คู่รักกระต่ายน้อย : นิทานความรักก่อนนอนพร้อมข้อคิดที่ควรอ่านให้แฟนฟัง

คืนหนึ่งในช่วงปลายเดือนกรกฎาคม 2566 ผู้อ่านท่านหนึ่งได้ส่งข้อความมาหาทางเพจนิทานนำบุญ ซึ่งข้อความที่ส่งมา ทำให้ผมตั้งใจที่จะแต่งนิทานสักเรื่อง แทนคำขอบคุณจากใจนักเขียนนิทานเล็ก ๆ คนนี้

ในตอนแรก ผมตั้งใจจะแต่งนิทานที่มีแง่คิดเกี่ยวกับการรักษาความรักความสัมพันธ์ให้ยั่งยืน (เพราะเคยมีผู้อ่านบางท่านส่งข้อความมาเล่าเรื่องเศร้า ในวันที่หญิงสาวคนรักบอกเลิก และเขาไม่มีใครให้เล่านิทานนำบุญให้ฟังอีกต่อไป) แต่ระหว่างที่คิดนิทานเรื่องนั้น จู่ ๆ นิทานเรื่องนี้ก็แว่บขึ้นมาในใจ (ผมแต่งนิทานเรื่องนี้ในวันอาสาฬหบูชา โดยมีจุดเริ่มต้นจากคำว่า โกรธข้ามวัน ติดพันข้ามคืน ซึ่งเป็นข้อคิดเชิงธรรมะ) เมื่อผมผูกเรื่องต่อไปจนจบ ก็ได้นิทานความรักที่น่ารักเรื่องนี้ออกมาครับ

มาอ่านนิทานเรื่อง “คู่รักกระต่ายน้อย” ด้วยกันนะครับ

กาลครั้งหนึ่ง มีกระต่ายหนุ่มตัวหนึ่งรักกระต่ายสาวอีกตัวหนึ่งมาก กระต่ายหนุ่มมักอ่าน “นิทานนำบุญ” ให้กระต่ายสาวฟังทุกคืน  ส่วนกระต่ายสาวก็อบอุ่นใจทุกครั้งที่กระต่ายหนุ่มอ่านนิทานให้มันฟัง  ครั้นเมื่อเวลาผ่านไป  กระต่ายทั้งคู่ก็ตัดสินใจแต่งงานกัน โดยกระต่ายหนุ่มตั้งใจจะดูแลกระต่ายสาวอย่างดีที่สุด

ก่อนที่จะแต่งงงาน  กระต่ายหนุ่มได้จ้างช่างมาสร้างเรือนหอเป็นบ้านแห่งความรักระหว่างมันกับกระต่ายสาวยอดดวงใจ 

ครั้นเมื่อใกล้ถึงวันแต่งงาน  เรือนหอที่กระต่ายหนุ่มคาดหวังว่าจะเป็นเรือนหอที่งดงามและสมบูรณ์ที่สุด กลับมีร่องรอยการทาสีที่กระดำกระด่างในบางจุด  กระต่ายหนุ่มโกรธช่างทาสีที่ทำงานไม่เรียบร้อย  มันโมโหข้ามวัน ติดพันข้ามคืน จนกระต่ายสาวอดเป็นเป็นห่วงไม่ได้ 

เช้าวันต่อมา ในขณะที่กระต่ายหนุ่มยังคงโมโหโทโส  กระต่ายสาวได้จัดการหาสีมาทาแก้ไขจนรอยกระดำกระด่างหายไปจนหมด  เมื่อกระต่ายหนุ่มได้รู้ในภายหลังว่า กระต่ายสาวยอดดวงใจไม่มัวเสียเวลาอยู่กับการโมโหข้ามวัน ติดพันข้ามคืน ที่ไร้ประโยชน์  แต่กระต่ายสาวกลับใช้เวลาดังกล่าวในการแก้ไขปัญหา จนสามารถแก้ปัญหาได้สำเร็จ  กระต่ายหนุ่มก็รู้สึกชื่นชมกระต่ายสาวและคิดว่ามันเลือกคู่ครองได้ไม่ผิดจริง ๆ

เมื่อใกล้ถึงวันแต่งงานมากขึ้นอีกนิด  เกิดเหตุพายุเข้าจนสวนในบ้านที่กระต่ายหนุ่มจ้างช่างมาจัดสวนเอาไว้อย่างสวยงาม กลายสภาพเป็นสวนที่กระจุยกระจายไปหมด  กระต่ายหนุ่มโกรธฟ้าฝนที่ทำลายสวนในฝันจนเละเทะไม่สมดังใจหวัง   มันโมโหข้ามวัน ติดพันข้ามคืน จนกระต่ายสาวอดเป็นเป็นห่วงไม่ได้ 

เช้าวันต่อมา ในขณะที่กระต่ายหนุ่มยังคงโมโหโทโส  กระต่ายสาวตัดสินใจเก็บกวาดจัดสวนให้เรียบร้อย แถมยังจัดหาต้นไม้ดอกไม้มาปลูกเพิ่มเติมจนสวนดูมีชีวิตชีวาขึ้นมาอีกครั้ง  เมื่อกระต่ายหนุ่มได้รู้ในภายหลังว่า กระต่ายสาวยอดดวงใจไม่มัวเสียเวลาอยู่กับการ “โมโหข้ามวัน ติดพันข้ามคืน” ที่ไร้ประโยชน์  แต่กระต่ายสาวกลับใช้เวลาดังกล่าวในการแก้ไขปัญหาจนสามารถแก้ปัญหาได้สำเร็จ  กระต่ายหนุ่มก็รู้สึกชื่นชมกระต่ายสาวและคิดว่ามันเลือกคู่ครองได้ไม่ผิดจริง ๆ

ครั้นเมื่อถึงวันแต่งงาน  ในขณะที่กระต่ายหนุ่มและกระต่ายสาวกำลังจะเข้าพิธี  จู่ ๆ ไฟฟ้าภายในงานก็ดับ และไม่มีทีท่าว่าจะไฟฟ้าจะกลับมาใช้งานได้ตามปกติทันฤกษ์ที่เตรียมเอาไว้   กระต่ายหนุ่มโกรธการไฟฟ้าที่ทำให้วันแต่งงานในฝันขลุกขลักและอาจล่มอย่างไม่เป็นท่า  แต่ก่อนที่กระต่ายหนุ่มจะโมโหข้ามวัน ติดพันข้ามคืน  กระต่ายสาวได้กุมมือของกระต่ายหนุ่มเพื่อเรียกสติ  จากนั้น กระต่ายสาวก็กระซิบบอกกระต่ายหนุ่มว่า “การโมโหข้ามวัน ติดพันข้ามคืน ไม่มีประโยชน์หรอกนะที่รัก เรามาช่วยกันแก้ปัญหาดีกว่าไหม”

เมื่อพูดจบ กระต่ายสาวก็ชวนกระต่ายหนุ่มให้ช่วยกันจุดเทียนรอบ ๆ งานแต่ง  จากนั้น  พวกมันก็ชวนให้แขกเข้ามานั่งใกล้ ๆ กันอีกนิด เพราะในงานไม่มีไมโครโฟน   ส่วนเรื่องเพลงหรือดนตรี กระต่ายสาวก็ขอให้กระต่ายหนุ่มและแขกในงานช่วยกันร้องเพลง ซึ่งทั้งหมดให้บรรยากาศภายในงานดูอบอุ่นและทำให้พิธีแต่งงานดำเนินไปได้อย่างน่าประทับใจ

เมื่อเสร็จงาน  กระต่ายหนุ่มนั่งคิดในใจว่า  มันโชคดีเหลือเกินที่ได้กระต่ายสาวมาเป็นคู่ครอง   การโมโหข้ามวัน ติดพันข้ามคืน ไม่ได้มีประโยชน์อะไรเลยจริง  ๆ  แต่การตั้งสติ ควบคุมอารมณ์ และลงมือแก้ไขสถานการณ์ต่างหาก ที่จะช่วยทำให้ทุกอย่างดีขึ้นได้

กระต่ายหนุ่มมองกระต่ายสาวด้วยสายตาที่เหมือนต้องการจะบอกว่า “ขอบคุณนะ”  ส่วนกระต่ายสาวซึ่งหันมาสบตากระต่ายหนุ่มพอดี กลับส่งยิ้มให้แล้วทำหน้าทะเล้นใส่  จากนั้น กระต่ายสาวก็บอกกระต่ายหนุ่มว่า “นับจากวันนี้ ถ้าเจออะไรไม่สมดังใจ ก็อย่างเพิ่งโมโหข้ามวัน ติดพันข้ามคืนนะ  เพราะถึงจะขาดสิ่งนู้น ไม่มีสิ่งนี้ แต่ยังไง..เราก็ยังมีกันและกัน ที่จะช่วยกัน แก้ปัญหาในทุก ๆ เรื่องนะ”

“มีกันและกัน” กระต่ายหนุ่มรำพึงเบา ๆ 

“ใช่แล้ว มีกันและกัน” กระต่ายสาวยิ้มเขิน   จากนั้น กระต่ายสาวก็อ้อนกระต่ายหนุ่มว่า “ว่าแต่คืนนี้ เธอลืมอะไรไปรึเปล่า”

กระต่ายหนุ่มทำหน้าครุ่นคิด  จากนั้น กระต่ายหนุ่มก็ยิ้ม แล้วบอกกระต่ายสาวว่า “จริงสิ ฉันลืมไปเลยจริง ๆ  ฉันสัญญานะว่าฉันจะอ่านนิทานนำบุญให้เธอฟังทุกคืนเหมือนเดิม  และฉันจะอ่านต่อไปให้ลูกของพวกเราฟังด้วยนะ”

กระต่ายหนุ่มยิ้มให้กระต่ายสาวด้วยความรัก  ส่วนกระต่ายสาวก็ยิ้มตอบ พร้อมกับหัวเราะ “แหะ ๆ” ซึ่งไม่มีใครรู้ว่ากระต่ายสาวคิดอะไรอยู่

และแล้ว  นิทานเรื่องนี้ก็จบลงอย่างมีความสุข

#นิทานนำบุญ

หมายเหตุ : ถ้าชอบนิทานเรื่องนี้ ฝากกดดูแบนเนอร์โฆษณาอัตโนมัติที่เด้งขึ้นมาด้วยนะครับ (บางคนอาจเห็น บางคนอาจไม่เห็น) มันจะช่วยทำให้เว็บไซต์มีรายได้เล็ก ๆ น้อย ๆ ครับ ขอบคุณครับ