“สงครามแม่มด” เป็นนิทานก่อนนอนเกี่ยวกับการต่อสู้ของแม่มดสองตระกูล ที่ผม (นำบุญ นามเป็นบุญ) แต่งเอาไว้ในช่วงปีแรก ๆ ที่เขียนนิทานลงในนิตยสารขวัญเรือน การแต่งนิทานที่มีฉากการต่อสู้อันดุเดือด แต่กลับอ่อนโยนตามแนวทางของนิทานนำบุญ เป็นเอกลักษณ์ที่อยากให้ลองสังเกตกันในนิทานเรื่องนี้ หวังว่าเด็ก ๆ จะสนุกและได้ข้อคิดที่เป็นประโยชน์จากการอ่านนิทานเรื่องนี้นะครับ
นิทานเรื่อง สงครามแม่มด
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีแม่มดสองตระกูลเป็นคู่อริที่คอยชิงดีชิงเด่นกันมาโดยตลอด
ในปีนี้ แม่มดเออซ่าและแม่มดเบอร์มิวด้าได้รับมอบหมายจากตระกูลของพวกเธอให้มาเป็นตัวแทนในการชิงชัยว่าแม่มดฝ่ายใดจะมีอำนาจเวทมนตร์เหนือชั้นกว่าแม่มดฝ่ายตรงข้าม
ทั้งเออซ่าและเบอร์มิวด้าต่างเตรียมตัวมาแข่งขันเป็นอย่างดี ซึ่งหัวข้อที่แม่มดทั้งสองจะต้องมาขับเคี่ยวกันในปีนี้ก็คือ การประลองฝีมือว่าใครจะแปลงกายได้เก่งกาจกว่ากัน
เมื่อถึงวันแข่งขัน แม่มดเออซ่าปรุงยาแปลงกายสีแดงใส่ขวดทรงสูงแล้ววางมันเอาไว้บนขอนไม้ใกล้ ๆ ตัว ในขณะเดียวกัน แม่มดเบอร์มิวด้าก็เตรียมผงวิเศษพันหน้าใส่ตลับแก้วเจียระไน โดยวางมันไว้ที่ขอนไม้ฝั่งตรงข้าม
ทันทีที่เวลาประลองมาถึง แม่มดเออซ่าก็รีบดื่มยาแปลงกาย แล้วร่ายคาถาแปลงร่างเป็นแมวดำซึ่งเป็นสัตว์ที่แม่มดเบอร์มิวด้าทั้งเกลียดทั้งกลัวมาแต่ไหนแต่ไร
ฝ่ายแม่มดเบอร์มิวด้านั้น แม้เธอจะตกใจที่ถูกจี้จุดอ่อน แต่ด้วยความที่เธอไม่อยากพ่ายแพ้ต่อแม่มดเออซ่า เธอจึงตั้งสติ แล้วรีบนำผงวิเศษพันหน้ามาทาตามเนื้อตามตัว จากนั้น เธอก็ว่าคาถาแปลงกายเป็นหมาตัวใหญ่ที่พร้อมจะขย้ำแมวดำได้ทุกเวลา
แม่มดเออซ่าคาดไม่ถึงว่าแม่มดเบอร์มิวด้าจะตั้งตัวได้รวดเร็วเช่นนี้ เธอรู้สึกว่าเธอกำลังถูกท้าทายจากศัตรูคู่แข่ง แม่มดเออซ่าจึงรีบดื่มยาแปลงกายของเธอเข้าไปอีก แล้วแปลงกายเป็นงูเห่าทำท่าแผ่แม่เบี้ยตรงรี่เข้าหาหมาตัวใหญ่ทันที
แม่มดเบอร์มิวด้าในร่างหมาตัวใหญ่เห็นงูเห่าเลื้อยตรงเข้าไปหา เธอจึงเอาผงวิเศษพันหน้ามาทาตามตัวอีกครั้ง จากนั้น เธอก็ท่องคาถาแปลงร่างเป็นพังพอนที่ปราดเปรียวและดุดัน
แม่มดเออซ่าทั้งโกรธทั้งเสียหน้าที่แม่มดเบอร์มิวด้าตั้งรับเธอได้ทุกครั้ง แม่มดเออซ่ารู้ดีว่าพังพอนกับงูเป็นศัตรูคู่อาฆาตกันมานานแสนนาน เธอไม่อยากให้การประลองยืดเยื้อต่อไปอีก เธอจึงดื่มยาแปลงกาย แล้วแปลงร่างเป็นเสือร้ายโดยหมายที่จะจัดการกับเจ้าพังพอนให้สิ้นฤทธิ์
แต่น่าเสียดายที่แม่มดเบอร์มิวด้าคาดเดาเหตุการณ์ล่วงหน้าเอาไว้เป็นที่เรียบร้อยแล้ว ทันทีที่แม่มดเบอร์มิวด้าเห็นแม่มดเออซ่าดื่มยาแปลงกาย เธอก็รีบเอาผงพันหน้าทาตัว แล้วว่าคาถาแปลงกายเป็นสิงโตตัวใหญ่ ที่ตั้งท่าพร้อมจะต่อกรกับเสือร้ายอย่างไม่หวาดหวั่น
แม่มดเออซ่ายิ่งโกรธแม่มดเบอร์มิวด้าเป็นทวีคูณ ไม่ว่าเธอจะแปลงกายเป็นอะไร แม่มดเบอร์มิวด้าก็แปลงกายรับมือเธอได้ทุก ๆ ครั้ง แม่มดเออซ่าโมโหและไม่อยากต่อสู้กับแม่มดเบอร์มิวด้าด้วยการแปลงกายอีกแล้ว แม่มดเออซ่าในร่างเสือจึงกระโจนเข้าตะลุมบอนกับสิงโตคู่แข่งอย่างดุเดือด
การต่อสู้ดำเนินไปอย่างชุลมุนเป็นที่สุด แม่มดเออซ่าในร่างเสือร้ายเหวี่ยงแม่มดเบอร์มิวด้าในร่างสิงโตกระเด็นไปชนเข้ากับขวดยาแปลงกายและทำให้ยาหกกระจายรดตัวของแม่มดเบอร์มิวด้าจนเปียกโชกไปหมด ในขณะเดียวกัน แม่มดเออซ่าเองก็เสียหลักจากแรงเหวี่ยง ทำให้เธอกลิ้งหลุน ๆ ไปชนเข้ากับตลับใส่ผงวิเศษพันหน้าจนผงยาในตลับหกออกมาฟุ้งไปทั่วทั้งบริเวณ
เมื่อยาวิเศษของแม่มดฝ่ายตรงข้ามสัมผัสเข้ากับร่างของแม่มดที่กำลังต่อสู้กันอยู่ พลังของยาวิเศษจึงเสริมกันจนทำให้การแปลงกายของแม่มดทั้งสองกลายเป็นการแปลงกายที่ถาวรไปทันที!
ผลของเหตุการณ์ไม่คาดฝันทำให้แม่มดเออซ่าและแม่มดเบอร์มิวด้าไม่สามารถแปลงร่างกลับ ไปเป็นแม่มดได้ดังเดิมอีก ทั้งคู่จะต้องอยู่ในสภาพของเสือและสิงโตตลอดไปจนชั่วกัลปาวสาน
แต่แม่มดทั้งสองก็ยังคงโชคดี เพราะในขณะนั้น มีอีกาสองตัวซึ่งเป็นสมุนของแม่มดเฝ้ามองเหตุการณ์ทั้งหมดอยู่ เมื่ออีกาเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นกับแม่มดทั้งสอง พวกมันจึงแยกย้ายกันคาบข่าวไปบอกเหล่าบรรดาแม่มดของทั้งสองตระกูลให้ได้ทราบ
ทันทีที่เหล่าแม่มดได้ทราบข่าวจากอีกา แม่มดทั้งสองฝ่ายต่างก็พากันพลิกตำราคาถาวิเศษเพื่อหาวิธีช่วยแม่มดฝ่ายตนเองกันอย่างจ้าละหวั่น ซึ่งตำราของแม่มดทั้งสองฝ่ายระบุไว้อย่างชัดเจนว่า วิธีแก้สิ่งที่เกิดขึ้นนั้นมีเพียงวิธีเดียว นั่นก็คือแม่มดทั้งสองฝ่ายจะต้องลงมือปรุงยาถอนคาถาร่วมกัน
หลังจากการใคร่ครวญอยู่นาน ในที่สุด แม่มดทั้งสองฝ่ายก็ตกลงใจที่จะร่วมมือกันปรุงยาเพื่อช่วยแม่มดน้อยทั้งสอง การปรุงยาเป็นไปอย่างสนุกสนาน เหล่าแม่มดผลัดกันใส่ของแปลก ๆ ลงไปในหม้อต้มยาคนละทีสองที และหลังจากที่แม่มดช่วยกันเคี่ยวยาถึงสามวันสามคืน ยาถอนอำนาจเวทมนตร์ก็เสร็จสมบูรณ์ขึ้นด้วยความร่วมมือร่วมใจกันของเหล่าแม่มด
สิงโตกับเสือร้ายกลายร่างกลับเป็นแม่มดเบอร์มิวด้าและแม่มดเออร์ซ่าทันทีที่พวกเธอได้ดื่มยาถอนอำนาจวิเศษ สามวันสามคืนที่แม่มดทั้งสองต้องตกอยู่ในชะตากรรมเดียวกันทำให้พวกเธอกลายเป็นเพื่อนที่รักกันมากเสียจนใคร ๆ ต่างก็แปลกใจ ส่วนเวลาสามวันสามคืนที่เหล่าบรรดาแม่มดจากทั้งสองตระกูลช่วยกันปรุงยา ก็ทำให้แม่มดทั้งหลายเริ่มใกล้ชิดสนิทสนมกันมากยิ่งขึ้น
ในที่สุด มิตรภาพของแม่มดทั้งสองฝ่ายก็เริ่มต้นขึ้น ซี่งทำให้แม่มดทั้งหลายกลายมาเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน
และแล้ว…สงครามของแม่มดทั้งสองตระกูลก็ยุติลงนับจากวันนั้น
#นิทานนำบุญ
……………………………
นิทานนำบุญ 