นิทานเรื่อง ชายผู้เชื่อถือโชคลาง
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ณ เมืองซัวเถา มีชายหนุ่มคนหนึ่งเป็นคนที่เชื่อในเรื่องโชคลางมากกว่าใคร ๆ
วันหนึ่ง เมื่อพ่อของเขาแก่ชรา ชายหนุ่มได้รับมอบหมายจากพ่อให้ทดลองดูแลกิจการร้านอาหารของครอบครัวและจัดการเรื่องต่าง ๆในฐานะหัวหน้าครอบครัว เพื่อทำให้ครอบครัวมีความสุขสืบไป ชายหนุ่มดีใจที่พ่อไว้วางใจเขา เขาสัญญากับพ่อว่าจะดูแลพ่อและน้อง ๆ ให้มีความสุขที่สุด จากนั้น เขาก็เริ่มการเป็นหัวหน้าครอบครัว โดยลงมือเปลี่ยนแปลงทุกอย่าง ตามแนวทางที่เขาเชื่อ
ชายหนุ่มเชื่อว่า หากเขาอยากมีความเจริญรุ่งเรืองในชีวิตและมีครอบครัวที่อยู่เย็นเป็นสุข เขาต้องนอนในห้องที่ใหญ่ที่สุดที่อยู่ด้านหลังของตัวบ้าน ซึ่งถือว่าเป็นตำแหน่งมังกร ด้วยเหตุนี้ ชายหนุ่มจึงให้พ่อและน้อง ๆ ย้ายไปนอนในห้องที่อยู่ส่วนหน้าของตัวบ้าน ส่วนเขาก็ย้ายมานอนที่ห้องเก่าของพ่อ โดยชายหนุ่มเชื่อว่า การทำตามหลักฮวงจุ้ยนี้จะนำมาซึ่งความสุขในครอบครัว แต่อนิจจา! ชายหนุ่มกลับไม่รู้เลยว่า การที่เขาให้พ่อย้ายห้องนอน มันเป็นเรื่องที่ทำร้ายความรู้สึกของพ่อและน้อง ๆ มากแค่ไหน
ในเวลาต่อมา เมื่อชายหนุ่มศึกษาหลักโหงวเฮ้งและพบว่า ผู้หญิงที่จะช่วยส่งเสริมให้เขาร่ำรวยและมีครอบครัวที่เปี่ยมสุขต้องมีหน้าตาอย่างไร ชายหนุ่มก็ให้พ่อสื่อแม่สื่อจัดงานดูตัวให้ ซึ่งไม่นานนัก เขาก็พบหญิงสาวที่มีคุณสมบัติเหมือนที่หลักโหงวเฮ้งได้กล่าวไว้ แต่หลังจากที่เขาแต่งงานกับหญิงสาวคนนั้น หญิงสาวที่ชายหนุ่มเลือกแต่งงานด้วย กลับเป็นคนใจร้ายและร้อยเล่ห์ ยามที่ชายหนุ่มอยู่ด้วย เธอจะทำท่าขยันขันแข็งและแสนดีกับทุกคน แต่ลับหลัง หญิงสาวกลับแสดงท่าทางก้าวร้าวต่อพ่อของสามี แถมด่าทอน้อง ๆ ของสามีราวกับน้อง ๆ เป็นเพียงผู้อาศัย ไม่ใช่คนในครอบครัวเดียวกัน
หลังจากแต่งงานได้ไม่นาน ภรรยาของชายหนุ่มก็ออกอุบายหลอกชายหนุ่มว่า ตามหลักนามมงคล ชื่อร้านอาหารของชายหนุ่มเป็นชื่อที่ไม่เป็นมงคลเอาเสียเลย ทางที่ดีควรเปลี่ยนชื่อให้คล้ายชื่อผู้หญิงที่มี โหงวเฮ้งดี ๆ เพราะจะช่วยทำให้ค้าขายได้คล่องและครอบครัวเต็มไปด้วยความสุข
แน่นอนว่า ชายหนุ่มเชื่อคำของภรรยา เขาจึงประกาศให้ทุกคนในบ้านรู้ว่า เขาจะเปลี่ยนชื่อร้านให้เป็นชื่อภรรยาของเขา
ทันทีที่พ่อและน้อง ๆ ได้ฟัง ทุกคนก็ยืนขึ้นพร้อมกับทำตาถมึงทึงมองไปที่ชายหนุ่มด้วยความโมโห ครั้นเมื่อความโกรธเบาบางลง พ่อของชายหนุ่มจึงพูดขึ้นว่า “ลูกให้พ่อย้ายห้องนอน..พ่อก็ยอมได้ ลูกปล่อยให้เมียก้าวร้าวกับพ่อและน้อง ๆ…เราก็ยอมได้ แต่ถ้าลูกมัวเมากับเรื่องโชคลางถึงขั้นจะเปลี่ยนชื่อร้าน ซึ่งเป็นชื่อแม่ของลูก…พ่อยอมไม่ได้”
พ่อของชายหนุ่มกัดฟันแล้วพูดต่อไปว่า “พ่อคงปล่อยให้ลูกดูแลครอบครัวต่อไปไม่ได้อีกแล้ว ออกไปตั้งตัวพร้อมกับเมียและความเชื่อของลูกเถอะนะ ลูกไม่เหมาะที่จะเป็นหัวหน้าของครอบครัวเราหรอก”
ทันทีที่พ่อพูดจบ ชายหนุ่มก็หน้าซีดเผือด เพราะพ่อของเขาเป็นคนพูดจริงทำจริง ที่สำคัญ เขาไม่รู้เลยว่า ตัวเองลืมว่าชื่อร้านเป็นชื่อของแม่ได้อย่างไร
ชายหนุ่มเสียใจที่ตนเองงมงายอยู่กับความเชื่อจนมองไม่เห็นความจริงที่อยู่ตรงหน้า เขารู้สึกผิดมาก เขาจึงกราบขอโทษพ่อ แล้วพาภรรยาออกไปจากบ้านเพื่อหาลู่ทางสร้างเนื้อสร้างตัวด้วยกำลังของตัวเอง โดยชายหนุ่มตั้งใจไว้ว่า หากเขาเลิกหลงงมงายและสร้างเนื้อสร้างตัวได้สำเร็จ เขาจะกลับมาบอกให้พ่อและน้อง ๆ ได้รู้ และเขาจะขอโอกาสดูแลพ่อและน้อง ๆ อีกครั้ง….ในฐานะลูกชายและพี่ชาย ไม่ใช่หัวหน้าครอบครัวผู้เชื่อโชคลางอย่างที่เคยเป็น
#นิทานนำบุญ
นิทานนำบุญ 