พระราชากับอาหารรสวิเศษ

นิทานเรื่อง พระราชากับอาหารรสวิเศษ

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีพระราชาผู้แสนดีพระองค์หนึ่ง ทรงเบื่ออาหารที่พ่อครัวในพระราชวังทำถวาย  ด้วยเหตุนี้ พระองค์จึงสั่งให้ทหารออกไปป่าวประกาศรับสมัครคนดีมีฝีมือให้ลองปรุงอาหารรสวิเศษและส่งเข้ามาประกวดประขันกัน

มีผู้คนมากมายที่สนใจส่งอาหารเข้าประกวด อาหารแต่ละสำรับต่างก็อร่อยล้วนยั่วยวนใจ ด้วยกันทั้งนั้น  นับตั้งแต่อาหารพื้นๆ อย่างไข่เจียวหอมกรุ่น ไปจนถึงอาหารที่หรูหราอย่างหูฉลามชาม ร้อน  แต่หลังจากที่คณะกรรมการซึ่งประกอบไปด้วย พระราชินี, ข้าราชการชั้นผู้ใหญ่ และเหล่าพ่อครัว ของพระราชา ได้ลองชิมอาหารสูตรต่างๆ แล้ว  ในที่สุด คณะกรรมการก็คัดเลือกอาหารตำรับพิเศษที่แตกต่างไปจากอาหารที่พระราชาเคยลิ้มลองได้ทั้งหมด 3 สำรับ

อาหารจานแรกเป็นอาหารจากฝีมือของน้องต่าย หนึ่งในสมาชิกเพื่อนซี๊สี่จิ๋วผู้ชอบทำอาหาร เป็นชีวิตจิตใจ  น้องต่ายอบขนมเค้กแครอทที่ทำจากแครอทสดๆ แสนอร่อย แล้วนำส่งเข้าประกวด

นอกจากนี้ น้องต่ายยังปรึกษาช้างน้อยเพื่อนสนิท โดยให้ช้างน้อยช่วยเลือกน้ำหวานที่เหมาะกับพระ ราชา เพื่อให้พระราชาได้ทรงดื่มไปพร้อมๆ กับการกินขนมเค้กแสนอร่อยและเมื่อพระราชาได้ลองชิมขนมเค้กแครอทพร้อมกับดื่มน้ำหวานรส”เจ้าชายน้อย” ที่ช้างน้อยตั้งใจเลือกให้พระราชาผู้แสนดี พระราชาก็หวลรำลึกถึงสมัยที่พระองค์ยังทรงเป็นเด็ก…ยังคงเป็นเจ้าชายตัวน้อยที่โปรดปรานขนมเค้กและขนมหวานต่างๆ   ในที่สุด พระราชาก็ทรงยิ้มและหัวเราะออกมาอย่างมีความสุข

อาหารจานที่สองเป็นอาหารชุดจากสูตรลับตำรับแม่มด ที่แม่มดใจดีบรรจงปรุงขึ้นสำหรับพระ-ราชาผู้แสนดี  แม่มดใจดีทำคุ้กกี้ผีกองกอย, เยลลี่ผีกุ๊กกิ๊ก, ขนมปังหัวกระโหลก, แดร็กคิวล่าปาท่องโก๋ฝอยทองคะนองฤทธิ์, แซนวิชพิศวง,ขนมชั้นน้ำมันพราย, ทับทิมกรอบปอบผีฟ้า และที่ลืมไม่ได้..ส้มตำมัมมี่  แล้วนำทั้งหมดมาจัดเรียงบนจานรูปอสูรกายซึ่งดูค่อนข้างน่ากลัว  แต่กลิ่นหอมของอาหารจาก สูตรลับตำรับแม่มด ทำให้ใครต่อใครแทบจะอดใจเอาไว้ไม่ไหว และเมื่อพระราชาได้ลองชิมอาหารแสน วิเศษนี้แล้ว พระองค์ก็ได้แต่ยิ้มด้วยความปลื้มปิติ ที่ได้ชิมอาหารรสชาติพิเศษ ซึ่งไม่เคยได้ชิมที่ไหนมา ก่อนเลยตลอดชั่วชีวิต

อาหารจานที่สามเป็นฝีมือของเด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่แสนจะยากจน  จริงๆ แล้วเธอไม่มีเงินพอที่ จะหาซื้อเครื่องปรุงดีๆ เพื่อนำมาใช้ในการทำอาหารเพื่อส่งเข้าประกวด  แต่ด้วยไหวพริบและความตั้งใจจริง  เด็กหญิงจึงเที่ยวขอปันเศษที่เหลือจากการปรุงอาหารของพ่อครัวแม่ครัวที่นำอาหารเข้ามาแข่งขัน แล้วนำเครื่องปรุงเหล่านั้นมาดัดแปลงทำเป็นข้าวปั้นไส้ต่าง ๆ  โดยบรรจงปั้นข้าวปั้นเป็นรูปร่าง ต่างๆ ที่แตกต่างกันถึง 999 แบบ 

ข้าวปั้นแต่ละไส้ให้รสชาติที่แสนวิเศษ  พระราชากินข้าวปั้นทีละคำๆ จนข้าวปั้นหมดไปโดยที่พระองค์ไม่รู้ตัว  ความอร่อยของข้าวปั้นยังคงกรุ่นอยู่ในความรู้สึกของพระราชา อย่างไม่เสื่อมคลาย  พระองค์ทรงอยากกินข้าวปั้นต่อไปเรื่อยๆ อย่างไม่รู้เบื่อ  และก่อนที่พระองค์จะ ขอให้เด็กผู้หญิงตัวน้อยทำข้าวปั้นให้พระองค์อีกเป็นจานที่สอง  พระองค์ก็อดสงสัยไม่ได้ว่า เด็กผู้หญิงตัวน้อยใช้ส่วนผสมอะไรบ้างในการทำข้าวปั้นเลิศรส

เด็กหญิงผู้แสนยากจนเล่าความจริงทั้งหมดให้พระราชาฟัง  เธอกล่าวขอโทษพระราชาที่ไม่ สามารถหาเครื่องปรุงชั้นเลิศเพื่อใช้ในการประกอบอาหารให้แก่พระราชาได้ แต่จากชีวิตที่ยากจนของ เธอทำให้เธอได้เรียนรู้ที่จะดัดแปลงสิ่งที่เหลือใช้ให้กลายเป็นอาหารแสนอร่อย ดังที่พระราชาเพิ่งจะได้ลิ้มลองไป

พระราชาผู้แสนดีพอใจอาหารทั้ง 3 สำรับ พระราชาประทับใจรสชาติของวัยเยาว์ที่หวลกลับคืนมาเมื่อได้ชิมขนมเค้กแครอทและน้ำหวานรส”เจ้าชายน้อย” ที่น้องต่ายนำมามอบให้  พระองค์ชอบรสชาติแสนวิเศษของอาหารจากสูตรลับตำรับแม่มดที่แม่มดใจดีทำถวาย  และพระองค์อิ่มเอมใจที่ได้ ชิมข้าวปั้นที่ทำมาจากเศษอาหาร ซึ่งเป็นผลงานจากความคิดของเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่ปรุงอาหารได้อย่างชาญฉลาด

พระราชาขอให้น้องต่ายช่วยทำขนมเค้กวันเกิดและส่งมาให้พระองค์ได้ชิมเพื่อหวลรำลึกถึงความหลังเป็นประจำทุกๆ ปี   พระราชาขอให้แม่มดใจดีช่วยทำขนมจากสูตรลับตำรับแม่มดสำหรับ งานสังสรรค์ประจำสัปดาห์ เพื่อให้ทุกๆ คนได้ลิ้มลองรสชาติของอาหารที่น่าประทับใจทุกๆ วันหยุด และที่สำคัญ พระราชาขอให้เด็กผู้หญิงตัวน้อยเข้ามาทำอาหารมื้อเย็นให้พระองค์รับประทานทุก ๆ วันโดยให้นำอาหารที่พ่อครัวทำเหลือจากมื้อเช้าและมื้อกลางวัน มาดัดแปลงเป็นอาหารแสนอร่อย  ซึ่งในงานนี้ พระราชาก็จะมอบเบี้ยรางวัล เพื่อให้เด็กหญิงตัวน้อยได้ใช้เป็นทุนในการศึกษาต่อไปอีกด้วย

ทุกๆ คนต่างพอใจต่อความกรุณาของพระราชา  และในเย็นวันนั้น พระราชาผู้แสนดีก็อาสา เข้าครัวเพื่อปรุงอาหารสูตรของพระองค์เอง ให้ทุกๆ คนได้ลองรับประทานกัน  แม้อาหารของพระราชาจะเป็นอาหารที่แสนธรรมดา แต่ด้วยความที่พระองค์ตั้งใจปรุงมันอย่างเต็มที่  ทุกๆ คนจึงรู้สึกประทับใจ และจดจำรสชาติของอาหารในวันนั้น…ตราบจนถึงทุกวันนี้

#นิทานนำบุญ

…………………………