นิทานก่อนนอนไทยพื้นบ้านเรื่อง เกาะแห่งความซื่อสัตย์ เป็นนิทานสอนใจสั้น ๆ ที่ผม (นำบุญ นามเป็นบุญ) ตั้งใจแต่งเพื่อให้ข้อคิดแก่เด็ก ๆ ในเรื่องความซื่อสัตย์ ความซื่อตรง ไม่คดโกง หวังว่านิทานเรื่องนี่จะทำให้เด็ก ๆ มีความสุขและได้ข้อคิดที่ดีในการดำเนินชีวิตต่อไปนะครับ
นิทานเรื่อง เกาะแห่งความซื่อสัตย์
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีนักเดินทางกลุ่มหนึ่งล่องเรือจากบ้านเมืองของตนที่เต็มไปด้วยคนคดโกง โดยหวังจะค้นหาดินแดนสักแห่งเพื่อเริ่มต้นชีวิตใหม่และตั้งใจจะปลูกฝังให้ลูกหลานมีความซื่อสัตย์เป็นหลักธรรมในการดำเนินชีวิต
เมื่อผู้คนเหล่านั้นเดินทางไปถึงเกาะเล็ก ๆ ซึ่งอยู่นอกแผนที่ พวกเขาก็ตัดสินใจลงหลักปักฐานในเกาะแห่งนั้นโดยไม่รู้เลยว่าเกาะที่สวยงามราวกับสรวงสวรรค์และมีต้นไม้ใหญ่สูงตระหง่านอยู่กลางเกาะเป็นที่บำเพ็ญเพียรของท่านฤาษีผู้เมตตา ซึ่งคอยดูแลสิ่งมีชีวิตทั้งหลายให้อยู่ร่วมกันได้อย่างมีความสุข
ครั้นเมื่อเหล่านักเดินทางพบว่ามีฤาษีอาศัยอยู่บนเกาะมาก่อน พวกเขาจึงรีบไปแนะนำตัวแล้วบอกเล่าความตั้งใจของพวกตนให้ฤาษีได้ทราบ
ฤาษีเห็นความตั้งใจดีของทุกคน ฤาษีจึงเต็มใจต้อนรับ ทั้งยังฝากฝังให้ทุกคนช่วยกันดูแลสิ่ง 3 สิ่งเพื่อให้เกาะแห่งนี้สงบสุขไปตลอดกาล ซึ่งสิ่งสำคัญทั้งสามได้แก่ การดูแลรักษาต้นไม้ใหญ่ที่สูงเทียมเมฆ, การไม่ทำร้ายนกยักษ์ประจำเกาะที่ออกหากินเฉพาะเวลากลางคืน และการดูแลหัวใจของตนเองให้ยึดถือความซื่อสัตย์สุจริตเอาไว้อย่างมั่นคง
ผู้คนทั้งหลายต่างสัญญากับฤาษีว่าจะดูแลสิ่งทั้งสามให้ดีที่สุด จากนั้น พวกเขาก็พากันไปตั้งบ้านเรือนเพื่อเริ่มต้นชีวิตใหม่
ในกลุ่มนักเดินทางมีอดีตโจรสลัดคนหนึ่งชื่อว่า “ทรพล” ได้แฝงตัวรวมอยู่ด้วย เมื่อทรพลเห็นว่าเกาะแห่งนี้สวยงาม, อุดมสมบูรณ์ แถมมีฤาษีคอยดูแลอยู่เพียงผู้เดียว ทรพลจึงฝันอยากยึดครองเกาะ เมื่อทรพลตั้งใจเอาไว้เช่นนั้น เขาจึงแสร้งทำทีเป็นคนดีและรอเวลาที่จะทำความฝันให้กลายเป็นจริง
หลายเดือนต่อมา นักเดินทางทั้งหมดก็ลงหลักปักฐานและเปลี่ยนสถานะเป็นชาวเกาะได้อย่างสมบูรณ์ ชาวเกาะเหล่านี้ใช้ชีวิตร่วมกันอย่างถ้อยทีถ้อยอาศัย ทั้งยังยึดมั่นในความซื่อสัตย์ ซึ่งส่งผลให้หมู่บ้านของพวกเขาเต็มเปี่ยมไปด้วยความสุขสมดังที่ตั้งใจไว้
อยู่มาวันหนึ่ง ฤาษีเห็นว่าตนเองชรามากแล้ว อาจดูแลเกาะได้อีกไม่นาน ชาวเกาะจึงควรมีผู้นำสักคนเพื่อดูแลให้ทุกคนในเกาะอยู่เย็นเป็นสุข ด้วยเหตุนี้ ฤาษีจึงเชิญชาวเกาะให้มาประชุม แล้วรับสมัครคนที่เต็มใจเสียสละตนเองเพื่อดูแลเกาะแห่งนี้ต่อไป
ในบรรดาชาวเกาะทั้งหมด มีเพียง “ทรพล” กับชายหนุ่มผู้ซื่อตรงที่ชื่อว่า “เที่ยงธรรม” เท่านั้นที่อาสาทำหน้าที่เป็นผู้ดูแลเกาะ เมื่อมีคนเสนอตัว 2 คน ฤาษีจึงให้ชายหนุ่มทั้งสองผลัดกันดูแลต้นไม้ที่สูงเทียมเมฆคนละ 3 วัน โดยให้รดน้ำพรวนดินในช่วงกลางวัน ซึ่งเมื่อตะวันตกดิน ต้นไม้ก็จะให้ผลขนาดใหญ่ออกมา 2 ผล ฤาษีอนุญาตให้นำผลไม้กลับไปแบ่งชาวเกาะคนอื่นได้ 1 ผล ส่วนอีกผลให้ทิ้งไว้คาต้น เมื่อชายหนุ่มทั้งสองสัญญาว่าจะทำตามคำที่ฤาษีกำชับ ฤาษีก็เบาใจและลาไปทำธุระนอกเกาะราว 1 สัปดาห์ โดยปล่อยให้ชายหนุ่มทั้งสองแบ่งวันการดูแลต้นไม้ต้นสำคัญกันเอง
ทรพลผู้ฉลาดแกมโกงแกล้งบอกให้เที่ยงธรรมทำหน้าที่ดูแลต้นไม้ใน 3 วันแรก โดยเขาจะดูแลต่อใน 3วันหลัง ทั้งนี้เพราะทรพลตั้งใจจะสังเกตสิ่งที่เที่ยงธรรมทำ แล้วพยายามทำให้ดูดีกว่าเพื่อเรียกคะแนนนิยม
เที่ยงธรรมดูแลต้นไม้ที่สูงเทียมเมฆเป็นอย่างดีทุก ๆ วันและนำผลไม้ขนาดมหึมากลับไปให้ชาวเกาะกินวันละ 1 ผลตามที่ฤาษีบอกเอาไว้ทุกประการ ครั้นเมื่อทรพลเห็นว่าชาวเกาะชื่นชมเที่ยงธรรม และชอบรสชาติของผลไม้มาก เมื่อถึงคราวที่ทรพลต้องดูแลต้นไม้ ทรพลจึงคิดแผนโดยนำผลไม้ขนาดมหึมากลับไปฝากชาวเกาะทั้ง 2 ผล!
ชาวเกาะไม่ได้สังเกตว่าทรพลนำผลไม้กลับมาถึง 2 ผล แต่รู้สึกว่าได้กินผลไม้มากจนเต็มอิ่ม ทุกคนจึงพากันชมทรพลไม่ขาดปาก
อนิจจา! ทรพลไม่รู้เลยว่าผลของต้นไม้ที่สูงเทียมเมฆเป็นอาหารของนกยักษ์ประจำเกาะที่เคยเป็นนกดุร้ายมาก่อน ฤาษีปลูกต้นไม้ต้นนี้เพื่อใช้เป็นอาหารนก ซึ่งมันช่วยให้นกยักษ์อิ่มและเป็นมิตรมากขึ้น แต่เมื่อทรพลผิดสัญญาโดยไม่เหลืออาหารให้นกยักษ์กินเลย นกยักษ์จึงโมโห เย็นวันสุดท้าย…เมื่อทรพลเด็ดผลไม้ผลที่สองออกจากต้น นกยักษ์จึงโฉบเอาผลไม้พร้อมกับตัวทรพลไปยังเกาะที่ไม่มีใครรู้จักทันที
เมื่อฤาษีกลับมายังเกาะและจับยามสามตาดู ฤาษีก็ทราบเรื่องราวที่เกิดขึ้นทั้งหมด
ในที่สุด ฤาษีจึงประกาศให้ทุกคนได้รู้ว่า บุคคลที่เหมาะสมจะเป็นผู้ดูแลเกาะคนต่อไปก็คือเที่ยงธรรม…ชายหนุ่มผู้ซื่อสัตย์นั่นเอง ส่วนทรพลจอมเจ้าเล่ห์ก็ไม่เคยมีโอกาสได้กลับมายังเกาะแห่งนี้อีกเลย.
#นิทานนำบุญ
…………………………………………………………………
นิทานนำบุญ 