Month: June 2020

นับตั้งแต่ “แฮร์รี่ พอตเตอร์” กลายเป็นหนังสือยอดนิยมสำหรับเด็กและผู้ใหญ่ทั่วโลก  เรื่องราวลึกลับเกี่ยวกับโลกเวทมนตร์ก็กลายเป็นที่สนใจของผู้คนอีกครั้ง  ในส่วนของการแต่งนิทาน  ผมเองได้ยินชื่อเสียงของแฮร์รี่ พอตเตอร์ มาตั้งแต่ตอนออกหนังสือเล่มแรก  (ตอนนั้น ผมเป็นนักแต่งนิทานแล้ว)  แต่เพราะกลัวว่าตัวเองจะได้รับอิทธิพลจากวรรณกรรมชื่อดังเรื่องนี้  ผมจึงตัดสินใจไม่อ่านหนังสือ (และไม่ดูภาพยนตร์) เรื่อง แฮร์รี่ พอตเตอร์ เลย  เพื่อให้โลกเวทมนตร์ของผม เป็นโลกเวทมนตร์ในแบบ “นิทานนำบุญ” จริง ๆ  โดยไม่เจือปนด้วยบรรยากาศโลกเวทมนตร์ของคนอื่น (แต่คงห้ามแรงบันดาลใจจากนิทานในวัยเด็กไม่ได้)

นิทานเรื่อง โรงเรียนเวทมนตร์ เป็นนิทานที่ผมแต่งในช่วงปีท้าย ๆ ของการเป็นนักแต่งนิทานในนิตยสารขวัญเรือน  นิทานเรื่องนี้เป็นการแต่งนิทานที่มีบรรยากาศมึดมนหน่อย ๆ (ภาษาวัยรุ่นเรียกว่าแนว DARK)  แต่ด้วยความเป็นนิทานที่เกิดในดินแดนเวทมนตร์ ผมจึงหวังว่า มันน่าจะเข้ากับนิทานแนวนี้ได้ดี   ขอให้สนุกกับการอ่านนะครับ Continue reading “โรงเรียนเวทมนตร์” →

        ตอนเด็ก ๆ มีนิทานต่างประเทศเรื่องหนึ่ง เป็นนิทานก่อนนอนที่ผม (นำบุญ นามเป็นบุญ) ประทับใจมาก นิทานเรื่องนั้น เป็นเรื่องของเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง ที่เดินขึ้นภูเขาท่ามกลางความหนาวเหน็บของหิมะ โดยเธอค่อย ๆ ถอดเสื้อผ้าที่ใส่กันหนาว ให้คนที่เจอระหว่างทาง จนสุดท้าย เธอไม่เหลืออะไรติดตัวเลยแม้สักชิ้น และเสียชีวิตในที่สุด  (เศร้ามาก)  นิทานเรื่องนั้นเป็นนิทานโบราณที่ผมประทับใจมาก วันหนึ่ง ผมจึงอยากท้าทายตัวเอง ด้วยการแต่งนิทานเรื่องใหม่ เพื่อแสดงความเคารพต่อนิทานเรื่องนั้น  โดยนำโครงเรื่องบางส่วนมาใช้ (อย่างตั้งใจ)  แต่แต่งเนื้อเรื่องใหม่่ให้เกิดเป็นนิทานเรื่องใหม่  ซึ่งเป็นนิทานก่อนนอนเกี่ยวกับแม่มดที่ผมชอบมากที่สุด (ในบรรดานิทานแม่มดที่ผมแต่ง)  ผมหวังว่าเด็ก ๆ จะประทับใจนิทานเรื่องนี้นะครับ ลองอ่านกันดูครับ Continue reading “นิทานฝันดี : จุดจบของแม่มดน้อย” →

นิทานก่อนนอนเรื่อง “เจ้าชายมังกรสายรุ้ง” เป็นนิทานที่ผม (นำบุญ นามเป็นบุญ) ตั้งชื่อล้อเลียนนิทานของตัวเองเรื่อง “เจ้าชายมังกรสายฟ้า” ที่เขียนไว้ก่อนหน้าหลายปี  ซึ่งคำว่า “มังกรสายรุ้ง” เป็นคำที่ชวนให้จินตนาการไปได้หลายแบบ  ผมใช้เวลาคิดนิทานเรื่องใหม่นี้พอสมควร จนได้เรื่องราวที่น่าอ่านและแตกต่างจากนิทานเรื่องเจ้าชายมังกรสายฟ้าอย่างสิ้นเชิง  หวังว่าทุกท่านจะชอบนิทานเรื่องนี้นะครับ Continue reading “เจ้าชายมังกรสายรุ้ง” →

นิทานก่อนนอนเรื่อง “เจ้าชายมังกรสายฟ้า” เป็นนิทานที่ผม (นำบุญ นามเป็นบุญ) แต่งในปี 2549  หลังจาก “เจ้าชายจิกมี นัมเกล วังชุก” มกุฎราชกุมารแห่งภูฏาน (ในขณะนั้น) เสด็จมาที่ประเทศไทย และเป็นกลายเป็นที่เคารพรักของประชาชนชาวไทยในทันที   ความประทับใจในวันนั้น ทำให้ผมแต่งนิทานเรื่องนี้ขึ้น โดยหวังอยากให้เด็ก ๆ ทั้งโลก ได้แง่คิดที่ดีงาม ที่ซุกซ่อนอยู่ในนิทานเรื่องนี้ครับ Continue reading “นิทานความสุข : เจ้าชายมังกรสายฟ้า” →

ตอนที่ผม (นำบุญ นามเป็นบุญ) แต่งนิทานก่อนนอนเรื่องนี้ เป็นช่วงที่ผมเข้าวัดปฏิบัติธรรมที่จังหวัดขอนแก่น  นิทานเลยเป็นเรื่องเกี่ยวกับวัด แถมยังได้แรงบันดาลใจมาจากแนวคิดที่พระอาจารย์ (เอนก เตชะวโร) เคยเปรยให้ฟังว่า “วันอาทิตย์ อยากให้พ่อแม่ลูกพากันมาที่วัด มากินข้าวกัน มาใช้เวลาร่วมกัน เพราะอยากให้เด็กรู้สึกคุ้นเคยกับวัด รู้สึกว่าวัดคือที่พึ่ง คือที่สงบ หากวันใดมีปัญหา เด็กจะได้รู้ว่า ยังมีวัดอีกที่ ที่พวกเขาสามารถมาปรึกษาปัญหาได้”  คำพูดของพระอาจารย์ทำให้ผมเกิดความคิดบางอย่าง จนพัฒนากลายมาเป็นนิทานเรื่องต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ หวังว่าจะชอบนิทานเรื่องนี้กันนะครับ  และถ้าใครได้แรงบันดาลใจจากนิทานเรื่องนี้ ก็ลองนำแนวคิดไปทำกันดูนะครับ Continue reading “นิทานครอบครัว : ต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์” →

ในฐานะที่ผม (นำบุญ นามเป็นบุญ) เป็นนักแต่งนิทานที่ต้องคิดและเขียนนิทานปีละ 24 เรื่อง (สมัยที่เขียนให้นิตยสารขวัญเรือน)   ในแต่ละมี จะมีนิทานไม่มากนักที่ผมประทับใจเป็นพิเศษ  ซึ่งนิทานเรื่อง “ตุ๊กตาเพื่อนเก่า” คือ “หนึ่งในน้อย” ของนิทานที่ทำให้ผมรู้สึกแบบนั้น

นิทานก่อนนอนเรื่องตุ๊กตาเพื่อนเก่า เป็นนิทานที่คุณพ่อคุณแม่ควรเลือกเล่าให้ลูกฟังนะครับ เพราะนิทานเรื่องนี้มีเนื้อหาที่อ่อนโยนมาก ซึ่งน่าจะช่วยทำให้ลูกรู้สึกผ่อนคลายและนอนหลับได้ง่ายขึ้น  แถมยังชี้ให้เด็ก ๆ เห็นคุณค่าของของเล่นชิ้นเก่า  ซึ่งเป็นการกล่อมเกลาให้เด็กใส่ใจกับคุณค่าทางใจมากกว่าคุณค่าของเงินตราหรือของชิ้นใหม่ ๆ   หวังว่าคุณพ่อคุณแม่และเด็ก ๆ คงมีความสุขกับนิทานเรื่องนี้นะครับ Continue reading “นิทานประทับใจ : ตุ๊กตาเพื่อนเก่า” →

สมัยที่ผม (นำบุญ นามเป็นบุญ) เป็นนักแต่งนิทานอยู่ที่นิตยสารขวัญเรือน  ผมเคยแต่งนิทานเรื่องหนึ่งให้กับตัวเอง คือนิทานที่มีชื่อเรื่องว่า “ชายผู้ปลูกดอกไม้สีจาง”  ต่อมา  ก่อนที่นิตยสารขวัญเรือนจะปิดตัวได้ไม่นาน ทางนิตยสารมีการปรับเปลี่ยนคนแต่งนิทาน ทำให้ผมมีโอกาสได้แต่งนิทานเรื่องที่ 415 ซึ่งเป็นนิทานเรื่องสุดท้าย  นิทานเรื่องนี้จึงเป็นนิทานเรื่องพิเศษอีกเรื่องที่ผมตั้งใจแต่งเป็นบทสรุปของการทำงานอันยาวนานในฐานะนักแต่งนิทานของผม  ถ้าคุณ ๆ ที่ติดตามเวปนี้อยู่ได้อ่านนิทานเรื่องนี้จนจบ ผมเชื่อว่า คุณ ๆ อาจยิ้มไปกับผม  เพราะนิทานเรื่องนี้เขียนไว้นานแล้ว แต่บางสิ่งบางอย่างที่นิทานเรื่องนี้พูดถึง มันได้กลายเป็นจริง ณ วันนี้  ขอบคุณทุกๆคนที่ติดตามและให้กำลังใจมาโดยตลอดครับ Continue reading “นิทานเรื่องพิเศษ : ความฝันของชายผู้รักดอกไม้สีจาง” →