นิทานเรื่อง แอปเปิ้ลสีทอง
เจ้าจ๋อ น้องต่าย คุณตูบ และช้างน้อยเป็นสมาชิกของกลุ่มเพื่อนซี้สี่จิ๋วที่รักใคร่กลมเกลียวกันเหมือนดั่งพี่น้อง พวกเขาอาศัยอยู่ในบ้านหลังเดียวกัน เล่นสนุกด้วยกัน ช่วยเหลือกัน แบ่งปันกัน และคอยดูแลความรู้สึกของกันและกัน ด้วยเหตุนี้ เพื่อนซี้สี่จิ๋วจึงเป็นกลุ่มเพื่อนที่มีความสุขมากกว่าใคร ๆ
วันหนึ่ง ในขณะที่เจ้าจ๋อหนึ่งในสมาชิกเพื่อนซี้สี่จิ๋วกำลังเผ่นโผนโจนทะยานอยู่กลางป่า จู่ ๆ เจ้าจ๋อก็เหลือบไปเห็นต้นแอปเปิ้ลต้นใหญ่ ซึ่งมีผลแอปเปิ้ลสีทองสี่ผลแลดูน่ากินเสียจนเจ้าจ๋อเกือบอดใจเอาไว้ไม่ไหว เจ้าจ๋อลืมนึกถึงเพื่อน ๆ ไปชั่วขณะ เขารีบตรงไปที่ต้นแอปเปิ้ลพลางคิดในใจว่า มันคงดีไม่น้อย…ถ้าเขาได้รับประทานแอปเปิ้ลทั้งสี่ผลแต่เพียงผู้เดียว
แต่ก่อนที่เจ้าจ๋อจะทำอะไร ๆ อย่างที่เขาคิด จู่ ๆ ช้างน้อยเพื่อนรักก็โผล่ออกมาจากพงหญ้าทางด้านหลัง ช้างน้อยถามเจ้าจ๋อว่ากำลังทำอะไรอยู่ เจ้าจ๋อได้แต่อึกอักแล้วตอบแก้เก้อไปว่า “จ๋อกำลังจะเก็บแอปเปิ้ลไปฝากช้างน้อยไงล่ะ” ว่าแล้ว เข้าจ๋อก็เด็ดแอปเปิ้ลสองผลส่งให้ช้างน้อย
แอปเปิ้ลสีทองสุขปลั่งทำให้ทั้งเจ้าจ๋อและช้างน้อยต่างลืมนึกถึงเพื่อน ๆ ไปด้วยกันทั้งคู่ กลิ่นหอมของแอปเปิ้ลสีทองทำให้พวกเขาอยากลิ้มลองรสชาติของแอปเปิ้ลจนเกือบจะอดใจเอาไว้ไม่อยู่ แต่ก่อนที่เพื่อนรักทั้งสองจะลงมือรับประทานแอปเปิ้ลแสนอร่อยทั้งสี่ผลนั้น จู่ ๆ คุณตูบหนึ่งในสมาชิกเพื่อนซี้สี่จิ๋วก็เดินออกมาจากพงหญ้าอีกฟากหนึ่ง แล้วทักทายเพื่อน ๆ ด้วยน้ำเสียงที่แสนซื่อ
“ทำอะไรกันอยู่เหรอ” คุณตูบถามด้วยความอยากรู้
แน่นอนว่าทั้งเจ้าจ๋อและช้างน้อยต่างอึกอัก เพราะเพิ่งจะรู้ตัวว่าตนเองลืมนึกถึงเพื่อนรักไปอีกคน เจ้าจ๋อตั้งสติได้ก่อนจึงแก้ตัวไปน้ำขุ่น ๆ ว่า “จ๋อกับช้างน้อยกำลังจะเก็บแอปเปิ้ลไปฝากคุณตูบยังไงล่ะ” ว่าแล้วเจ้าจ๋อก็จัดการแบ่งแอปเปิ้ลอีกครั้ง โดยคราวนี้เขาแบ่งแอปเปิ้ลให้เพื่อนคนละหนึ่งผล โดยตั้งใจที่จะนำแอปเปิ้ลผลที่เหลือมาหั่นเป็นสามส่วนเท่า ๆ กัน
ตอนนี้เจ้าจ๋อ คุณตูบและช้างน้อยต่างมีแอปเปิ้ลคนละลูกกว่า ๆ กลิ่นหอมและสีสันของมนทำให้เพื่อนซี้ทั้งสามลืมนึกถึงเพื่อนรักคนสุดท้ายซึ่งกำลังรอพวกเขาอยู่ที่บ้านตามลำพัง เจ้าจ๋อ คุณตูบและช้างน้อยไม่ได้ตั้งใจที่จะลืมน้องต่ายเลย แต่ด้วยความน่ารับประทานของแอปเปิ้ลสีทอง ทุก ๆคนจึงลืมนึกถึงน้องต่ายเพื่อนรัก…ไปโดยที่ตนเองไม่รู้ตัว!
และก่อนที่เจ้าจ๋อ คุณตูบและช้างน้อยจะลงมิอรับประทานแอปเปิ้ลสีทอง จู่ ๆพวกเขาก็ได้ยินเสียงของใครบางคนกำลังร้องเรียกพวกเขาด้วยน้ำเสียงที่น่าสงสารที่สุด ใช่แล้ว! เสียงที่พวกเขาได้ยินก็คือเสียงน้องต่าย…สมาชิกคนสุดท้ายของกลุ่มเพื่อนซี้สี่จิ๋ว
เมื่อเจ้าจ๋อ คุณตูบและช้างน้อยได้ยินเสียงร้องเรียกของน้องต่าย ทุก ๆ คนจึงเริ่มรู้ตัวว่า พวกเขาได้ลืมเพื่อนรักคนสำคัญไปอีกคนหนึ่ง และเพื่อเป็นการลบล้างความผิด พวกเขาจึงส่งเสียงเรียกน้องต่าย โดยตั้งใจที่จะแบ่งแอปเปิ้ลสีทองให้กับน้องต่ายด้วย
“ไม่รักต่ายกันแล้วเหรอ” น้องต่ายสะอึกสะอื้นถามเพื่อน ๆ “ทำไมทิ้งต่ายให้อยู่บ้านคนเดียวล่ะ” น้องต่ายตัดพ้ออย่างน่าสงสารแล้วเริ่มร้องไห้อีกครั้ง เจ้าจ๋อ คุณตูบและช้างน้อยไม่เคยเห็นน้องต่ายเสียใจมากถึงขนาดนี้มาก่อน พวกเขารู้ดีว่า พวกเขารักน้องต่ายมากกว่าแอปเปิ้ลสีทองที่อยู่ในมือเป็นไหน ๆ ดังนั้น เจ้าจ๋อ คุณตูบ และช้างน้อยจึงพร้อมใจกันยื่นแอปเปิ้ลทั้งหมดให้กับน้องต่ายเพื่อปลอบใจเพื่อนรัก
น้องต่ายรู้สึกดีขึ้นมากเมื่อได้เห็นแอปเปิ้ลสีทองที่เพื่อน ๆ ยื่นมาให้ เธอคิดไปเองว่าเพื่อน ๆ คงตั้งใจจะแอบมาเก็บแอปเปิ้ลไปฝากเธอ เพื่อทำให้เธอแปลกใจเมื่อได้เห็นมัน ต้องต่ายส่งยิ้มให้เพื่อน ๆ แล้วขอกลับบ้นไปก่อนด้วยความตื้นตันใจ
ในที่สุด ทั้งเจ้าจ๋อ คุณตูบและช้างน้อยก็พลาดโอกาสที่จะได้ลองลิ้มชิมรสแอปเปิ้ลสีทองที่พวกเขาใฝ่ฝัน แต่อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครเลยในกลุ่มเพื่อนรักทั้งสามที่รู้สึกว่าตนองตัดสินใจผิดในการมอบแอปเปิ้ลทั้งหมดให้กับน้องต่ายที่พวกเขารัก ดีเสียอีก…เพราะถ้าพวกเขากินมันไปโดยที่ลืมนึกถึงน้องต่าย พวกเขาคงจะรู้สึกผิดและอายจนไม่กล้าสู้หน้าน้องต่ายแน่ ๆ
ในเย็นวันนั้น…ที่หน้าประตูบ้าน น้องต่ายยืนยิ้มรอเพื่อน ๆ พร้อมกับพายแอปเปิ้ลถาดใหญ่ที่เธอตั้งใจทำขึ้นเพื่อให้กับเพื่อน ๆ ที่เธอรักแสนรักได้ลองลิ้มชมรสกัน พายแอปเปิ้ลสีทองส่งกลิ่นหอมอบอวนชวนอร่อยจนเจ้าจ๋อ คุณตูบและช้างน้อยต่างรู้สึกคึกคักด้วยความหิวขึ้นมาทันที และนอกจากพายแสนอร่อยถามดนั้นแล้ว น้องต่ายยังบรรจงทำสลัดแอปเปิ้ล น้ำแอปเปิ้ลและแอปเปิ้ลสดผ่าเป็นสี่ชื้นเพื่อเตรียมไว้เป็นของหวานสำหรับเพื่อนซี้ทั้งสี่อีกด้วย
และแล้ว…มื้อเย็นแสนอร่อยก็เริ่มต้นขึ้นท่ามกลางความรักของเพื่อน ๆ ทั้งสี่
#นิทานนำบุญ
…………………..
นิทานนำบุญ 