นิทานความรัก : มารหนุ่มกับหญิงสาว

ตอนที่ผม (นำบุญ นามเป็นบุญ) ยังเป็นเด็ก  ผมชอบอ่านการ์ตูนมาก  แถมยังเคยฝันอยากเป็นนักเขียนการ์ตูนและทำสำนักพิมพ์เพื่อพิมพ์หนังสือการ์ตูนอีกด้วย แต่เพราะผมรวาดรูปไม่ค่อยเก่ง  ความฝันเรื่องการเป็นนักเขียนการ์ตูนจึงเป็นจริงได้ยาก 

แต่แล้ววันหนึ่ง ผมมีโอกาสได้รู้จักกับ บ.ก.ซัน  แห่งสำนักพิมพ์ Let’s Comic  ซึ่งถือเป็นสำนักพิมพ์การ์ตูนไทยที่ดังมากในยุคหนึ่ง หลังจากได้สนิทสนมกับน้อง ๆ นักเขียนการ์ตูนหลาย ๆ คนในสำนักพิมพ์  เช่น ไตรภัค  เดอะดวง  moondog และ โน้ต  ในที่สุด  ผมก็มีโอกาสได้ทำหนังสือการ์ตูนเล่มแรกกับทางเล็ดส์ คอมมิค อย่างไม่คาดฝัน  ซึ่งเป็นการนำนิทานที่ผมแต่ง ไปให้น้องนักเขียนการ์ตูนชื่อดังทั้ง 4 คน นำไปเขียนเป็นการ์ตูน  (ความดีของการ์ตูนแต่ละเรื่องต้องยกให้น้อง ๆ แต่ละคน เพราะทุกคนพัฒนานิทานไปในทิศทางที่ตนเห็นสมควร ซึ่งทำให้ได้การ์ตูนสำหรับวัยรุ่นที่สนุกมากถึง 4 เรื่อง ที่รวมอยู่ในหนังสือการ์ตูนชื่อ “ดินแดนรูปหัวใจ”) 

ในนิทานทั้ง 4 เรื่องนั้น  มีนิทานเรื่องเดียวที่ผมแต่งขึ้นใหม่เพื่อใช้กับหนังสือการ์ตูนวัยรุ่นเล่มนี้  นิทานเรื่องนี้เป็นนิทานก่อนนอนเกี่ยวกับความรัก ที่มีเนื้อเรื่องน่าตื่นเต้นและซาบซึ้ง เหมาะกับทั้งเด็กชอบฟังเรื่องผจญภัยและผู้ใหญ่ที่อยากอ่านนิทานความรักให้แฟนฟัง  ผู้ที่ได้อ่านการ์ตูนเรื่องนี้ในหนังสือดินแดนรูปหัวใจ ส่วนใหญ่จะชอบกัน (เพราะคุณโน้ต นักวาดการ์ตูน ถ่ายทอดผลงานออกมาได้ดีมาก)  แต่ในส่วนของนิทานต้นฉบับ  น่าจะมีคนเคยอ่านน้อยมาก  ดังนั้น  ผมจึงนำนิทานความรักเรื่องนี้มาให้อ่านกัน 

นิทานก่อนนอนความรัก : มารหนุ่มกับหญิงสาว

นานแสนนานมาแล้ว ยังมีมารหนุ่มตนหนึ่ง  มีฤทธิ์เดชเหนือกว่าใคร ๆ  

วันหนึ่ง  มารหนุ่มได้พบหญิงสาวชาวบ้านที่มีหน้าตาสะสวย  มีกิริยามารยาทอ่อนหวาน ซ้ำยังเป็นคนที่เฉลียวฉลาดรู้คิด  มารหนุ่มจึงหลงรักและอยากแต่งงานด้วย

แต่อนิจจา มารกับมนุษย์ไม่อาจใช้ชีวิตคู่กันได้ มารหนุ่มจึงตัดสินใจละทิ้งฤทธิ์เดชและยอมรับโทษจากหมู่มาร เพื่อให้ตัวเองได้เป็นมนุษย์เช่นเดียวกับหญิงสาว  หลังจากนั้น  มารหนุ่มผู้ได้เป็นมนุษย์โดยสมบูรณ์ก็เริ่มต้นชีวิตใหม่ด้วยการสร้างเรือนและทำไร่ทำนาอย่างขยันขันแข็ง ครั้นเมื่อชายหนุ่มลงหลักปักฐานได้ ชายหนุ่มจึงไปทำความรู้จักกับหญิงสาว  ซึ่งเมื่อทั้งคู่ได้เรียนรู้ใจกันจนมั่นใจในความรักที่มีต่อกัน  ทั้งคู่จึงตกลงแต่งงานกัน

ก่อนวันแต่งงาน หญิงสาวขอร้องชายหนุ่มให้รักเธอตลอดไปและอย่าโกหกหลอกลวงเธอเป็นอันขาด  ชายหนุ่มเห็นว่าคำขอร้องของหญิงสาวเป็นสิ่งที่เขาตั้งใจเอาไว้อยู่แล้ว  เขาจึงเต็มใจให้คำมั่นสัญญา

ในขณะเดียวกัน ชายหนุ่มก็มีเรื่องขอร้องหญิงสาวด้วย นั่นคือเขาขอทำอาหารเย็นให้หญิงสาวกินทุกวัน แต่ห้ามมิให้หญิงสาวแอบดูในขณะที่เขาทำอาหาร   แม้หญิงสาวจะรู้สึกแปลกใจ แต่เธอก็คิดว่ามันเป็นเรื่องที่ไม่เหลือบ่ากว่าแรง  หญิงสาวจึงยินยอมทำตามแต่โดยดี

ในวันแต่งงาน  ชายหนุ่มได้มอบของมีค่าที่สุดที่เขามีให้แก่หญิงสาว นั่นคือแหวนพลอยสีแดงเพลิงซึ่งมีสิ่งพิเศษซ่อนอยู่  ครั้นเมื่อชายหนุ่มกับหญิงสาวได้แต่งงานกันแล้ว  ชายหนุ่มก็คอยดูแลหญิงสาวเป็นอย่างดีจนใคร ๆ พากันอิจฉา

จวบจนกระทั่งวันหนึ่ง หญิงสาวเกิดความสงสัยขึ้นมาว่า เพราะเหตุใดชายหนุ่มจึงไม่ยอมให้เธอดูเวลาที่เขาทำอาหาร  เมื่อความสงสัยมีมากขึ้น  ๆ  ในที่สุด หญิงสาวก็ทำผิดคำสัญญา!

ในวันที่หญิงสาวแอบดูชายหนุ่มทำอาหารนั้น นอกจากเธอจะเห็นชายหนุ่มทำอาหารแล้ว เธอยังเห็นชายหนุ่มกินถ่านที่ร้อนจัดจากเตาไฟโดยมีสีหน้าทุกข์ทรมานเป็นที่สุด

หญิงสาวตกใจมากต่อสิ่งที่ได้เห็น  เธอรู้ดีว่าคนธรรมดาไม่มีวันกินถ่านร้อน ๆ เป็นแน่  ชายหนุ่มคงเป็นอมนุษย์ ที่ตั้งใจหลอกลวงเธอมาโดยตลอด หญิงสาวจึงเสียใจและโกรธชายหนุ่มมาก  เธอร้องไห้ฟูมฟายพร้อมกับตำหนิชายหนุ่มอย่างสาดเสียเทเสีย

เมื่อชายหนุ่มเห็นว่าหญิงสาวร้องไห้และไม่พอใจในตัวเขา (ทั้ง ๆ ที่เขาไม่ได้คิดจะหลอกลวงเธอเลยแม้แต่น้อย)  ชายหนุ่มจึงรู้สึกทรมานใจอย่างยากจะพรรณนาได้  ในที่สุด ชายหนุ่มจึงเอ่ยปากให้หญิงสาวนำแหวนพลอยสีแดงเพลิงซึ่งแท้จริงแล้วเป็นแหวนที่รวมฤทธิ์เดชที่เขาเคยมีอยู่ออกมา  แล้วให้หญิงสาวเสกเขาเป็นอะไรสักอย่างเพื่อเป็นการลงโทษ

ในเวลานั้น หญิงสาวทั้งโกรธทั้งเกลียดชายหนุ่มที่โป้ปดมดเท็จ เมื่อเธอรู้ว่าแหวนที่เธอได้รับในวันแต่งงานเป็นแหวนวิเศษ เธอจึงใช้พลังจากแหวนเสกให้ชายหนุ่มกลายเป็นคางคกยักษ์ที่มีเนื้อตัวตะปุ่มตะป่ำดูน่ารังเกียจ

อย่างไรก็ตาม แม้หญิงสาวจะลงโทษชายหนุ่มแล้ว  แต่ทุกครั้งที่เธอเห็นชายหนุ่มในร่างคางคกแอบมามองเธออยู่ห่าง ๆ อย่างห่วง ๆ  ไฟแห่งความโกรธในใจของเธอก็ลุกโชนขึ้นอีก จนเธอไม่มีความสุขเอาเสียเลย 

เมื่อความโกรธสุมอยู่ในอกมากเข้า…มากเข้า   หญิงสาวจึงใช้พลังจากแหวนเสกชายหนุ่มในร่างคางคกให้กลายเป็นก้อนหิน  แล้วนำก้อนหินไปทิ้งในป่าให้อยู่ไกลหูไกลตา

แต่หลังจากที่หญิงสาวนำชายหนุ่มไปทิ้งแล้ว บางขณะ…เธอก็ถวิลคิดถึงเขาจนทำให้ใจของเธอขุ่นมัวและไม่มีความสุขอีก  หญิงสาวรู้ดีว่าในส่วนลึกของหัวใจนั้นเธอยังรักชายหนุ่มอยู่  และเขาก็คงรักเธอมาก  แต่เพราะชายหนุ่มทำผิดสัญญาที่เธอขอร้องไว้ เธอจึงโกรธเขาจนไม่อยากเห็นหน้าอีก  แต่ความโกรธเกลียดดูเหมือนจะเป็นสิ่งที่ไม่มีข้อดีอะไรเลย  หนำซ้ำมันยังทำให้เธอมีแต่ความทุกข์ ในที่สุด หญิงสาวจึงตั้งสติและค่อย ๆ ทบทวนเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้น

เมื่อมีสติ…หญิงสาวจึงรู้ตัวว่า เธอเองก็มีส่วนผิดที่แอบดูชายหนุ่มทำอาหารทั้งที่ได้สัญญาเอาไว้แล้ว  ในขณะเดียวกัน  การที่ชายหนุ่มต้องกินถ่านไฟอันร้อนระอุ อาจมีเหตุผลบางอย่างที่เธอยังไม่รู้แน่ชัด แต่ความโกรธบังตาบังใจจนเธอลืมถามไถ่เขาให้ถี่ถ้วน  ท้ายสุด หญิงสาวจึงตัดสินใจใช้พลังจากแหวนถอนคำสาปทั้งหมด แล้วจัดการทำสิ่งที่ ใคร ๆ ก็คาดไม่ถึง นั่นคือการสาปตัวเธอเองให้ลืมความโกรธที่อยู่ในใจและให้อภัยชายหนุ่มผู้ที่ดีต่อเธอมาโดยตลอด

ทันทีที่แหวนแสดงพลัง  หญิงสาวก็รู้สึกโล่งใจอย่างบอกไม่ถูก   ครั้นเมื่อชายหนุ่มได้กลับคืนสู่ร่างของมนุษย์อีกครั้ง   เขาจึงเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้หญิงสาวได้รู้

เมื่อหญิงสาวได้ฟังว่าชายหนุ่มเคยเป็นมารมาก่อน แต่เพราะเขารักเธอจึงยอมละทิ้งทุกสิ่ง  ทั้งยังยอมรับโทษจากหมู่มารด้วยการกินถ่านไฟอันร้อนระอุทุกวันเป็นเวลา 10 ปี

หญิงสาวจึงเพิ่งตระหนักว่าชายหนุ่มรักเธอมากเพียงใด เธอคิดว่าคงไม่มีใครเสียสละตัวเองเพื่อเธอได้มากเท่านี้อีกแล้ว หญิงสาวจึงสัญญากับชายหนุ่มว่า เธอจะตอบแทนความรักของชายหนุ่มด้วยการ “ให้อภัย” ในทุก ๆ เรื่อง  เพื่อรักษาความรักของเธอและเขาเอาไว้ตลอดไป

นับจากวันนั้นเป็นต้นมา ชายหนุ่มกับหญิงสาวก็อยู่ครองรักกันอย่างมีความสุข และความโกรธก็ไม่เคยเข้ามาทำลายความรักของพวกเขาได้อีกเลยตราบชั่วนิรันดร

#นิทานนำบุญ

……………………………