นิทานก่อนนอนสั้น ๆ เรื่อง “ตี้ตี้กับถูถู” เป็นนิทานที่ผม (นำบุญ นามเป็นบุญ) แต่งในช่วงปีแรก ๆ ของการเป็นนักเขียนนิทาน นิทานเรื่องนี้มีเนื้อเรื่องเบา ๆ ไม่ซับซ้อน แต่น่าจะสร้างรอยยิ้มให้เด็ก ๆ ได้ เมื่ออ่านนิทานจบแล้ว ขอให้นอนหลับฝันดีนะครับ
นิทานเรื่อง ตี้ตี้กับถูถู
กาลครั้งหนึ่งมีเด็กคนหนึ่งชื่อว่าตี้ตี้ แม่ของตี้ตี้เป็นช่างทำตุ๊กตา ตี้ตี้มักจะเฝ้าดูแม่ทำตุ๊กตาอยู่เสมอ จนกระทั่งวันหนึ่ง ตี้ตี้เกิดอยากมีตุ๊กตาเป็นของตัวเอง เขาจึงลองหาเศษผ้าเหลือ ๆ ที่แม่ทิ้งแล้ว เอามาเย็บเข้าด้วยกันแบบเดียวกับที่แม่ทำ จนในที่สุด ตุ๊กตาตัวแรกในชีวิตของตี้ตี้ก็ถือกำเนิดขึ้น
ตุ๊กตาของตี้ตี้มีชื่อว่าถูถู ถูถูเป็นตุ๊กตาหน้าตาเด๋อ ๆ ตาของถูถูดูคล้ายกับหมีแพนด้า แต่หูที่ยืดยาวออกมาทำให้มันดูคล้ายกับกระต่าย แถมจมูกของถูถูยังแบะ ๆ แบน ๆ อย่างกับจมูกของหมูเสียอีก ไป ๆ มา ๆ ถูถูก็เลยกลายเป็นตุ๊กตาที่มีหน้าตาตลกที่สุดในโลก
ตี้ตี้รักตุ๊กตาของเขามาก ตี้ตี้มักจะพาถูถูออกไปเดินเล่นทุก ๆ เช้า ภาพของเด็กน้อยที่เดินจูงตุ๊กตาหน้าตาประหลาด ทำให้ใครต่อใครอดยิ้มไม่ได้ด้วยความเอ็นดู ตี้ตี้มักจะพาถูถูเดินเข้าไปในสวนดอกไม้ แล้วทั้งคู่ก็มักจะพากันเก็บดอกไม้เพื่อนำไปฝากแม่
อยู่มาวันหนึ่ง ในขณะที่ตี้ตี้กำลังเก็บดอกไม้ มีทหารใจร้ายค่อย ๆ ย่องเข้ามาในสวนแล้วแอบขโมยถูถูไปโดยที่ตี้ตี้ไม่รู้ตัว ทหารคนนี้หวังที่จะได้รางวัลจากเจ้าหญิงองค์น้อยเพราะเจ้าหญิงองค์น้อยมักจะให้รางวัลคนที่นำของเล่นแปลก ๆ ไปถวาย เมื่อถูถูหายไป ตี้ตี้ก็ได้ร้องไห้จนกินไม่ได้นอนไม่หลับ แม่ของตี้ตี้สงสารตี้ตี้มาก แต่ท่านก็ไม่รู้ว่าจะช่วยตี้ตี้ได้อย่างไร
เจ้าหญิงองค์น้อยทรงชอบถูถูมากกว่าของเล่นชิ้นใด ๆ ที่พระองค์เคยมีมา เจ้าหญิงให้รางวัลแก่ทหารใจร้ายจนทหารใจร้ายยิ้มไม่หุบ เจ้าหญิงองค์น้อยพาถูถูเดินไปทุก ๆ ที่ พระองค์หาเสื้อผ้าดี ๆ ให้ถูถูใส่ เจ้าหญิงมีความสุขมากที่มีถูถูอยู่ใกล้ ๆ แต่พระองค์ไม่รู้เลยว่า ถูถูกำลังเศร้าใจเพราะมันได้ยินเสียงตี้ตี้เพื่อนรักของมันกำลังร้องไห้ด้วยความโศกเศร้า
เมื่อเจ้าหญิงนอนหลับ ถูถูก็ค่อย ๆ ลุกขึ้นจากเตียงแล้วเขียนจดหมายเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้เจ้าหญิงฟัง ถูถูขอโทษเจ้าหญิงที่ต้องแอบหนีเจ้าหญิงไปในขณะที่เจ้าหญิงกำลังนอนหลับ ถูถูเดาว่าเจ้าหญิงคงไม่ยอมให้มันกลับบ้านแน่ ๆ เพราะเจ้าหญิงรักมันมาก แต่มันเป็นเรื่องจำเป็นจริง ๆ ที่มันต้องรีบกลับไปหาตี้ตี้ เพราะตี้ตี้กำลังร้องไห้อย่างน่าสงสาร
และทันทีที่ตี้ตี้เห็นถูถู ตี้ตี้ก็โผเข้ากอดถูถูด้วยความดีใจ ทั้งตี้ตี้และถูถูต่างมีความสุขที่ได้พบกันอีกครั้ง แต่แม่ของตี้ตี้กลับรู้สึกกังวลใจเพราะนางไม่รู้ว่าเจ้าหญิงจะตามมาเอาถูถูกลับคืนไปหรือไม่
โชคดีที่เจ้าหญิงองค์น้อยเป็นเจ้าหญิงที่แสนดี แม้ว่าพระองค์จะเสียใจที่ถูถูหนีกลับไปหาตี้ตี้ แต่พระองค์ก็ไม่ได้โกรธตี้ตี้หรือถูถูเลยแม้สักนิด เจ้าหญิงสั่งให้ทหารดีจัดการทำโทษทหารใจร้ายในข้อหาขโมยของเด็ก แล้วพระองค์ก็เขียนจดหมายจ่าหน้าถึงตี้ตี้และถูถูโดยจดหมายฉบับนั้นมีข้อความว่า
“ถึงตี้ตี้กับถูถู…ฉันขอโทษที่มีส่วนทำให้เธอทั้งสองไม่สบายใจ เพื่อนรักก็ควรได้อยู่กับเพื่อนรัก ฉันขอให้เธอทั้งสองเป็นเพื่อนที่รักกันตลอดไปนะ ถ้ามีเวลาว่างแวะมาเยี่ยมเยียนฉันด้วย ฉันเหงาและอยากจะเลี้ยงขนมพวกเธอเพื่อเป็นการไถ่โทษ…จากเจ้าหญิง”
ตี้ตี้และถูถูดีใจมากที่ได้รับจดหมายจากเจ้าหญิง ทั้งสองตกลงกันว่าจะไปเยี่ยมเจ้าหญิงให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ และเพื่อที่จะทำให้เจ้าหญิงไม่เหงาอีกต่อไป ตี้ตี้จึงลงมือทำตุ๊กตาตัวที่สองเพื่อมอบให้แก่เจ้าหญิงแสนดีโดยเฉพาะ
และแล้ว นิทานเรื่องนี้ก็จบลงอย่างมีความสุข
#นิทานนำบุญ
นิทานนำบุญ 