นิทานก่อนนอนเรื่อง : อสุรกายรุงรัง

มีคนจำนวนมากที่ชอบตัดสินคนจากภายนอก เช่น ตัดสินคนว่าดีหรือไม่ดีจากรูปร่างหน้าตา ผิวพรรณ หรือการแต่งตัวของคน ๆ นั้น ทั้ง ๆ ที่ยังไม่รู้จักกันดีพอ ซึ่งการตัดสินคนจากภายนอกว่าเป็นคนดีหรือไม่ดี ไม่ใช่วิธีที่ถูกต้อง  ด้วยเหตุนี้เอง ผม (นำบุญ นามเป็นบุญ) จึงแต่งนิทานก่อนนอนเรื่อง อสุรกายรุงรัง เพื่อให้ข้อคิดสอนใจเด็ก ๆ ในเรื่องนี้  โดยหวังว่า นอกจากความสนุกของเนื้อเรื่อง เด็ก ๆ น่าจะได้แง่คิดดี ๆ ติดตัวไปด้วย เพื่อการอยู่ร่วมกับผู้อื่นอย่างมีความสุขต่อไป

นิทานก่อนนอนเรื่อง : อสุรกายรุงรัง

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว  มีอสุรกายตนหนึ่งอาศัยอยู่ในถ้ำกลางป่าอย่างโดดเดี่ยว  เจ้าอสุรกายตนนี้มีชื่อว่ารุงรัง  มันน่าสงสารมาก  เพราะไม่ว่ามันจะทำอะไร  มันก็มักจะถูกผู้คนเข้าใจผิดอยู่เสมอ ๆ

ครั้งหนึ่ง  ในขณะที่รุงรังเดินเล่นอยู่ในป่า  มีชายหนุ่มผู้หนึ่งพลาดพลั้งติดบ่วงดักสัตว์เข้า  เมื่อรุงรังไปพบ  มันจึงตั้งใจจะช่วยแก้บ่วงให้  แต่ทันทีที่ชายหนุ่มเห็นอสุรกายร่างยักษ์โผล่ออกมาจากพุ่มไม้  ชายหนุ่มก็ตกใจจนสลบ  และเมื่อเขาฟื้นขึ้นมา  ชายหนุ่มก็กลับไปเล่าให้ใครต่อใครฟังว่า เขาถูกอสุรกายกระหายเลือดทำร้าย แต่โชคดีที่เขารอดชีวิตมาได้อย่างไม่คาดฝัน!

นับจากวันนั้น  รุงรังก็กลายเป็นอสุรกายที่ผู้คนหวาดกลัวจนหัวหด  ไม่ว่าจะเกิดเรื่องร้าย ๆ อะไรขึ้น  ผู้คนก็มักจะกล่าวหาว่ารุงรังเป็นผู้ก่อการทั้งสิ้น  ด้วยเหตุนี้เอง  โจรบางคนจึงถือโอกาสขโมยสัตว์เลี้ยงของชาวบ้าน  แล้วป้ายความผิดให้รุงรังอย่างน่ารังเกียจ

แม้รุงรังจะถูกกล่าวหาอยู่บ่อย ๆ แต่มันก็ไม่เคยนึกโกรธคนเหล่านั้นเลย  ในทางตรงกันข้าม  มันกลับคิดว่าหากมันทำความดีไปเรื่อย ๆ  สักวัน…ชาวบ้านก็คงเข้าใจมันมากกว่านี้  แต่เนื่องจากผู้คนยังหวาดกลัวมันอยู่  รุงรังจึงจำต้องช่วยเหลือผู้คนโดยไม่ให้ใคร ๆ ได้รู้

ทุกวัน รุงรังจะช่วยผู้คนด้วยการแอบไล่สัตว์ร้ายไม่ให้พวกมันทำอันตรายชาวบ้านที่เดินทางผ่านป่า  ส่วนในตอนกลางคืน  รุงรังก็จะย่องไปยังกำแพงเมือง แล้วใช้คุณสมบัติพิเศษของอสุรกายที่สามารถกินอะไรเป็นอาหารก็ได้ จัดการกินขยะต่าง ๆ เพื่อตัดปัญหาไม่ให้เกิดแหล่งเพาะพันธุ์ของเชื้อโรค  รุงรังพยายามช่วยเหลือชาวเมืองอย่างเต็มที่  แต่จนแล้วจนรอด  ผู้คนก็ยังคงคิดว่ารุงรังเป็นอสุรกายที่ชั่วร้ายไม่แปรเปลี่ยน

คืนวันหนึ่ง  มีคนบังเอิญเห็นรุงรังมาเดินอยู่ที่กำแพงเมือง  เช้าวันต่อมา  ข่าวเรื่องอสุรกายที่มาป้วนเปี้ยนเพื่อดักกินคนก็แพร่สะพัดไปทั่ว  ชาวบ้านต่างหวาดกลัวรุงรังจนไม่กล้าออกไปไหน  พระราชาจึงต้องตัดสินใจส่งอัศวินไปจัดการกับอสุรกายที่หมายจะทำอันตรายราษฎรของพระองค์โดยด่วน

หลังจากที่อัศวินของพระราชาออกเดินทางไปได้สักพัก  พระราชาก็ทรงได้ข่าวว่า  มีกองทัพของฝ่ายข้าศึกสามประเทศ รวมพลังกันมาล้อมเมืองของพระองค์เอาไว้ ซึ่งจากการคาดคะเน  ทหารของฝ่ายข้าศึกน่าจะมีมากกว่าทหารของพระองค์ไม่น้อยกว่าสิบเท่า

พระราชาทรงตกใจมากต่อจำนวนทหารของฝ่ายข้าศึก  เพราะหากทหารของพระองค์หนึ่งคนต้องสู้กับทหารของข้าศึกถึงสิบคน  ไม่ว่าจะใช้วิธีใด  กองทัพของพระองค์ก็คงไม่อาจต้านทานกำลังของข้าศึกไปได้  พระราชาจึงได้แต่ทำใจและรอเวลาที่ศัตรูจะบุกเข้ามายึดเมือง

วันต่อมา  พระราชาทรงเฝ้ารอกองทัพฝ่ายข้าศึกตั้งแต่เช้าตรู่   แต่จนแล้วจนรอด  พระองค์ก็ไม่เห็นวี่แววของกองทัพข้าศึกเลยแม้แต่น้อย  ในขณะที่พระราชาทรงนึกสงสัยอยู่นั้น  ทหารจากชายแดนก็มาส่งข่าวว่า กองทัพข้าศึกทั้งสามประเทศได้แตกสลายไปจนหมดสิ้นแล้ว!  

พระราชาทรงแปลกใจถึงกับนิ่งอึ้งไปชั่วขณะ  แต่เมื่ออัศวินที่พระองค์ส่งไปจัดการกับเจ้าอสุรกายกลับมาขอเข้าเฝ้า  พระองค์ก็ทรงเข้าใจเรื่องทั้งหมดโดยกระจ่าง

อัศวินเล่าให้พระราชาฟังว่า หลังจากที่เขาสะกดรอยตามเจ้าอสุรกายเพื่อหาโอกาสจัดการกับมันตามคำสั่ง  เขาก็พบว่าเจ้าอสุรกายได้แอบไปยังค่ายทหารฝ่ายข้าศึก ซึ่งเมื่อเหล่าทหารหลับกันหมด  เจ้าอสุรกายก็ย่องเข้าไปในค่ายแล้วกินอาวุธทั้งหลายจนไม่เหลือเลยแม้แต่ชิ้นเดียว  ครั้นเมื่อทหารฝ่ายข้าศึกตื่นขึ้นมาเห็นอสุรกายที่ตัวโตกว่ามนุษย์ถึงสามเท่าแถมมีขนสีเขียวปกคลุมไปทั้งตัว  ทหารเหล่านั้นก็ตกใจและรีบเผ่นกลับประเทศไปอย่างไม่คิดชีวิต

เมื่อพระราชาทรงได้ฟังรายงานจากอัศวิน  พระองค์ก็ทรงตระหนักว่ารุงรังไม่น่าจะเป็นอสุรกายที่ชั่วร้ายดังที่ใคร ๆ คิด  เพราะนอกจากมันจะช่วยบ้านเมืองให้รอดพ้นจากอันตรายแล้ว  มันก็ยังไม่เคยทำร้ายผู้คนเลยแม้สักครั้ง  พระราชาทรงนึกสงสัยอะไรบางอย่าง  พระองค์จึงตัดสินใจเดินทางไปหารุงรังที่ถ้ำกลางป่า

ทันทีที่รุงรังเห็นพระราชาเสด็จมาหา  มันก็รีบออกจากถ้ำแล้วคุกเข่าต้อนรับพระองค์อย่างนอบน้อม  เมื่อพระราชาทรงขอให้รุงรังสารภาพว่ามันเป็นเป็นอสุรกายที่ดีหรือร้ายกันแน่   รุงรังจึงชี้แจงเรื่องต่าง ๆ ให้พระราชาได้ทราบตั้งแต่ต้น      

เมื่อพระราชาได้ฟังความจริงจากปากของรุงรัง  พระราชาก็ทรงรู้สึกสงสารรุงรังที่ถูกเข้าใจผิดมาโดยตลอด  พระราชาทรงขอโทษรุงรังแทนทุก ๆ คน  จากนั้น  พระองค์ก็สั่งให้ทหารนำความจริงทั้งหมดไปเล่าให้ชาวบ้านได้รับรู้    

ไม่นานนัก ผู้คนที่เคยหวาดกลัวรุงรังก็รู้ว่ามันไม่ได้น่ากลัวอย่างที่พวกเขาคิด  มิหนำซ้ำ  มันยังมีน้ำใจคอยแอบช่วยพวกเขาอยู่เสมอ ๆ   

รุงรังดีใจมากที่พระราชาและทุก ๆ คนเข้าใจมันจนได้  หลังจากนั้นไม่นาน อสุรกายที่ใคร ๆ เคยหวาดกลัวก็กลับกลายเป็นสมาชิกใหม่ที่ทุกคนพากันรุมรัก

ในที่สุด   รุงรังก็กลายเป็นที่รักของชาวเมืองทั้งหมดและมันก็ไม่ต้องใช้ชีวิตอย่างโดดเดี่ยวเดียวดายอีกต่อไป

#นิทานนำบุญ

………………………