Month: April 2020

นิทานเรื่องนี้มีที่มาจากเรื่องจริง เป็นเรื่องจริงที่ผม (นำบุญ นามเป็นบุญ) ได้ฟังเค้าโครงมาจากเพื่อนชาวสวีเดนเมื่อราว 20 ปีก่อน ซึ่งเล่าถึง หญิงสาวชาวอัฟริกันคนหนึ่งผู้มีเสียงร้องเพลงอันแสนวิเศษ  และในเวลาต่อมา เธอได้รับการผลักดันให้ไปร้องเพลงที่ประเทศฝรั่งเศส จนกลายเป็นนักร้องที่มีชื่อเสียง  วันที่เพื่อนชาวสวีเดนเล่าเรื่องจริงเรื่องนี้ให้ฟัง เขาเปิดเพลงของเธอให้ฟังด้วย  เสียงร้องของเธอฟังแล้วชวนเศร้า  จนทำให้ผมอยากแต่งนิทานสักเรื่อง โดยนำเรื่องราวของเธอมาแต่งเติมให้กลายเป็นนิทาน  และนี่คือที่มาของนิทานที่ผมรักมากที่สุดอีกเรื่องหนึ่ง  หวังว่านิทานเรื่องนี้จะทำให้หลาย ๆ คนมีความสุขนะครับ Continue reading “นิทานทะเล : เสียงร้องจากท้องทะเล” →

“แก๊งลูกหมู” เป็นนิทานภาคสอง ที่ผม (นำบุญ นามเป็นบุญ) แต่งต่อจากนิทานก่อนนอนเรื่องลูกหมูสามตัว ที่เด็ก ๆ ทั่วโลกชื่นชอบและนับว่าเป็นนิทานนานาชาติเรื่องสั้น ๆ ที่เข้าขั้นความเป็นนิทานคลาสสิก

เมื่อพิจารณานิทานเรื่องลูกหมูสามตัวฉบับดั้งเดิมจะพบว่า นอกจากความสนุกของนิทานแล้ว นิทานก่อนนอนสั้น ๆ เรื่องลูกหมูสามตัว ยังเป็นนิทานสอนใจที่ให้ข้อคิดเกี่ยวกับผลร้ายของความมักง่ายและความขี้เกียจ (การขี้เกียจสร้างบ้านให้แข็งแรง)  ซึ่งเมื่อผมคิดจะแต่งนิทานภาคต่อของนิทานเรื่องลูกหมูสามตัว ผมจึงตั้งใจว่า ต้องแต่งนิทานเรื่องใหม่ให้สนุกสนานไม่แพ้นิทานเรื่องเดิม และต้องเติมข้อคิดสอนใจบางอย่าง เพื่อทำให้นิทานเรื่องใหม่มีคุณค่าไม่แพ้นิทานอมตะเรื่องลูกหมูสามตัวที่ทุกคนชื่นชอบ

ถ้าเด็ก ๆ ที่ได้อ่านนิทานเรื่อง “แก๊งลูกหมู” รู้สึกว่านิทานเรื่องนี้สนุกไม่แพ้นิทานเรื่องดั้งเดิม  ช่วยเขียนความคิดเห็นและส่งกำลังใจมาด้วยนะครับ  อยากรู้จริง ๆ ว่าเด็ก ๆ จะชอบนิทานเรื่องนี้กันหรือเปล่า Continue reading “แก๊งลูกหมู (ลูกหมูสามตัว ภาค 2)” →

“ซินเดอเรลล่า” เป็นนิทานอมตะแนวเทพนิยายที่คนรู้จักกันทั่วโลก   พ่อแม่มักเล่านำนิทานเรื่องซินเดอเรลล่ามาเล่าเป็นนิทานก่อนนอนให้ลูกฟัง  เพราะเนื้อเรื่องที่มีความดราม่าน่าสงสาร ที่นางเอกถูกแม่เลี้ยงและพี่เลี้ยงใจร้ายรังแก  แต่มีนางฟ้ามาร่ายเวทมนตร์เสกให้ซินเดอเรลล่ามีชุดสวยไปร่วมงานเลี้ยงกับเจ้าชาย  แถมยังมีฉากเด็ด ที่นางเอกต้องรีบกลับบ้านก่อนที่เวทมนตร์จะสลาย และทำให้เธอพลาดพลั้งทำรองเท้าแก้วหลุดไว้  จนกลายเป็นเบาะแสให้เจ้าชายตามตัวเธอได้ในที่สุด 

ซินเดอเรลล่า จึงเป็นนิทานก่อนนอนเกี่ยวกับความรักที่อมตะข้ามกาลเวลา  ซึ่งเมื่อผม (นำบุญ นามเป็นบุญ) อยากแต่งนิทานภาคสองต่อจากนิทานเรื่อง ซินเดอเรลล่า  (แต่เป็นการแต่งภาคต่อโดยไม่ได้นำตัวละครเก่าของนิทานอมตะมาใช้)  ผมจึงสร้างตัวละครใหม่และผูกเรื่องขึ้นใหม่ โดยใช้โครงเรื่องเชื่อมโยงกับนิทานดั้งเดิม  จนเกิดเป็นนิทานก่อนนอนเรื่อง “ความรักของคนทำขนมเค้ก” ที่เชื่อว่าทั้งเด็กและผู้ใหญ่น่าจะชื่นชอบ  ซึ่งหากใครจะนำไปใช้เป็นนิทานก่อนนอนอ่านให้แฟนฟัง  ก็น่าจะใช้ได้  แต่อย่าเผลอหิวลุกมาหาขนมเค้กกินกลางดึกนะครับ เดี๋ยวจะอ้วนจนกู่ไม่กลับครับ อิอิ Continue reading “ความรักของคนทำขนมเค้ก (ซินเดอเรลล่า ภาค2)” →

นิทานภาคต่อของนิทานคลาสสิกเรื่อง “สโนว์ไวท์” ที่ผม (นำบุญ นามเป็นบุญ) แต่ง  เป็นนิทานที่นำเอา “กระจกวิเศษ” ของแม่มดจากนิทานเรื่องสโนว์ไวท์ มาแต่งเป็นเรื่องใหม่ โดยเรื่องราวทั้งหมดต้องการบอกเล่าความสำคัญของ “การรู้เท่าทันสื่อ” ผ่านนิทานแสนสนุก เพื่อให้ข้อคิดแก่เด็ก ๆ  ทั้งนี้เพราะในยุคปัจจุบัน การรู้เท่าทันสื่อ (โดยเฉพาะการหลอกลวงในสื่อออนไลน์) เป็นสิ่งที่สำคัญมากสำหรับเด็ก  การปล่อยให้เด็ก อยู่กับอินเทอร์เน็ตหรือสื่อออนไลน์  บางครั้ง เด็กก็อาจได้ข้อมูลหรือคำแนะนำจากคนที่ไม่หวังดี  นิทานก่อนนอนเรื่องนี้ จึงน่าจะช่วยให้ข้อคิดและทำให้คุณพ่อคุณแม่ แนะนำเด็ก ๆ ได้ง่ายขึ้น  ลองอ่านดูนะครับ Continue reading “เจ้าหญิงกับกระจกวิเศษ (สโนไวท์ภาค2 )” →

นิทานเรื่อง “เพื่อนซี้สี่จิ๋ว” เป็นนิทานก่อนนอนสั้น ๆ ที่พูดถึงมิตรภาพดี ๆ ระหว่างลูกสัตว์ 4 ตัวที่เป็นเพื่อนกัน  ผมแต่งนิทานเรื่องนี้ในปีแรก ๆ ที่เริ่มต้นอาชีพนักแต่งนิทาน ซึ่งผมอยากขอบันทึกไว้ตรงนี้ว่า นิทานเกี่ยวกับเพื่อนเรื่องนี้ นับเป็นนิทานที่พูดถึงเรื่องของมิตรภาพอย่าง “ท้าทายความเป็นนิทาน” มากที่สุดเรื่องหนึ่งในชีวิตการการเป็นนักเขียนนิทานของผม  กล่าวคือ นิทานเกี่ยวกับมิตรภาพของลูกสัตว์สี่สหายเรื่องนี้ ผมจงใจกำหนดเงื่อนไขของเรื่อง ให้ลูกสัตว์ได้รับพัสดุเป็น “กล่องเล็ก ๆ ยาว ๆ”  ด้วยเหตุผลและความซุกซนบางประการของผู้แต่ง (ผมเอง)  ซึ่งการคลี่คลายปริศนาสิ่งของที่อยู่ในกล่อง ทำให้นิทานเรื่องนี้  ก้าวข้ามจากโลกของนิทาน ไปสู่โลกของการ์ตูนด้วยความจงใจ  หลายคนที่ติดตามนิทานที่ผมแต่ง มักพบนิทานที่มีความอ่อนโยน อ่อนหวาน นิทานที่มีเหตุมีผลรองรับในทุกการกระทำ  แต่นิทานอีกประเภทหนึ่งที่ผมแต่ง จะเป็นนิทานที่มีความ “ซุกซน” สูง  มีความ “แปลกแบบเฉพาะตัว”  ซึ่งนิทานเรื่อง “เพื่อนซี้สี่จิ๋ว” เป็นนิทานเรื่องแรกที่มีลักษณะแบบนั้น (แต่ถ้าสังเกตจะพบว่า ถึงแปลกแค่ไหน แต่ก็ยังซุกซ่อนความอ่อนโยนเอาไว้อยู่ดี)

“ลูกแมวน้ำ” เป็นลูกสัตว์ชนิดหนึ่งที่เด็ก ๆ ชื่นชอบ  แม้จะไม่เคยเห็นตัวจริง ๆ เลยก็ตาม  เด็กหลายคนคุ้นเคยกับลูกแมวน้ำในหนังการ์ตูนหรือภาพการ์ตูนต่าง ๆ  ซึ่งลูกแมวน้ำมักมาพร้อมกับลูกบอลจนกลายเป็นภาพจำในใจของเด็ก ๆ   วันหนึ่ง ผม (นำบุญ นามเป็นบุญ) อยากลองแต่งนิทานที่มีตัวละครเป็นลูกแมวน้ำดูบ้าง เพราะไม่เคยนำลูกแมวน้ำมาเป็นตัวละครในนิทานก่อนนอนเลยสักเรื่อง  และเมื่อมีลูกแมวน้ำก็ต้องมีลูกบอลอยู่ด้วย  พอคิดต่อ  ผมก็รู้สึกว่า ถ้าเราลองแต่งนิทานที่เกี่ยวกับกีฬาดูสักเรื่องจะดีไหม เพราะนิทานที่เกี่ยวกับกีฬามีอยู่น้อย (หรือแทบไม่มีเลย)  เผื่อว่าเด็ก ๆ ที่ได้อ่านหรือได้ฟังนิทานก่อนนอนเรื่องนี้ จะรู้สึกดีต่อการเล่นกีฬามากขึ้นและเริ่มเลือกเล่นกีฬาที่ชอบ  ซึ่งทั้งหมดก็ทำให้เกิดนิทานเกี่ยวกับลูกแมวน้ำกับความฝันที่อยากเป็นนักกีฬาทีมชาติเรื่องนี้

Continue reading “นิทานกีฬา : ลูกแมวน้ำยอดนักกีฬา” →

ในชีวิตการแต่งนิทานของผม ตัวเอกของนิทานที่แปลกที่สุดเท่าที่เคยเขียนมาก็คือ พระเอกของนิทานเรื่องนี้ “ปุ๋งปุ๋ง”  ปุ๋งปุ๋งเป็น “ก้อนอึน้อยๆ” ที่ตามหาความรัก  สาเหตุที่ตัวเอกต้องเป็นก้อนอึ เพราะในสายตาของทุกคน ก้อนอึเป็นสิ่งที่น่ารังเกียจ  ซึ่งเมื่อก้อนอึต้องการตามหาความรัก โอกาสที่มันจะได้พบกับความรัก จึงเป็นเรื่องที่ยากเย็นเหลือเกิน   อย่างไรก็ตาม นิทานเรื่อง “การเดินทางของปุ๋งปุ๋ง” เป็นนิทานความรักที่อ่านก่อนนอนได้อย่างมีความสุข ไม่ว่าจะอ่านให้ลูกหรือแฟนฟังก็คงทำให้คนฟังยิ้มได้ทั้งคู่  เพราะเนื้อหาของนิทานทำให้คนอ่านได้รู้ว่า  “คนทุกคนเกิดมาอย่างมีคุณค่า มีความหมาย และ เกิดมาเพื่อใครสักคนทั้งนั้น”  ลองอ่านกันดูนะครับ

Continue reading “นิทานรักแท้ : การเดินทางของปุ๋งปุ๋ง” →