เมื่อพูดถึงรางวัลที่ผม (นำบุญ นามเป็นบุญ) เคยได้รับ รางวัลต่าง ๆ ที่ได้รับแบ่งได้เป็น 3 กลุ่ม คือ รางวัลที่ได้จากงานด้านสื่อสิ่งพิมพ์ รางวัลที่ได้จากงานด้านสื่อโทรทัศน์ รางวัลที่ได้จากงานด้านสื่อออนไลน์
ในส่วนของรางวัลด้านสื่อสิ่งพิมพ์ : ผมเคยได้รับรางวัลจากการประกวดหนังสือดีเด่นประจำปี 2557 ซึ่งจัดโดยคณะกรรมการพัฒนาหนังสือแห่งชาติ หนังสือที่ได้รางวัลหนังสือดีเด่นในปีเดียวกันคือหนังสือเรื่อง “ของขวัญแด่พระราชา” และ “คนต่อเทียน”
หนังสือทั้งสองเล่มถือว่าเป็นผลงานชิ้นสำคัญที่ได้รับรางวัลอีกหลายรางวัล แต่รางวัลที่ถือว่าเป็นเกียรติสูงสุดในชีวิตนักเขียน คือ การได้รับรางวัลวรรณกรรมดีเด่นในโครงการ วรรณกรรมยอดเยี่ยมในสมัยรัชกาลที่ 9 ตามแนวคิดศาสตร์พระราชา จากหนังสือเรื่อง “คนต่อเทียน” (แม้ผลงานของผมจะไม่ได้รับรางวัลชนะเลิศ แต่การที่ผลงานของตัวเองได้มีชื่อร่วมกับผลงานดี ๆ ในระดับประเทศอีกเป็นจำนวนมาก ผมก็รู้สึกว่ามันเป็นเรื่องเกินความฝันไปมากแล้ว)
ในส่วนของรางวัลด้านสื่อโทรทัศน์ ในช่วงที่ผมยังเรียนหนังสือในระดับปริญญาตรีและช่วงที่ผมเรียนจบมาได้ไม่นาน ผมเคยเข้าประกวดในโครงการด้านสื่อโทรทัศน์ 2 โครงการ คือ โครงการสร้างฝันกับกันตนา (ครั้งที่ 1) และ โครงการ ITV AWARDS (ครั้งที่ 2)
การประกวดในโครงการสร้างฝันกับกันตนา เป็นการประกวดการคิด “รูปแบบรายการโทรทัศน์” ประเภทปกิณกะบันเทิงหรือวาไรตี้โชว์ ที่ไม่เคยมีมาก่อนในโลก การประกวดเกิดขึ้นราวปี 2535 กติกาเบื้องต้นคือ ผู้เข้าประกวดต้องเป็นนักศึกษาในสถาบันใดสถาบันหนึ่ง สามารถส่งผลงานเดี่ยวหรือส่งผลงานร่วมกันเป็นทีม (ไม่เกิน 10 คน) ตามความสะดวก สิ่งที่ต้องทำคือการ “คิดรูปแบบรายการโทรทัศน์” โดยเขียนโครงการอธิบายรูปแบบของรายการ พร้อมกับเขียนบท 1 ตอน เพื่อส่งเข้าประกวด หากใครหรือทีมใดผ่านเข้ารอบ จะต้องเข้าสู่รอบนำเสนอผลงานต่อหน้าคณะกรรมการราว 10 ท่าน และมีการซักถามจากคณะกรรมการ (อย่างดุเดือด) หลังจากที่ได้นำเสนอผลงานไปแล้ว
ผลจากการประกวดคือ ผลงานรูปแบบรายการ “บ้านเขียวหวาน” ที่ผมส่งเข้าประกวดได้รับรางวัลชนะเลิศ ซึ่งหากมีโอกาส ผมจะนำผลงานมาลงให้อ่านกันครับ
หลังจากเรียนจบปริญญาตรีได้ราว 4-5 ปี และผมเตรียมตัวไปเรียนต่อที่ประเทศสวีเดน ผมได้ตัดสินใจเข้าสู่วงการประกวดอีกครั้ง โดยเข้าร่วมประกวดในโครงการ ITV AWARDS (ครั้งที่ 2) ราวปี 2540 เพื่อหาเงินเตรียมไว้ใช้จ่ายในการเรียน
โครงการ ITV AWARDS มีการประกวดหลายประเภท เช่น พิธีกร ผู้ประกาศข่าว และ ครีเอทีฟ (การคิดรูปแบบรายการโทรทัศน์) ตอนนั้นผมอยากได้เงินรางวัลเป็นทุนในการเรียนต่อ ผมจึงสมัครเข้าประกวด 2 ประเภท คือ การคิดรูปแบบรายการโทรทัศน์ และ พิธีกร
การเข้าประกวด 2 ประเภทในเวลาเดียวกันเป็นเรื่องที่ยากมาก แม้งานด้านครีเอทีฟที่ต้องคิดรูปแบบรายการจะเป็นงานที่ผมค่อนข้างถนัด แต่การประกวดพิธีกรที่ต้องใช้ทั้งทักษะการพูดและบุคลิกภาพ (รูปร่างหน้าตา รวมถึงการแต่งกาย) เป็นเรื่องที่ผมไม่มีความมั่นใจเลย การประกวดในครั้งนั้นจึงถือว่าเป็นเรื่องที่ท้าทายผมเป็นอย่างยิ่ง
เมื่อวันประกาศผลมาถึง ผลการประกวดคือ ผมได้รางวัลที่ 1 ในการประกวดรูปแบบรายการสำหรับผู้สูงอายุจากรายการชื่อ “บ้านบานเช้า” และได้รางวัลที่ 3 จากการประกวดพิธีกรชาย
ในส่วนของรางวัลด้านสื่อออนไลน์ ในปี 2565 เว็บไซต์นิทานนำบุญ (ที่คุณ ๆ กำลังอ่านกันอยู่นี้) ได้รับรางวัลเชิดชูเกียรติในฐานะสื่อปลอดภัยและสร้างสรรค์ ประเภทสื่อออนไลน์สำหรับเด็กและเยาวชน จากกองทุนพัฒนาสื่อปลอดภัยและสร้างสรรค์ กระทรวงวัฒนธรรม ซึ่งถือว่าเป็นเกียรติอย่างยิ่ง และเป็นรางวัลแรกที่ผมได้รับในด้านสื่อออนไลน์ การที่คนอายุ 50 เศษที่เติบโตมาในยุคสื่อเก่า แล้วทดลองทำเว็บไซต์ซึ่งเป็นสื่อดิจิทัล จนมีผู้เข้าใช้งานพอสมควรและได้รับรางวัลเช่นนี้ ผมถือว่าเป็นเรื่องเกินฝันอีกเรื่องสำหรับผม
นอกจากรางวัลในระดับประเทศ ผมเคยได้รางวัลสมัยเรียนอีกรางวัลหนึ่ง (เป็นรางวัลภายในคณะ) จากภาพยนตร์สารนิพนธ์ เรื่อง “ก-ฮ” ซึ่งเป็นภาพยนตร์ที่ถ่ายด้วยกล้อง 16 มิลลิเมตร แบบไขลาน (บางส่วนใช้กล้องแบบมอเตอร์) ภาพยนตร์เรื่องนี้ถ่ายทำราวปี 2535-2536 แม้ผลงานอาจจะยังมีความไม่สมบูรณ์อยู่มาก แต่ถือเป็นประสบการณ์และบันทึกการทำงานในช่วงวัยหนึ่งของชีวิตที่ผมภูมิใจ
แม้ดูเหมือนว่าผมจะได้รางวัลต่าง ๆ มาพอสมควร แต่รางวัลที่มีค่าที่สุดและทำให้ผมชื่นใจได้ทุกครั้ง ก็คงไม่พ้นการที่ได้ทราบว่า มีเด็กชอบนิทานที่ผมแต่ง ผมมีความสุขที่ได้เห็นเด็ก ๆ มีความสุข และนั่นคงเป็นรางวัลที่มีค่าที่สุดสำหรับคนทำงานเด็กอย่างผม.
#นิทานนำบุญ
นิทานนำบุญ 