วงกลม สี่เหลี่ยม สามเหลี่ยม เป็นรูปทรงเรขาคณิตที่เด็ก ๆ ทุกคนต้องทำความรู้จัก เราอาจเคยเห็นหนังสือภาพที่นำเสนอเรื่องของรูปทรงเรขาคณิตเหล่านี้กันมาบ้าง แต่ถ้าเป็นนิทานล่ะ เราเคยเห็นหรือเคยอ่านกันบ้างไหม? ความท้าทายนี้ทำให้พี่นำบุญนึกสนุก และลองแต่งนิทานที่มีตัวเองเป็นรูปทรงเรขาคณิต! แน่นอนว่ามันไม่ใช่นิทานที่แนะนำว่ารูปทรงนี้คือรูปทรงอะไร แต่มันมีเรื่องราวที่อาจทำให้คนเหงาหลาย ๆ คน….ยิ้มได้ ลองอ่านกันดูนะครับ
นิทานเรื่อง วงกลมสีแดงกลิ้งหลุน ๆ
กาลครั้งหนึ่ง ณ ดินแดนเรขาคณิต มีสี่เหลี่ยมจัตุรัสสีน้ำเงินชิ้นหนึ่ง มันเหงามาก มันไม่มีเพื่อนเลย มันได้แต่ก้มหน้าก้มตาร้องไห้ และหวังว่าสักวัน…ชีวิตของมันจะดีกว่าที่เป็นอยู่
ณ ดินแดนแห่งเดียวกัน มีสามเหลี่ยมหน้าจั่วสีเขียวชิ้นหนึ่ง มันว้าเหว่เหมือนอยู่ในโลกเพียงลำพัง มันไม่มีเพื่อนเลย มันได้แต่ก้มหน้าก้มตาร้องไห้ และหวังว่าสักวัน…ชีวิตของมันจะอบอุ่นขึ้นอีกนิด
ท่ามกลางดินแดนที่เต็มไปด้วยความเหงา มีสี่เหลี่ยมผืนผ้าสีฟ้าชิ้นหนึ่ง มันรู้สึกเดียวดายอย่างบอกไม่ถูก มันไม่มีเพื่อนเลย มันจึงได้แต่ก้มหน้าก้มตาร้องไห้ และหวังว่าสักวัน…ชีวิตของมันจะไม่โดดเดี่ยวและเปล่าเปลี่ยวเช่นนี้
นอกจากสี่เหลี่ยมผืนผ้าแล้ว ในดินแดนเรขาคณิต ยังมีสี่เหลี่ยมขนมเปียกปูนสีส้มอีกชิ้นหนึ่งที่รู้สึกเหงาหงอยสร้อยเศร้ากว่าใคร ๆ มันไม่มีเพื่อนเลย มันได้แต่ก้มหน้าก้มตาร้องไห้ และหวังลม ๆ แล้ง ๆ ว่าสักวัน….ความเหงาจะหายไปเองโดยไม่ต้องทำอะไรทั้งสิ้น
ในขณะที่สามเหลี่ยมและเหล่าสี่เหลี่ยมจมอยู่ในความทุกข์ จู่ ๆ ก็มีวงกลมสีแดงวงหนึ่งกลิ้งหลุน ๆ ๆ ๆ ผ่านหน้าของสี่เหลี่ยมจัตุรัส, สามเหลี่ยมหน้าจั่ว, สี่เหลี่ยมผืนผ้าและสี่เหลี่ยมขนมเปียกปูนที่เอาแต่ก้มหน้าก้มตาร้องไห้ เมื่อสี่เหลี่ยมจัตุรัส, สามเหลี่ยมหน้าจั่ว, สี่เหลี่ยมผืนผ้าและสี่เหลี่ยมขนมเปียกปูนเงยหน้ามองวงกลมสีแดง เจ้าวงกลมสีแดงก็ส่งยิ้มพร้อมกับร้องบอกว่า
“ถ้าทุกคนเอาแต่เหงาและก้มหน้าก้มตาร้องไห้ไปเรื่อย ๆ ทุกคนก็คงต้องเหงาแบบนี้ตลอดไป แต่ถ้าพวกเราหันมามองและส่งยิ้มให้กับคนอื่นบ้าง, พูดคุยกันบ้างหรือหาอะไรทำร่วมกันบ้าง เราก็จะมีเพื่อนและความเหงาก็จะหายไปทันทีเลยนะ”
เมื่อวงกลมสีแดงพูดจบ มันก็กลิ้งหลุน ๆ ๆ ๆ ไปดุนสี่เหลี่ยมจัตุรัส, สามเหลี่ยมหน้าจั่ว, สี่เหลี่ยมผืนผ้าและสี่เหลี่ยมขนมเปียกปูนให้มารวมตัวกัน
วงกลมสีแดงบอกสามเหลี่ยมหน้าจั่วให้นอนนิ่ง ๆ กับพื้น แล้วดันสี่เหลี่ยมจัตุรัสให้มาประกบที่ใต้ฐานของสามเหลี่ยม จากนั้น เจ้าวงกลมก็ผลักสี่เหลี่ยมขนมเปียกปูนให้ประกบติดกับสามเหลี่ยมจนดูคล้ายหลังคาบ้าน แล้วกลิ้งชนสี่เหลี่ยมผืนผ้าให้เคลื่อนไปติดกับสี่เหลี่ยมจัตุรัสและสี่เหลี่ยมขนมเปียกปูนเพื่อทำให้รูปบ้านดูสมบูรณ์ขึ้น
เมื่อทุกคนต่อตัวจนกลายเป็นรูปบ้านแล้ว วงกลมสีแดงก็กลิ้งหลุน ๆ ๆ ๆ ไปที่ด้านบนของบ้าน แล้วนอนลงกับพื้นดูคล้ายดวงอาทิตย์ดวงใหญ่ที่ส่องแสงอันแสนอบอุ่นให้แก่บ้านน้อยหลังนั้น
สี่เหลี่ยมจัตุรัส, สามเหลี่ยมหน้าจั่ว, สี่เหลี่ยมผืนผ้าและสี่เหลี่ยมขนมเปียกปูนส่งยิ้มให้กันแล้วหันไปยิ้มให้วงกลมสีแดงผู้ที่ทำให้ทุกคนค้นพบวิธีคลายความว้าเหว่
เพียงแค่เงยหน้าจากความเศร้า, เข้าใกล้กันสักนิด, ยิ้มให้กันสักหน่อย, พูดคุยกันบ้าง, ทำอะไร ๆ ด้วยกันและเป็นเพื่อนกัน เพียงเท่านี้…ความเหงาก็จะหายไป โดยมีความอบอุ่นใจเข้ามาแทนที่
นับจากวันนั้น ดินแดนเรขาคณิตก็เต็มไปด้วยมิตรภาพอันอบอุ่น และไม่เคยมีใครได้ยินเสียงร้องไห้ของสี่เหลี่ยมจัตุรัส, สามเหลี่ยมหน้าจั่ว, สี่เหลี่ยมผืนผ้าและสี่เหลี่ยมขนมเปียกปูนอีกเลย
#นิทานนำบุญ
…………………
นิทานนำบุญ 