฝันสำหรับการนำมาใช้เป็นต้นแบบของเมืองซาวานในอนาคต    

เมืองแห่งแรกที่มังกรสายฟ้าพาเจ้าชายไปศึกษาเป็นเมืองแห่งธุรกิจการค้าที่มีตึกระฟ้าตั้งตระหง่าน  ในตอนแรก…เจ้าชายยาคัฟทรงทึ่งในความอลังการของเมืองที่แสนมั่งคั่งแห่งนี้  แต่เมื่อพระองค์สังเกตเห็นผู้คนที่เร่งรีบจนลืมสนใจคนรอบข้าง รวมทั้งการได้พบกับคนเร่ร่อนตามท้องถนนที่ไม่มีแม้แต่อาหารธรรมดา ๆ ในการประทังชีวิต  เจ้าชายยาคัฟจึงบอกกับมังกรสายฟ้าว่า “เมืองที่ยากจนของเรายังดีกว่าเมืองที่มั่งคั่งเช่นนี้หลายร้อยหลายพันเท่านัก”

เมืองแห่งที่สองที่มังกรสายฟ้าพาเจ้าชายไปเยือนคือเมืองสุดยอดอุตสาหกรรมล้ำสมัย  เจ้าชายทรงตื่นตะลึงกับโรงงานขนาดมหึมาที่มีปล่องควันใหญ่ยักษ์จำนวนมากมายนับไม่ถ้วน   แต่เมื่อพระองค์ได้กลิ่นควันจากโรงงานและเห็นโรงพยาบาลจำนวนมากมายภายในตัวเมือง  พระองค์จึงบอกกับมังกรสายฟ้าว่า “เมืองที่ยากจนของเรายังดีกว่าเมืองที่มั่งคั่งเช่นนี้หลายร้อยหลายพันเท่านัก”

เมืองแห่งที่สามที่มังกรสายฟ้าพาเจ้าชายไปรู้จักคือเมืองแห่งน้ำมันและทองคำล้ำค่า  เจ้าชายทรงอ้าปากค้างเมื่อได้เห็นแท่นขุดเจาะน้ำมันและเหมืองทองจำนวนมหาศาลที่ตั้งอยู่รอบ ๆ เมือง  แต่ทันทีที่เจ้าชายทรงรู้ว่าความร่ำรวยของชาวเมืองทำให้พวกเขาต้องนอนหวาดผวาทุกค่ำคืน เนื่องจากชนชาติอื่นที่อยากได้ทรัพย์สมบัติจากธรรมชาติเหล่านี้ต่างหาเรื่องมาทำสงครามหรือแอบเข้ามาปล้นชิงไม่เว้นแต่ละวัน  เจ้าชายจึงได้แต่ถอนหายใจแล้วบอกกับมังกรสายฟ้าว่า “เมืองที่ยากจนของเรายังดีกว่าเมืองที่มั่งคั่งเช่นนี้หลายร้อยหลายพันเท่านัก”

มังกรสายฟ้าพาเจ้าชายเดินทางไปยังประเทศต่าง ๆ อีกหลายแห่ง  แต่ท้ายที่สุด  พระองค์ก็ทรงค้นพบว่า แม้เมืองต่าง ๆ อาจร่ำรวยกว่าเมืองซาวานของพระองค์อย่างเห็นได้ชัด แต่ไม่มีเมืองใดเลยที่ประชาชนจะมีความสุขได้เท่ากับชาวเมืองที่แสนยากจนของพระองค์อีกแล้ว 

เจ้าชายยาคัฟทรงชื่นชมในแนวทางที่พระบิดาได้วางเอาไว้เป็นล้นพ้น  และเมื่อเจ้าชายยาคัฟขึ้นครองราชย์  พระองค์ก็ทรงเจริญรอยตามพระบิดา คือไม่ใส่ใจความมั่งคั่งร่ำรวยของประเทศเท่ากับความสุขที่ประชาชนจะได้รับ

เทพมังกรผู้พิทักษ์รู้สึกอุ่นใจที่เจ้าชายยาคัฟทรงเลือกใช้เมืองซาวานในอดีตเป็นต้นแบบของเมืองซาวานในอนาคต  แต่ความลับข้อหนึ่งที่ไม่มีใครล่วงรู้ก็คือ หากชาวเมืองซาวานยังคงปฏิบัติตนตามแนวทางที่พระราชาทุกพระองค์ทรงวางเอาไว้   สักวันหนึ่ง…เมื่อเมืองอื่น ๆ มั่งคั่งจนผู้คนปราศจากซึ่งความสุข  เมืองซาวานก็จะกลายเป็นดินแดนที่ผู้คนจากทุกมุมโลกอยากเข้ามาเรียนรู้วิธีการหาความสุขแบบเรียบง่ายที่ใคร ๆ ต่างก็ลืมกันไปจนหมดสิ้น  ซึ่งนั่นก็จะทำให้เมืองซาวานไม่ถูกทอดทิ้งให้อยู่ตามลำพังในโลกด้อยพัฒนาดังที่เจ้าชายยาคัฟเคยวิตก 

แต่อนาคตจะเป็นเช่นไรไม่มีใครสามารถล่วงรู้ได้  มังกรสายฟ้าได้แต่เฝ้ามองความเป็น ไปของเมืองซาวานอย่างเงียบ ๆ และเตรียมพร้อมที่จะให้ความช่วยเหลือทุก ๆ อย่าง เพื่อให้เมืองซาวานเป็นแดนสวรรค์แห่งเล็ก ๆ สำหรับคนที่ต้องการมีความสุขในชีวิตอย่างแท้จริง