สาวน้อยนักทอผ้า

นิทานก่อนนอนเรื่องยาว ๆ เรื่อง “สาวน้อยนักทอผ้า”  เป็นนิทานที่ผม (นำบุญ นามเป็นบุญ) แต่งขึ้นใหม่ในสไตล์ “นิทานคลาสสิก”  ถ้าไม่บอกว่าเป็นนิทานที่แต่งใหม่ หลายคนอาจนึกว่าเป็นนิทานอมตะจากต่างประเทศ  นิทานเรื่องนี้มีคติสอนใจหลายอย่าง  หวังว่าผู้อ่านจะชอบ  ส่วนผู้เขียนชอบนิทานเรื่องนี้มาก เพราะการแต่งนิทานแนวนี้ให้แตกต่างจากนิทานคลาสสิกที่มีอยู่แล้ว ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย  ลองอ่านกันดูนะครับ

นิทานเรื่อง สาวน้อยนักทอผ้า

จัสมินเป็นลูกสาวของช่างทอผ้าฝีมือเยี่ยม  หลังจากที่แม่ของจัสมินด่วนจากไป  พ่อของเธอก็แต่งงานใหม่ ซึ่งทำให้จัสมินได้แม่เลี้ยงและน้องสาวเข้ามาอยู่ในบ้านด้วย  จัสมินรักแม่เลี้ยงและลูกของนางเหมือนเป็นคนในครอบครัวเดียวกัน  แต่แม่เลี้ยงไม่คิดเช่นนั้น  เธอกลับจงเกลียดจงชังและหาทางกลั่นแกล้งจัสมินอยู่เสมอ ๆ

ต่อมาไม่นาน  พ่อของจัสมินก็เกิดอุบัติเหตุและเสียชีวิตไปอีกคน  แม่เลี้ยงใจร้ายจึงบังคับให้จัสมินทำงานบ้านราวกับเธอเป็นทาสรับใช้ รวมทั้งไล่จัสมินให้ไปนอนในกระท่อมโกโรโกโสที่อยู่ปลายสวนตามลำพังอีก  แม้จัสมินจะรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจ  แต่เธอก็ยินยอมทำตามคำสั่งของแม่เลี้ยงโดยไม่เคยคิดจะขัดขืน

อยู่มาวันหนึ่ง  พระราชาทรงอยากหาผ้าผืนงามเป็นของขวัญวันเกิดให้แก่พระราชินีผู้เป็นที่รัก  พระองค์จึงป่าวประกาศให้ชาวเมืองแข่งกันทอผ้ารูปแบบต่าง ๆ เพื่อส่งผลงานเข้าประกวด ซึ่งผู้ชนะจะได้รับของรางวัลที่มีมูลค่าเกินความคาดหมาย

ชาวเมืองทั้งหลายรวมทั้งแม่เลี้ยงของจัสมินต่างก็ต้องการรางวัลของพระราชาด้วยกันทั้งนั้น  เพราะเหตุนี้ ทุกครอบครัวจึงลงมือทอผ้ากันอย่างสุดชีวิต

แม่เลี้ยงใจร้ายรู้ดีว่าจัสมินมีฝีมือในการทอผ้าไม่แพ้พ่อ   แม่เลี้ยงใจร้ายจึงสั่งให้จัสมิน ทอผ้าที่งดงามที่สุดสองผืน เพื่อให้นางกับลูกสาวนำไปประกวดชิงรางวัล

แม้จัสมินจะต้องเหน็ดเหนื่อยกับการทำงานบ้านต่าง ๆ นานา  แต่เธอก็ตั้งใจทอผ้าตามคำสั่งของแม่เลี้ยงโดยไม่ปริปากบ่น  มิหนำซ้ำ เมื่อจัสมินกลับไปยังกระท่อมโกโรโกโสของเธอในตอนกลางคืน  เด็กสาวผู้หมั่นเพียรก็ยังแอบทอผ้าของตนเองอีกผืนหนึ่งด้วย 

เมื่อถึงกำหนดส่งผลงาน  จัสมินนำผ้าทั้งสามผืนมาให้แม่เลี้ยงเลือก  แม่เลี้ยงใจร้ายเลือกผ้าผืนใหญ่ที่สุดที่มีลายงามวิจิตรให้แก่ตนเอง  จากนั้น  นางก็เลือกผ้าคลุมไหล่ที่มีลวดลายอ่อนช้อยให้แก่ลูกสาว  ส่วนผ้าเช็ดหน้าผืนเล็กที่จัสมินใช้เวลาอันน้อยนิดในตอนกลางคืนทำขึ้นนั้น  ทั้งแม่เลี้ยงและลูกสาวต่างก็ไม่ได้ชายตามองเลยแม้สักนิด

ครั้นเมื่อพระราชากับพระราชินีได้ชมผลงานผ้าทอทั้งหมดที่ส่งเข้าประกวด  ทั้งสองพระองค์ก็ทรงเห็นพ้องต้องกันว่ามีผ้าเพียงสามผืนที่งดงามคู่ควรกับพระราชินีผู้สูงศักดิ์  แม้ผ้าทั้งสามผืนจะมีขนาดแตกต่างกัน  แต่ทุกผืนล้วนแล้วแต่มีความงดงามไม่ยิ่งหย่อนไปกว่ากันเลย

หลังจากที่พระราชากับพระราชินีทรงเลือกผ้าทอที่เข้ารอบสุดท้ายได้แล้ว  พระองค์ก็ทรงเรียกตัวเจ้าของผลงานทั้งสามชิ้นให้มาเข้าเฝ้า ซึ่งผู้ที่ได้รับการเรียกตัวก็คือแม่เลี้ยงใจร้าย  ลูกสาว และจัสมินนั่นเอง

เมื่อแม่เลี้ยงอยู่ต่อหน้าพระราชากับพระราชินี  นางก็โกหกทั้งสองพระองค์ว่า  แท้จริงแล้วนางเป็นผู้สอนให้ลูกสาวและลูกเลี้ยงได้รู้จักวิธีการทอผ้าและช่วยออกแบบลายผ้าทั้งสามผืน  พระราชากับพระราชินีทรงรับฟังแต่ไม่ทรงเชื่อ   ดังนั้น ก่อนการตัดสินรางวัล  พระราชาจึงสั่งให้ผู้เข้ารอบทั้งสามสาธิตการทอผ้าตามแบบที่ส่งเข้ามาประกวด

แม่เลี้ยงใจร้ายกับลูกสาวได้แต่นั่งนิ่งหน้าซีดเพราะไม่เคยทอผ้าด้วยตัวเองมาก่อน ส่วนจัสมินเจ้าของผลงานตัวจริงก็ก้มหน้าก้มตาทอผ้าไปเรื่อย ๆ  เนื่องจากไม่อาจขัดคำสั่งของพระราชาและพระราชินีได้

ในที่สุด  พระราชากับพระราชินีก็ทรงทราบว่าใครคือช่างทอผ้าผู้มีฝีมือสุดวิเศษ  ด้วยเหตุนี้  พระองค์จึงตัดสินให้จัสมินเป็นผู้ชนะแต่เพียงผู้เดียว

เมื่อพระราชานำรางวัลสามรางวัลมามอบให้แก่จัสมิน ซึ่งประกอบไปด้วย แหวนเพชรหนึ่งวง  สร้อยไข่มุกหนึ่งเส้นและภูเขาหัวโล้นหนึ่งลูก  แทนที่จัสมินจะเก็บรางวัลทั้งหมดเอาไว้เอง จัสมินกลับขออนุญาตแบ่งรางวัลให้แก่แม่เลี้ยงและน้องสาวด้วย

พระราชากับพระราชินีทรงถูกชะตาในจิตใจอันดีงามของจัสมินเป็นอย่างมาก  ทั้งสองพระองค์จึงทรงอนุญาตให้แบ่งรางวัลได้ แต่มีเงื่อนไขคือแม่เลี้ยงจะต้องยอมยกจัสมินให้มาทำงานรับใช้พระองค์อยู่ในวัง  

แม่เลี้ยงใจร้ายซึ่งไม่เคยรักจัสมินเลยรีบตกลงรับข้อเสนอของพระราชาในทันที  หลังจากนั้น นางกับลูกสาวก็เลือกเอาแหวนเพชรและสร้อยไข่มุกไปตามความคาดหมาย

พระราชากับพระราชินีทรงดีใจที่คนใจร้ายทั้งสองไม่ได้เลือกเอาภูเขาหัวโล้นเป็นรางวัล เพราะจริง ๆ แล้ว  ภูเขาลูกดังกล่าวเป็นภูเขาที่มีแร่ทองคำซุกซ่อนอยู่มากมายจนไม่อาจประมาณค่าได้

เมื่อแม่เลี้ยงกับลูกสาวได้แหวนเพชรและสร้อยไข่มุกไปแล้ว  ทั้งสองคนก็เที่ยวอวดของมีค่าให้ชาวบ้านชาวเมืองได้รู้กันโดยถ้วนหน้า  ไม่นานนัก…เหล่ามิจฉาชีพที่ทราบข่าวก็บุกเข้าปล้นและชิงสมบัติเหล่านั้นไปจนหมด ส่วนจัสมินที่มีโอกาสได้อยู่รับใช้พระราชากับพระราชินีนั้น  ด้วยความขยันหมั่นเพียรและจิตใจอันดีงามของเธอ  ทั้งพระราชาและพระราชินีจึงรักและเอ็นดูจัสมินมากเป็นพิเศษ

ในที่สุด  พระราชาและพระราชินีผู้ทรงไม่มีทายาทก็ตัดสินใจรับจัสมินมาเป็นลูกสาว  หลังจากนั้น  สาวน้อยผู้มีจิตใจดีงามก็ได้กลายเป็นเจ้าหญิงนักทอผ้าผู้เป็นที่รักของประชาชนทั้งมวล

#นิทานนำบุญ

………………