Tag: #นิทานเกี่ยวกับการช่วยเหลือเกื้อกูล

ถ้าอ่านผ่าน ๆ   คุณผู้อ่านอาจรู้สึกว่า นิทานก่อนนอนเรื่อง “การได้เป็นเพื่อนกันนี่ดีจังเลย” เป็นนิทานที่เรียบง่ายและน่ารัก  แต่ในมุมของผู้แต่ง นิทานเรื่องนี้มีที่มาและมีเรื่องราวที่เศร้ามากซ่อนอยู่!  ย้อนกลับไปในช่วงเวลาที่ผม (นำบุญ นามเป็นบุญ) แต่งนิทานเรื่องนี้  ตอนนั้นเป็นช่วงชีวิตที่ผมต้องพบกับเรื่องยากลำบากหลายอย่าง  ปัญหาง่าย ๆ บางเรื่อง ก็ไม่มีเพื่อนที่พอจะปรึกษาหรือขอความช่วยเหลือได้เลย  ทุกเรื่องจึงต้องทำและแก้เองทั้งหมด  ไม่ว่าจะยากหรือเหนื่อยหนักขนาดไหนก็ต้องทำเองให้ได้  เพราะมันไม่มีทางอื่นเลย   ในช่วงเวลานั้น  น้ำใจไมตรีเล็ก ๆ น้อย ๆ จากใครก็ตาม จึงเป็นสิ่งที่มีค่ามาก  เหมือนการได้ดื่มน้ำเย็น ๆ กลางทะเลทรายอะไรทำนองนั้น  ซึ่งเมื่อผมต้องแต่งนิทานส่งให้นิตยสารขวัญเรือนในช่วงนั้น ผมจึงคิดคำว่า “การได้เป็นเพื่อนกันนี่ดีจังเลย” ขึ้นมา   ข้อความนี้จึงเป็นถ้อยคำที่มีความหมายมาก  หวังว่านิทานที่อบอุ่นเรื่องนี้จะทำให้ผู้อ่านมีความสุขนะครับ

นิทานเรื่อง การได้เป็นเพื่อนกันนี่ดีจังเลย

นานมาแล้ว มีเม่นตัวหนึ่งเพิ่งย้ายมาอยู่ในบ้านกลางป่าได้ไม่นาน  เจ้าเม่นยังไม่มีเพื่อน มันจึงต้องทำทุกสิ่งทุกอย่างตามลำพังเสมอ

วันหนึ่ง ในขณะที่เจ้าเม่นเดินเข้าไปในป่าเพื่อหาผักผลไม้มาทำอาหารเย็น  จู่ ๆ เจ้าเม่นก็เห็นกระต่ายขนปุยตัวหนึ่งพยายามลากท่อนไม้เพื่อนำไปสร้างบ้าน  ไม้แต่ละท่อนมีขนาดใหญ่, ยาวและหนักมาก เจ้าเม่นรู้ดีถึงความยากลำบากในการต้องทำอะไร ๆ คนเดียวเช่นนี้   มันจึงอาสาช่วยกระต่ายขนปุยด้วยการแบกปลายไม้คนละด้านแล้วนำไปสร้างบ้านจนเสร็จ  กระต่ายขนปุยดีใจที่งานลุล่วงไปได้ง่ายกว่าที่คิด  มันส่งยิ้มแล้วบอกกับเจ้าเม่นเพื่อนใหม่ว่า “ขอบใจนะ การได้เป็นเพื่อนกันนี่ดีจังเลย”

เจ้าเม่นดีใจที่มันได้เป็นเพื่อนกับกระต่ายขนปุย  มันแนะนำตัวให้กระต่ายรู้จักและบอกว่ามันเพิ่งย้ายมาอยู่ในป่าแห่งนี้ได้ไม่นานนัก  จากนั้น  เจ้าเม่นก็ขอไปหาผักผลไม้มาทำอาหารเย็นตามที่ตั้งใจไว้

ระหว่างทาง เจ้าเม่นพบลูกกระรอกตัวหนึ่งกำลังขยายแปลงผักที่สวนหลังบ้าน  พื้นดินบริเวณนั้นมีแต่ดินแข็ง ๆ ซึ่งต้องออกแรงขุดไม่ใช่น้อย  เจ้าเม่นรู้ดีถึงความยากลำบากในการต้องทำอะไร ๆ คนเดียวเช่นนี้  มันจึงอาสาช่วยลูกกระรอกขุดดินและทำให้ลูกกระรอกขยายแปลงผักรวมทั้งปลูกผักเพิ่มเติมได้เร็วกว่าที่คิดหลายเท่า  เมื่องานเสร็จ ลูกกระรอกจึงหันมาส่งยิ้มให้เจ้าเม่นแล้วบอกกับเพื่อนใหม่ว่า “ขอบใจนะ การได้เป็นเพื่อนกันนี่ดีจังเลย”

เจ้าเม่นดีใจที่มันได้เป็นเพื่อนกับลูกกระรอก มันเล่าให้ลูกกระรอกฟังว่าวันนี้มันโชคดีมากที่ได้เพื่อนใหม่ถึง 2 คน คือลูกกระรอกและกระต่ายขนปุย  ลูกกระรอกรู้จักกระต่ายขนปุยเป็นอย่างดี  มันดีใจที่ลูกกระต่ายเพื่อนของมันได้เป็นเพื่อนกับเจ้าเม่นผู้มีน้ำใจ  และหลังจากเจ้าเม่นพูดคุยกับลูกกระรอกได้สักพัก  มันก็ขอตัวไปหาผักผลไม้เพื่อนำมาทำอาหารเย็นตามที่ตั้งใจไว้

ระหว่างทาง เจ้าเม่นพบแพนด้าน้อยตัวหนึ่งหอบถุงใส่ผลไม้ขนาดใหญ่ท่วมหัวท่วมหูเดินมาตามลำพัง  ถุงผลไม้มีขนาดใหญ่มากแถมปิดหน้าปิดตาจนแพนด้าน้อยมองทางแทบไม่เห็น  เจ้าเม่นรู้ดีถึงความยากลำบากในการต้องทำอะไร ๆ คนเดียวเช่นนี้  มันจึงอาสาช่วยแพนด้าน้อยแบกถุงใส่ผลไม้ โดยแบ่งกันแบกคนละครึ่งถุง ทำให้แพนด้าน้อยเบาแรงและนำผลไม้ไปที่บ้านได้สะดวกมากขึ้น  เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยแพนด้าน้อยก็ส่งยิ้มให้เจ้าเม่นแล้วบอกกับเพื่อนใหม่ว่า “ขอบใจนะ การได้เป็นเพื่อนกันนี่ดีจังเลย”

เจ้าเม่นดีใจที่มันได้เพื่อนใหม่เพิ่มมาอีกคนหนึ่ง มันเล่าเรื่องกระต่ายขนปุยและลูกกระรอกให้แพนด้าฟัง ซึ่งแพนด้าน้อยก็รู้จักกับเพื่อนรักทั้งสองดีอยู่แล้ว  และหลังจากเจ้าเม่นพูดคุยกับแพนด้าน้อยได้สักพัก  มันก็รีบขอตัวไปหาผักผลไม้เพื่อนำมาทำอาหารเย็นโดยด่วน…ก่อนที่พระอาทิตย์จะตกดินและทำให้ทุกอย่างรอบตัวมืดไปหมด

เมื่อเจ้าเม่นแยกตัวไปค้นหาของกินตามที่ตั้งใจไว้ได้ไม่นาน  พระอาทิตย์ก็เริ่มคล้อยต่ำ ซึ่งทำให้เจ้าเม่นต้องรีบกลับบ้านก่อนที่จะมองทางไม่เห็น

เจ้าเม่นเก็บผลไม้ซึ่งหล่นอยู่ตามพื้นมาได้แค่ผลสองผล  มันถอนหายใจเฮือกใหญ่ แต่ก็พยายามปลอบใจตัวเองว่า “ถึงวันนี้จะได้ของกินมาน้อยมาก แต่ก็ยังดีที่ได้พบเจอเพื่อนดี ๆ ตั้ง 3 คนเลยนะ”

ครั้นเมื่อเจ้าเม่นเดินทางกลับมาถึงบ้าน มันก็ต้องแปลกใจเมื่อพบว่า กระต่ายขนปุย, ลูกกระรอกและแพนด้าน้อยมารอมันอยู่ที่หน้าบ้าน  เพื่อนทั้งสามตั้งใจมาชวนเจ้าเม่นไปกินอาหารเย็นด้วยกันที่บ้านของกระต่ายขนปุย เพราะแพนด้าน้อยคาดเดาว่า หลังจากเจ้าเม่นออกจากบ้านของมัน เจ้าเม่นคงหาของกินไม่ทันพระอาทิตย์ตกแน่ ๆ

เจ้าเม่นคิดไม่ถึงว่าเย็นวันนี้มันจะได้กินอาหารที่บ้านของกระต่ายขนปุย, ได้ลิ้มรสผักสด ๆ จากแปลงผักของลูกกระรอกและได้อิ่มอร่อยกับผลไม้หลากหลายชนิดที่แพนด้าน้อยเตรียมไว้ให้

เจ้าเม่นยิ้มแล้วเดินตามเพื่อน ๆ ไปอย่างมีความสุข  พร้อมกับบอกเพื่อน ๆ ทั้งหมดว่า “ขอบใจนะ การได้เป็นเพื่อนกันนี่ดีจังเลย”

#นิทานนำบุญ

…………………………….