ในช่วงกักตัวช่วยชาติ เพื่อสู้กับการระบาดของโควิด-19 หลายคนที่ไม่ค่อยได้เข้าครัว คงต้องสวมวิญญาณเป็นพ่อครัวแม่ครัวกันเต็มที่ ตัวผมเองซึ่งไม่เก่งเรื่องทำครัว ก็อาศัยโอกาสนี้ในการฝึกทำอาหาร และสร้างแรงบันดาลใจด้วยการดูคลิปรายการมาสเตอร์เชฟ ประเทศไทย (MasterChef Thailand) ทางยูทูบ ที่ช่วยสร้างความฮึกเหิมได้มาก ทีนี้…ในช่วงที่เริ่มมาทำอาหารเอง ก็ทำให้ผมนึกถึงนิทานเกี่ยวกับการทำอาหารที่แต่งไว้นานแล้ว ชื่อเรื่องตอนแต่งครั้งแรกคือ “หนทางสู่การเป็นแม่ครัวฝีมือเยี่ยม” แต่ขอปรับเป็นชื่อ “เคล็ดลับของแม่ครัว” ในเวอร์ชั่นเว็บไซต์เพื่อให้เรียกและจำได้ง่าย ซึ่งแรงบันดาลใจของนิทานเรื่องนี้มาจากนิทานจีนเกี่ยวกับนักรบ ส่วนชื่อตัวละครคุณยายผู้เมตตาในเรื่อง ผมขอยืมมาจากชื่อคุณย่าสมถวิล จากเพจครัวข้างวัง ซึ่งต้องขอขอบพระคุณมา ณ ที่นี้ ขอให้มีความสุขกับนิทานและอร่อยกับการกินอาหารฝีมือตัวเองนะครับ
นิทานเรื่อง เคล็ดลับของแม่ครัว
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีคุณยายผู้เมตตาคนหนึ่งชื่อว่าคุณยายสมถวิล คุณยายสมถวิลเคยเป็นสาวชาววังมาก่อน ฝีมือในการปรุงอาหารของคุณยายอร่อยจนยากที่จะบรรยายออกมาเป็นคำพูดได้ ชื่อเสียงของคุณยายจึงเลื่องลือไปไกลทั่วทุกสารทิศ
“ใบบาง” เป็นหญิงสาวผู้ใฝ่ฝันอยากเป็นแม่ครัวฝีมือเยี่ยม เธอรอนแรมมาพบคุณยายสมถวิลและขอให้ท่านช่วยสอนวิธีในการทำอาหาร คุณยายบอกใบบางว่า “คนที่อยากเก่งการครัวต้องเตรียมตัวให้พร้อม สิ่งสำคัญ…ต้องมีลิ้นที่ละเอียดอ่อน แม้เพียงสัมผัสกับสายลมที่พัดผ่าน ลูกก็ต้องสามารถบอกรสชาติของสายลมได้”
ใบบางฟังคำของคุณยายแล้วจึงเดินทางกลับบ้าน เธอเฝ้าชิมสายลมทั้งเช้า สาย บ่าย ค่ำ ใบบางฝึกลิ้นของเธอให้ไวต่อรสชาติตามคำของคุณยายสมถวิลอย่างไม่ย่อท้อ พ่อกับแม่ของใบบางคอยเอาใจช่วยลูกสาวให้บรรลุความใฝ่ฝันด้วยความรักที่เปี่ยมล้น
สามปีผ่านไป ใบบางสามารถบ่งบอกรสชาติของสายลมได้ราวกับเธอมีลิ้นวิเศษ หญิงสาวกลับไปหาคุณยายสมถวิลอีกครั้ง คราวนี้…เธอเชื่อมั่นว่าคุณยายจะต้องสอนวิธีในการปรุงอาหารให้เธอเป็นแน่
คุณยายสมถวิลยิ้มต้อนรับหญิงสาวพลางกล่าวว่า “แค่นี้ยังไม่พอ คนที่อยากเก่งการครัวต้องเตรียมตัวให้พร้อม สิ่งสำคัญ…ต้องมีจมูกที่ละเอียดอ่อน แม้เพียงหลับตาดมกลิ่นเกลือ ลูกก็ต้องสามารถแยกแยะความเค็มของเกลือแต่ละเกล็ดได้”
ใบบางลากลับบ้านแล้วเริ่มต้นฝึกฝนดมเกลือทั้งเช้า สาย บ่าย ค่ำ หญิงสาวตั้งใจฝึกจมูกของเธอให้ไวต่อกลิ่นตามที่คุณยายสมถวิลแนะนำโดยไม่มีข้อโต้แย้ง พ่อกับแม่ของใบบางเฝ้ามองความตั้งใจจริงของลูกสาวด้วยความชื่นชมแกมเป็นห่วง
สองปีต่อมา ใบบางสามารถดมกลิ่นเพื่อแยกแยะความเค็มของเกลือแต่ละเกล็ดได้อย่างน่าอัศจรรย์ มิหนำซ้ำ จมูกของเธอยังละเอียดอ่อนมากพอที่จะบอกถึงรสชาติของสิ่งต่าง ๆ แม้เพียงแค่เธอได้กลิ่นจาง ๆ ของมันเท่านั้น หญิงสาวกลับไปหาคุณยายสมถวิลอีกครั้ง คราวนี้…เธอมั่นใจว่าคุณยายจะต้องสอนวิธีในการปรุงอาหารให้เธอเป็นแน่
คุณยายสมถวิลยิ้มอย่างอบอุ่นแล้วพูดว่า “แค่นี้ยังไม่พอ คนที่อยากเก่งการครัวต้องเตรียมตัวให้พร้อม สิ่งสำคัญ…ต้องมีดวงตาที่ละเอียดอ่อน แม้เพียงมองดูก้อนดินก็ต้องสามารถมองเห็นความงามที่ซุกซ่อนอยู่ในเนื้อดินได้”
ใบบางกลับบ้านแล้วเริ่มนั่งมองก้อนดินเพื่อค้นหาความงามที่ซ่อนตัวอยู่ เธอเพ่งดูเนื้อดินสีดำทั้งเช้า สาย บ่าย ค่ำ พ่อกับแม่เฝ้ามองการกระทำของลูกสาวด้วยความเป็นห่วงใยทุกลมหายใจเข้าออก
หนึ่งปีพ้นผ่าน ใบบางมองเห็นความงามของเนื้อดินสีดำแต่ละก้อนราวกับเธอมีดวงตาดวงใหม่ และด้วยดวงตาที่แสนมหัศจรรย์ สิ่งต่าง ๆ รอบ ๆ ตัวของใบบางก็ดูงดงามขึ้นกว่าที่เธอเคยเห็นมาก่อน หญิงสาวกลับไปหาคุณยายสมถวิลอีกครั้ง แต่คราวนี้…เธอไม่มั่นใจว่า คุณยายจะยอมสอนวิธีในการปรุงอาหารให้เธอหรือไม่
คุณยายสมถวิลมองหญิงสาวด้วยความเอื้อเอ็นดู หลายปีที่ผ่านมา เด็กสาวคนนี้ได้แสดงความตั้งใจจริงและพยายามฝึกฝนตนเองจนมีคุณสมบัติถึงพร้อมในการทำอาหารรสวิเศษ คุณยายสมถวิลลงมือสอนวิธีปรุงอาหารให้ลูกศิษย์อย่างสุดฝีมือ และหลังจากการฝึกฝนเพียงเดือนเศษ ๆ ใบบางก็สามารถปรุงอาหารคาวหวานที่มีรูปสวยรวยกลิ่นและมีรสชาติแสนอร่อยได้สารพัด
ก่อนที่ใบบางจะลากลับบ้าน คุณยายสมถวิลได้แนะนำเคล็ดลับสุดท้ายให้แก่ศิษย์รักด้วยความเมตตาว่า “แม้อาหารของลูกจะถึงพร้อมด้วยรูป กลิ่นและรสชาติ แต่มันยังขาดสิ่งสำคัญไปอีกอย่างหนึ่ง นั่นก็คือ…ลูกต้องเรียนรู้การปรุงอาหารด้วยหัวใจ กลับบ้านคราวนี้ ลูกจงปรุงอาหารให้แก่คนที่ลูกรักมากที่สุด แล้วลูกก็จะเข้าใจเคล็ดลับข้อสุดท้ายในการเป็นแม่ครัวฝีมือเยี่ยม”
ใบบางอำลาคุณยายสมถวิลด้วยความรู้สึกขอบคุณอย่างท่วมท้น เมื่อเธอกลับถึงบ้าน เธอก็เริ่มลงมือปรุงอาหารมื้อพิเศษให้แก่คนที่เธอรักมากที่สุด ซึ่งนั่นก็คือคุณพ่อคุณแม่ที่คอยเอาใจช่วยเธอมาโดยตลอด
ใบบางบรรจงปรุงอาหารแต่ละสำรับด้วยความตั้งอกตั้งใจมากเป็นพิเศษ เธอเฝ้าครุ่นคิดถึงใจของคุณพ่อคุณแม่อยู่ตลอดเวลา และเมื่อแม่ครัวมือใหม่เรียนรู้การเอาหัวใจใส่ลงไปในการปรุงอาหาร อาหารของเธอจึงมีรสชาติวิเศษสุดอย่างยากที่จะหาอาหารจานไหนเทียบเทียมได้ ในที่สุด ใบบางก็เข้าใจเคล็ดลับข้อสุดท้ายที่คุณยายสมถวิลมอบให้เธอด้วยความรัก
เมื่อใบบางได้ฝึกฝนและเข้าถึงหัวใจของการทำอาหาร ไม่ช้าไม่นาน ชื่อเสียงของแม่ครัวที่ปรุงอาหารด้วยหัวใจก็ขจรขจายไปทั่วโลก
#นิทานนำบุญ
…………………
นิทานนำบุญ 