นิทานเรื่องใหม่มาแล้วครับ นิทานเรื่องนี้เขียนแล้วปวดหัวมาก เพราะมีการเล่นคำ ทั้งคำผวน (ป๋าสนิท-ปริศนา // ลอยคอ-รอคอย // งูหลาม-งามหรู // ฆ่าหมี-ขี้หมา // เผ่าเต๋า-เผาเต่า // น้อยหน้า – น้าหน่อย // ขี้เถ้า – เข้าที่) คำพ้องเสียง (ไม่ถึงฆาต – คาดไม่ถึง) และคำที่สะกดเหมือนกันแต่อ่านได้ 2 แบบ (ตา กลม – ตาก ลม) แนวทางในการแต่งนิทานเรื่องนี้ เริ่มจากที่ผมคิดคำขึ้นมาก่อน จากนั้นจึงค่อยเขียนโครงเรื่อง (เขียนไว้ 4-5 แบบ) แต่เมื่อลงมือเขียนจริง ปรากฏว่าบางเรื่องบรรยายมากจนความขำมันหายไป ตอนแรก ผมคิดว่าจะยอมแพ้แล้วครับ แต่สุดท้ายก็ตัดสินใจสู้อีกสักตั้ง ในที่สุด ก็ได้นิทานเรื่องนี้ออกมา หวังว่าคงพอจะทำให้ยิ้มได้บ้าง
นิทานเรื่อง ป๋าสนิท…ปริศนา
ป๋าสนิทมีลูกสาวชื่อปริศนา
ป๋าสนิทรักปริศนามาก
ป๋าสนิทอยากให้ปริศนาได้แต่งงานกับผู้ชายดี ๆ สักคน
วันหนึ่ง ปริศนาหนีป๋าสนิทไปลอยคอเล่นน้ำ
แต่โชคร้าย มีงูหลามรอคอยปริศนาอยู่
เมื่องูหลามเห็นปริศนา
งูหลามที่มีผิวหนังดูงามหรู
ก็ตรงเข้ารัดตัวปริศนาจนแน่น
ปริศนาตกใจมาก
จึงร้องขอความช่วยเหลือ
โชคดี…มีชายหนุ่มผู้เป็นพรานนักล่าเดินผ่านมา
ชายหนุ่มเกิดในเผ่าเต๋าที่เก่งกล้า
เขาเคยจัดการกับสัตว์ร้ายมานับไม่ถ้วน
ชายหนุ่มบอกว่า
ขนาดการฆ่าหมียังเป็นเรื่องขี้หมาเลย
(คือเป็นเรื่องง่าย ๆ)
ดังนั้น เขาจึงไม่รีรอที่จะช่วยหญิงสาว
เมื่อชายหนุ่มเห็นงูหลาม
เขาจึงลองง้างตัวงูหลามดู
แต่งูหลามแข็งแรงมาก
เขาจึงทำไม่สำเร็จ
ชายหนุ่มลองคิดวิธีใหม่
โดยเขาเอาขี้เถ้า
ยัดเข้าที่ปากของงูหลาม
แต่งูหลามมีน้ำอดน้ำทนสูง
มันจึงยังคงไม่ยอมปล่อยตัวปริศนาผู้น่าสงสาร
ชายหนุ่มโมโหที่งูดื้อแสนดื้อ
เขาจึงวิ่งไปหาน้าหน่อย
แล้วขอยืมระเบิดน้อยหน้า
เพื่อนำมาจัดการกับเจ้างูหลาม
งูหลามตกใจมากเมื่อเห็นระเบิดน้อยหน่า
มันรีบปล่อยตัวปริศนา
แล้วเลื้อยหนีไปในที่สุด
ปริศนาตัวสั่นด้วยความกลัว
เธอไม่ถึงฆาต ได้อย่างคาดไม่ถึง
ปริศนาโผเข้ากอดชายหนุ่มจากเผ่าเต๋า
พร้อมกับร้องไห้เป็นเผาเต่า
จากนั้น เธอก็ขอร้องให้ชายหนุ่มช่วยพาเธอไปส่งบ้าน
เมื่อป๋าสนิทได้ทราบเรื่องทั้งหมดจากปริศนา
ป๋าสนิทก็รู้สึกว่า
พรานนักล่าผู้น่ารักคนนี้
น่าจะดูแลลูกสาวของเขาให้มีความสุขได้
ป๋าสนิทจึงตัดสินใจยกปริศนาให้แต่งงานกับชายหนุ่มจากเผ่าเต๋า
และแล้ว…สองบ่าวสาวก็ได้นั่งตากลมตากลม
และครองรักกันอย่างมีความสุขสืบมา
#นิทานนำบุญ
นิทานนำบุญ 