นิทานก่อนนอนเรื่อง “บทเรียนของลูกสิงโต” เป็นนิทานนำบุญเรื่องใหม่ล่าสุดที่จัดทำขึ้นเพื่อเป็นของขวัญให้เด็ก ๆ ในช่วงปีใหม่ 2565 หวังว่านิทานก่อนนอนเรื่องนี้จะทำให้เด็ก ๆ มีความสุขและได้แนวคิดดี ๆ จากการอ่านนิทานนะครับ
นิทานเรื่อง บทเรียนของลูกสิงโต
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีลูกสิงโตตัวหนึ่งเป็นลูกสิงโตที่มีนิสัยเย่อหยิ่ง เพราะมันคิดว่าลูกชายเจ้าป่าอย่างมันยิ่งใหญ่และแข็งแรงกว่าใคร ๆ ไปเสียทั้งหมด ด้วยเหตุนี้ มันจึงเที่ยวดูถูกดูหมิ่นและรังแกสัตว์ต่าง ๆ จนทำให้สัตว์ทั้งหลายได้รับความเดือดร้อนกันไปทั่ว
เมื่อราชสีห์ผู้เป็นพ่อทราบว่าลูกชายมีนิสัยที่น่ารังเกียจ มันจึงหารือกับสัตว์ในป่า แล้ววางแผนจัดการแข่งขันให้ลูกสิงโตประลองกำลังกับมดตัวกระจิ๋วหลิว โดยหวังที่จะสั่งสอนลูกชายให้รู้สำนึก
ในวันแข่งขัน สัตว์ทั้งป่าพากันมาดูการประลองจนแน่นขนัดไปหมด เมื่อกรรมการให้สัญญาณ เจ้ามดตัวจิ๋วก็เริ่มแสดงพลังก่อนด้วยการยกก้อนหินขนาดเท่าหัวแม่โป้งขึ้นเหนือศีรษะ เมื่อสัตว์ป่าทั้งหมดได้ดูเจ้ามดยกก้อนหิน พวกมันก็ปรบมือให้กำลังใจเสียงดังกึกก้อง
ครั้นเมื่อถึงคราวของลูกสิงโตผู้เย่อหยิ่ง ลูกสิงโตมองเจ้ามดตัวน้อยอย่างหยามเหยียด จากนั้น มันก็จัดการยกก้อนหินก้อนใหญ่ซึ่งมีน้ำหนักมากกว่าตัวของมันถึงสองเท่าเพื่ออวดสัตว์ป่าทั้งหลายที่เฝ้ามองอยู่
หลังจากการประลองสิ้นสุดลง ราชสีห์ก็หารือกับคณะกรรมการทั้งหมด แล้วประกาศผลการตัดสินว่า ผู้ชนะการแข่งขันได้แก่เจ้ามดตัวจิ๋วที่ยกก้อนหินขนาดเท่าหัวแม่โป้งอย่างสุดแรง เกิดนั่นเอง
ลูกสิงโตโกรธพ่อของมันจนหัวฟัดหัวเหวี่ยง มันกล่าวหาว่ากรรมการตัดสินการแข่งขันอย่างไม่เป็นธรรม และมันไม่มีวันยอมรับการตัดสินครั้งนี้โดยเด็ดขาด
เมื่อราชสีห์ได้ฟังข้อกล่าวหาของลูกชาย ราชสีห์เจ้าป่าจึงอธิบายให้ลูกของมันฟังว่า เหตุที่กรรมการลงความเห็นให้เจ้ามดตัวจิ๋วชนะ เป็นเพราะก้อนหินที่เจ้ามดยกได้มีน้ำหนักมากกว่าตัวของเจ้ามดเองถึงสิบเท่า ส่วนก้อนหินที่ลูกสิงโตยกได้มีน้ำหนักมากกว่าน้ำหนักตัวของลูกสิงโตเพียงแค่สองเท่า การตัดสินในครั้งนี้จึงถือว่ายุติธรรมเป็นที่สุด
เหตุผลที่ลูกสิงโตได้ฟังเป็นเหตุผลที่มันไม่อาจปฏิเสธ เพราะแม้ว่ามันจะยกก้อนหินที่ทั้งหนักกว่าและใหญ่กว่า แต่เนื่องจากตัวของมันโตกว่าเจ้ามดมาก เมื่อเปรียบเทียบน้ำหนักและขนาดตัวของผู้แข่งขันอย่างยุติธรรม มันจึงจำต้องยอมรับว่าเจ้ามดตัวกระจิ๋วแข็งแรงกว่ามันจริง ๆ
ความแข็งแรงของเจ้ามดตัวจิ๋วทำให้ลูกสิงโตสำนึกว่า สิ่งที่มันคิด…อาจไม่ได้ถูกต้องไปเสียทั้งหมด
หลังจากที่ลูกสิงโตยอมรับความพ่ายแพ้แต่โดยดีแล้ว มันก็เกิดคำถามใหม่ขึ้นในใจว่า เมื่อมดแข็งแรงกว่าสิงโต เพราะเหตุใดสัตว์ทั้งหลายจึงยกตำแหน่งเจ้าป่าให้ราชสีห์พ่อของมันแทนที่จะยกตำแหน่งให้แก่พวกมด
ข้อสงสัยของเจ้าลูกสิงโตทำให้มันต้องคิดทบทวนถึงสิ่งต่าง ๆ ที่พ่อของมันกระทำต่อสัตว์ทั้งหลายในป่ามาโดยตลอด
นับตั้งแต่เจ้าลูกสิงโตลืมตาขึ้นมาดูโลก มันก็เห็นว่าราชสีห์พ่อของมันเป็นสิงโตที่แข็งแรงและน่าเกรงขามยิ่งนัก แต่ถึงกระนั้นราชสีห์ก็ไม่เคยใช้อำนาจข่มเหงผู้ใดเลย มิหนำซ้ำ ราชสีห์ยังอ่อนน้อมและให้เกียรติสัตว์น้อยใหญ่ในป่า รวมทั้งยังคอยช่วยเหลือดูแลสารทุกข์สุขดิบให้แก่สัตว์ต่าง ๆ อย่างไม่มีขาดตกบกพร่อง
เจ้าลูกสิงโตเพิ่งตระหนักว่าผู้ยิ่งใหญ่ที่แท้จริงไม่ใช่ผู้ที่แข็งแรงเพียงอย่างเดียว แต่ต้องมีนิสัยที่อ่อนน้อมและมีความเสียสละจนน่าเลื่อมใสอีกด้วย
เมื่อลูกสิงโตคิดได้ดังนั้น มันจึงรู้สึกละอายใจมาก เจ้าลูกสิงโตขอโทษสัตว์ป่าทั้งหลายต่อสิ่งโง่เขลาที่มันได้กระทำลงไป และมันสัญญาว่ามันจะปรับปรุงตัวให้ดีขึ้นกว่าที่เป็นอยู่
ราชสีห์, เจ้ามดและสัตว์ป่าทั้งหมดต่างดีใจที่ได้ฟังคำสัญญาจากลูกสิงโต หลังจากวันนั้น เจ้าลูกสิงโตก็ทำตามที่มันพูดทุกประการ
หลายปีต่อมา เมื่อเจ้าลูกสิงโตเติบโตขึ้นเป็นสิงโตหนุ่ม (ซึ่งเป็นเวลาที่ราชสีห์พ่อของมันถึงวัยที่ควรพักผ่อน) สัตว์ป่าทั้งหลายจึงตกลงใจมอบตำแหน่งเจ้าป่าให้แก่ลูกสิงโตที่ปรับปรุงตัวจนเป็นที่รักของสมาชิกในป่าไม่แพ้พ่อของมัน
สัตว์ป่าทั้งหลายต่างดีใจที่พวกมันได้เจ้าป่าตัวใหม่ที่ทั้งแข็งแรง, อ่อนน้อมและเสียสละ ส่วนราชสีห์พ่อของเจ้าสิงโตก็ภูมิใจมากที่ลูกชายเป็นที่ยอมรับของเหล่าสัตว์ป่าทั้งหลาย
#นิทานนำบุญ
…………………..
นิทานนำบุญ 