นิทานเกี่ยวกับความรักของแม่ : ของขวัญของแม่

นิทานก่อนนอนเรื่องพิเศษเรื่องนี้ เป็นนิทานเกี่ยวกับความรักของแม่  ซึ่งผม (นำบุญ นามเป็นบุญ) ได้แรงบันดาลใจมาจากแม่ของผมเอง   ผู้หญิงที่เข้มแข็งและรักลูก ๆ ทุกลมหายใจ  ผมหวังว่านิทานเกี่ยวกับความรักของแม่เรื่องนี้จะให้ข้อคิดแก่ลูก ๆ และคนที่รักแม่ทุก ๆ คนครับ

นิทานเกี่ยวกับความรักของแม่ : ของขวัญของแม่

สินธุ พสุธาและเวหาเป็นพี่น้องฝาแฝดที่ไม่ค่อยจะรักกันสักเท่าไหร่  สินธุไม่รักน้องๆ เพราะเขาไม่เข้าใจ ว่าทำไมเขาจะต้องยอมเสียสละสิ่งต่างๆ ให้น้องๆ อยู่เสมอ  เวหาไม่รักพี่ๆ เพราะเขาไม่เข้าใจว่าทำไมเขาจะต้อง เคารพพี่ๆ ที่มีอายุต่างจากเขาเพียงไม่กี่นาทีเท่านั้น  ส่วนพสุธาไม่รักทั้งพี่ทั้งน้อง เพราะเขารู้สึกว่าการมีพี่มีน้องทำให้ใครๆ ไม่สนใจลูกคนกลางอย่างเขา

แม้สามพี่น้องจะไม่รักกัน แต่ทุกๆ คนต่างรักแม่ของเขาเหมือนๆ กัน  สามพี่น้องมักจะพยายามทำตัวให้ น่ารักที่สุด เพื่อให้แม่ของเขารักตัวเขามากที่สุด  และเมื่อพวกเขาแต่ละคนเติบโตขึ้นเป็นผู้ใหญ่  ความคิดนี้ก็ยังคงอยู่ในใจของพวกเขาตลอดเวลา

พี่น้องแต่ละคนต่างคิดกันไปว่า วิธีการที่จะทำให้แม่ของเขารักเขามากกว่าใครๆ ก็คือการทำให้แม่ภูมิใจ ในตัวเขามากที่สุด เมื่อคิดได้ดังนี้แล้ว ฝาแฝดแต่ละคนจึงเดินทางออกจากบ้าน และเลือกทำในสิ่งที่พวกเขา คิดว่าจะทำให้แม่ชื่นใจ

สินธุคิดว่า ความร่ำรวยคือของขวัญที่ดีที่สุดที่จะทำให้แม่เขาชื่นใจ ดังนั้น เขาจึงเริ่มต้นทำมาค้าขาย ด้วยความมุมานะบากบั่น เพื่อที่จะสะสมเงินทองให้แม่ของเขาได้ใช้สอยอย่างสะดวกสบายในยามที่ท่านแก่เฒ่า

พสุธาคิดว่า ความเสียสละต่อเพื่อนมนุษย์คือของขวัญที่ดีที่สุดที่จะทำให้แม่เขาชื่นใจ ดังนั้น พสุธาจึง เลือกที่จะเป็นหมอ เพื่อที่เขาจะได้มีโอกาสช่วยเหลือคนที่ตกทุกข์ได้ยากและเพื่อที่จะรักษาแม่ยามที่แม่เจ็บป่วย

เวหาคิดว่า การทำให้ผู้คนมีความสุขคือของขวัญที่ดีที่สุดที่จะทำให้แม่ของเขาชื่นใจ ดังนั้น เวหาจึงออกเดินทางเล่นดนตรีขับกล่อมให้ผู้คนมีความสุข โดยเขาตั้งใจว่า สักวันหนึ่ง เขาจะนำเพลงที่ไพเราะที่สุดมาบรรเลงให้แม่ของเขาฟัง

หลายปีผ่านไป ฝาแฝดแต่ละคนต่างยุ่งอยู่กับงานและประสบความสำเร็จในสิ่งที่พวกเขาตั้งใจหวัง  สินธุกลายไปเป็นเศรษฐีผู้มีเงินทองมากมายจนนับไม่ถ้วน พสุธากลายไปเป็นคุณหมอใหญ่ที่ใครต่อใครพากัน นับหน้าถือตา ส่วนเวหาก็กลายไปเป็นนักดนตรีฝีมือเยี่ยมที่ผู้คนต่างพากันหลงใหลในเสียงดนตรีที่เขาบรรจง บรรเลง

จนกระทั่งวันหนึ่ง ฝาแฝดทั้งสามคนได้ทราบข่าวว่า แม่ของพวกเขากำลังป่วยหนัก ดังนั้น ฝาแฝด ทั้งสามคนจึงรีบรุดกลับบ้าน เพื่อที่พวกเขาจะได้มีโอกาสดูแลปรนนิบัติแม่ที่พวกเขารัก

วันนั้นเป็นวันคล้ายวันเกิดของแม่ เศรษฐีสินธุกลับมาถึงบ้านเป็นคนแรก เขาตั้งใจนำเงินทองติดมาด้วย เพื่อที่จะได้มอบให้แม่เป็นของขวัญ แต่ทันทีที่สินธุเห็นแม่ที่เขารักนอนเหม่อลอยอยู่บนเตียงอย่างไร้ความรู้สึก สินธุก็ตระหนักได้ในทันทีว่า ของขวัญที่เขาตั้งใจนำมาฝากแม่ คงมาช้าเกินกว่าที่แม่จะได้ใช้เสียแล้ว

คุณหมอพสุธากลับถึงบ้านเป็นคนที่สอง  เมื่อพสุธาเห็นอาการของแม่ เขาก็รู้ได้ทันทีเลยว่า แม่ที่เขารักกำลังจะจากเขาไป แต่ด้วยความที่พสุธาเป็นหมอ เขาจึงไม่ยอมจำนนต่อโรคภัยไข้เจ็บง่ายๆ  ดังนั้น เขาจึงพยายาม ค้นคว้าหาวิธีต่อสู้กับโรคของแม่ เพื่อให้แม่มีอาการดีขึ้นมากที่สุดเท่าที่เขาจะสามารถทำได้

เวหากลับมาถึงบ้านเป็นคนสุดท้าย เวหาเตรียมเพลงมากมายเพื่อที่จะนำมาบรรเลงให้แม่ฟังเป็นของขวัญ วันเกิด แต่ทันทีที่เขาเห็นหน้าแม่ เขาก็แทบที่จะกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่  เขารู้ในทันทีว่า บทเพลงและตัวเขาคงมา สายเกินไปเสียแล้ว

สินธุและเวหาผลัดกันดูแลแม่อย่างใกล้ชิด ส่วนพสุธาผู้เป็นหมอก็พยายามรักษาแม่ของเขาด้วยวิธีการต่างๆ  และหลังจากที่เวลาผ่านไปหลายวัน อาการของแม่ก็ดูเหมือนว่าจะดีขึ้นมาบ้าง  อย่างไรก็ตาม แม่ของพวกเขาคงไม่อาจที่จะหายป่วยได้  พสุธาบอกกับพี่และน้องของเขาว่า หากวันใดแม่ดูสดชื่นและดูเหมือน จะฟื้นจากอาการป่วย ขอให้ทุกคนรู้ไว้ในใจว่า นั่นคือพลังสุดท้ายของคนไข้ที่กำลังจะจากโลกนี้ไป  ซึ่งในที่สุด…. วันนั้นก็คืบคลานมาถึง

เช้าวันนั้น แม่ของฝาแฝดทั้งสามชันตัวขึ้นนั่งด้วยสีหน้าที่สดชื่นสงบเย็น  แม่นั่งมองลูกๆ ที่หลับใหล เพราะคอยเฝ้าดูแลแม่อยู่ตลอดทั้งคืน  เมื่อลูกๆ ตื่นขึ้นมาเห็นสายตาของแม่ที่กำลังมองพวกเขาอยู่ด้วยความ ปรานี ลูกๆ แต่ละคนต่างก็รู้ในทันทีว่า วันนี้คงเป็นวันสุดท้ายที่แม่จะมีชีวิตอยู่กับพวกเขา

สินธุขอโทษแม่ที่ไม่ได้กลับมาหาแม่เร็วกว่านี้  พสุธาเล่าให้แม่ฟังถึงความสำเร็จในชีวิตของพวกเขา  ส่วนเวหาถามแม่ว่า…แม่อยากได้อะไรเป็นของขวัญสำหรับวันเกิดที่เพิ่งผ่านมา 

แม่นิ่งอยู่นานก่อนที่เผยความในใจให้ลูกๆ ได้รับรู้  แม่บอกกับลูกๆ ว่า แม่เลี้ยงลูกโดยไม่เคยหวังสิ่ง ตอบแทนใดๆ จากลูกเลย  แต่ถ้าลูกๆ ตั้งใจอยากจะให้ของขวัญแก่แม่สักหนึ่งชิ้น  ของสิ่งเดียวที่แม่ต้องการ เป็นสิ่งสุดท้ายในชีวิตของแม่ก็คือ แม่อยากจะเห็นลูกๆ ทุกๆ คนของแม่…รักกัน

ของขวัญที่ลูกๆ ตั้งใจจะมอบให้แม่ กลายมาเป็นของขวัญชิ้นสุดท้ายที่แม่มอบให้แก่ลูกๆ  แม่ที่พวกเขา รักยังคงรักพวกเขาเสมอตราบจนกระทั่งลมหายใจสุดท้ายในชีวิต  สินธุ พสุธาและเวหาให้สัญญากับแม่ว่า พวกเขาจะรักกันให้สมดังที่แม่หวังไว้  และแล้ว แม่ของพวกเขาก็จากพวกเขาไปอย่างเป็นสุข

#นิทานนำบุญ