นิทานก่อนนอนเรื่อง “ลูกแมวสีดำ” เป็นนิทานเกี่ยวกับสัตว์เลี้ยงแสนรัก ที่ดูเหมือนว่าจะไม่ค่อยมีใครรักมันสักเท่าไร นิทานเรื่องนี้เป็นทั้งนิทานผจญภัยแบบไม่โลดโผน (เหมาะกับการเป็นนิทานก่อนนอน) และมีแง่คิดสอนใจบางอย่าง หวังว่าเด็ก ๆ จะชอบนิทานเรื่องนี้กันนะครับ
นิทานเรื่อง ลูกแมวสีดำ
ลูกแมวตัวหนึ่งมีขนสีดำเหมือนกลางคืน เจ้าของร้านขายสัตว์เลี้ยงพบลูกแมวดำตัวนี้ถูกทิ้งอยู่ ใกล้ ๆ ร้านของเขา เขาจึงนำลูกแมวดำไปขายรวมกับลูกแมวที่น่ารักตัวอื่น ๆ
ทุกวัน มีคนมาหาลูกแมวไปเลี้ยงอยู่ไม่น้อย แต่ไม่มีใครแตะต้องเจ้าลูกแมวดำเลย บางคนทำท่ากลัว ๆ หรือรังเกียจมันเสียด้วยซ้ำ เจ้าลูกแมวดำเสียใจมาก มันคิดว่า “ทำไมฉันถึงโชคร้ายนักนะ โลกช่างโหดร้ายกับฉันเสียจริง ๆ”
เมื่อเวลาผ่านไป ลูกแมวในร้านค่อย ๆ มีคนรับไปดูแลทีละตัว แต่ก็ยังไม่มีใครต้องการลูกแมวดำอยู่ดี ลูกแมวดำมองความว่างเปล่ารอบตัวพลางรำพึงเบา ๆ ว่า “ทำไมฉันถึงโชคร้ายนักนะ โลกช่างโหดร้ายกับฉันเสียจริง ๆ”
อยู่มาวันหนึ่ง มีคุณลุงหน้าตาโหด ๆ แวะเข้ามาที่ร้านขายสัตว์เลี้ยงก่อนเวลาปิดร้านนิดหน่อย คุณลุงบอกเจ้าของร้านว่า วันนี้เป็นวันเกิดของลูกสาว ลูกสาวรักแมวมาก เขาจึงอยากหาแมวที่น่ารัก ๆ มอบเป็นของขวัญให้ลูกสาวสักตัว เจ้าของร้านบอกว่าเหลือแมวอยู่แค่ตัวเดียวเป็นลูกแมวดำ คุณลุงเห็นว่ามีแมวสักตัวไปให้ลูกสาวก็ยังดีกว่าไม่มี คุณลุงเลยตัดสินใจเอาลูกแมวดำกลับไปด้วย ลูกแมวดำนั่งรถไปกับคุณลุงหน้าโหดด้วยใจหวาดหวั่น หน้าตาของคุณลุงดูดุมากแถมพูดจาห้วน ๆ คล้ายตะคอกตลอดเวลา ลูกแมวดำคิดในใจว่า “ทำไมฉันถึงโชคร้ายนักนะ โลกช่างโหดร้ายกับฉันเสียจริง ๆ”
เมื่อคุณลุงกลับถึงบ้านและมอบแมวดำเป็นของขวัญให้ลูกสาว ลูกสาวไม่ชอบแมวดำเลย เธอกลัวแมวดำจนร้องไห้ คุณลุงจึงต้องเอาลูกแมวดำไปปล่อยไว้กลางป่าเพื่อไม่ให้มันจำทางแล้วย้อนกลับมาที่บ้านได้ถูก ลูกแมวดำกลัวมาก มันกลัวจนตัวสั่นพลางคิดในใจว่า “ทำไมฉันถึงโชคร้ายนักนะ โลกช่างโหดร้ายกับฉันเสียจริง ๆ”
ลูกแมวดำเดินหลงทางอยู่ในป่าท่ามกลางความมืด ป่าตอนกลางคืนน่ากลัวมาก ลูกแมวดำเห็นสัตว์ร้ายหลายชนิดเดินผ่านมันไป มันหลับตาปี๋ ทำให้ขนสีดำเหมือนกลางคืนของมันกลืนกับความมืดจนสัตว์ร้ายมองลูกแมวดำไม่เห็น ลูกแมวดำไม่รู้ว่ามันโชคดีมากที่เกิดมามีขนสีดำ มันได้แต่คิดในใจว่า “ทำไมฉันถึงโชคร้ายนักนะ โลกช่างโหดร้ายกับฉันเสียจริง ๆ”
ลูกแมวดำกลัวทุกสิ่งทุกอย่างในป่าและน้อยใจต่อโชคชะตาที่เป็นอยู่ มันเดินหลงทางวนเวียนอยู่ในป่านานจนหมดแรงแล้วนอนหลับไปด้วยความเหนื่อยอ่อน
สาย ๆ ของวันรุ่งขึ้น ลูกแมวดำตื่นขึ้นมาในห้อง ๆ หนึ่งซึ่งดูอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก ห้อง ๆ นั้นเก่าแต่สะอาดสอ้าดน่าอยู่ ลูกแมวดำมองเห็นหม้อใบใหญ่ตั้งอยู่ที่กลางห้อง มันเห็นรูปถ่ายของเจ้าของบ้านในชุดเสื้อคลุมสีดำและหมวกรูปกรวยทรงสูง, มันเห็นไม้กวาดพิงอยู่ที่กำแพง แต่มันยังไม่รู้ว่าห้อง ๆ นี้เป็นห้องของใคร
จนกระทั่งมีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งจูงคุณยายของเธอเข้ามาในห้อง เด็กผู้หญิงคนนั้นบอกคุณยายของเธอว่า “คุณยายขา หนูเจอแมวดำตัวหนึ่งนอนหลับอยู่ในสวนหลังบ้านของเรา หนูขอเลี้ยงเจ้าแมวดำเป็นสัตว์เลี้ยงแสนรักของแม่มดน้อยอย่างหนูจะได้ไหม หนูสัญญาว่าจะเป็นแม่มดที่ดีและตั้งใจดูแลเจ้าแมวดำให้ดีที่สุดเท่าที่หนูจะทำได้”
เมื่อลูกแมวดำได้ฟัง มันจึงรู้ว่าคนที่ช่วยพามันเข้ามาในบ้านก็คือแม่มดน้อยที่แสนน่ารักนั่นเอง ลูกแมวดำเงี่ยหูฟังคำตอบจากคุณยายแม่มดว่าท่านจะอนุญาตให้หลานสาวเลี้ยงมันไว้หรือไม่ ลูกแมวดำหัวใจเต้นตึก ๆ ส่วนแม่มดน้อยก็ลุ้นด้วยหัวใจเต้นระทึก และแล้ว คุณยายแม่มดก็บอกหลานสาวว่า “แมวดำกับแม่มดเกิดมาคู่กันอยู่แล้ว ถ้าหลานสัญญาว่าจะดูแลมันเป็นอย่างดี ยายก็ไม่ขัดข้องอะไรนะจ๊ะ”
แม่มดน้อยดีใจมากที่เธอได้แมวดำมาเป็นสัตว์เลี้ยง ส่วนลูกแมวดำก็ดีใจที่มีคนต้องการมันเสียที
วันนี้…ลูกแมวดำรู้แล้วว่าโลกไม่ได้โหดร้ายกับมันเลย มันกลับรู้สึกว่าตัวเองโชคดีต่างหาก เพราะการที่มันมีขนสีดำและไม่น่ารักแบบแมวตัวอื่น ๆ ทำให้มันได้พบกับคนที่ต้องการมันจริง ๆ นั่นก็คือแม่มดน้อยที่แสนน่ารัก ซึ่งดูแลมันได้อย่างวิเศษสมกับที่เธอได้ให้สัญญากับคุณยายแม่มดเอาไว้
#นิทานนำบุญ
…………………………
นิทานนำบุญ 