นิทานแสตมป์

นิทานก่อนนอนเรื่อง “นิทานกล่อมน้อง” เป็นนิทานที่ส่งเสริมความคิดสร้างสรรค์ของเด็ก ๆ  ซึ่งเรื่องราวเป็นเรื่องของพี่ชายที่ต้องดูแลน้องแทนคุณพ่อคุณแม่  แต่เขาต้องหาวิธีกล่อมให้น้องนอน ด้วยแสตมป์เพียง 4 ดวงเท่านั้น  นิทานเรื่องนี้จะเป็นอย่างไร  และเกี่ยวข้องกับการส่งเสริมความคิดสร้างสรรค์จริงหรือไม่  ลองอ่านกันดูนะครับ

นิทานเรื่อง นิทานกล่อมน้อง

ผมชื่อว่าฮันน์  ผมอาศัยอยู่ในบ้านหลังเล็ก ๆ กับคุณพ่อคุณแม่และน้อง ๆ ของผม   

วันหนึ่ง…คุณพ่อคุณแม่ของผมจำเป็นต้องไปเฝ้าคุณยายนานถึงสามวันเพราะคุณยายไม่สบายมาก  คุณพ่อกับคุณแม่จึงฝากฝังให้ผมดูแลบ้านและน้อง ๆ ในช่วงเวลาที่ท่านไม่อยู่ 

วันแรกที่คุณพ่อคุณแม่ไปเฝ้าคุณยาย  ผมจัดการงานบ้านต่าง ๆ ได้อย่างสบายไร้ปัญหา   แต่เมื่อถึงเวลาที่ผมต้องพาน้อง ๆ ไปเข้านอน  น้อง ๆ กลับงอแงและขอให้ผมเล่านิทานก่อนนอนเหมือนที่คุณพ่อคุณแม่เคยทำมาโดยตลอด

จริง ๆ แล้วผมก็ชอบฟังนิทาน  แต่ผมจำนิทานที่เคยฟังไม่ได้เลยสักเรื่อง  หนำซ้ำ…ในบ้านของผมยังไม่มีหนังสือนิทานเสียอีก   การเล่านิทานให้น้องฟังจึงเป็นปัญหาใหญ่สำหรับผม  

โชคดีที่คุณพ่อเคยสอนผมว่า “ปัญหามีไว้ให้แก้ ไม่ใช่มีไว้ให้กลุ้ม เพียงแค่เราใช้ความคิด ปัญหาทั้งหลายก็จะกลายเป็นเรื่องกระจิริด”

เมื่อผมคิดถึงคำสอนของคุณพ่อ   ผมจึงพยายามคิด…คิด…แล้วก็คิด  ในที่สุด  ผมก็คิดได้ว่า ผมมีแสตมป์นิทานเก่าแก่อยู่ชุดหนึ่ง   ผมจึงไปหยิบสมุดแสตมป์ออกมาดู  จากนั้น ผมก็เริ่มเล่านิทานตามลำดับของภาพในแสตมป์ให้น้องของผมฟัง

นิทานเรื่องที่ 1 :    “แม่มดตนหนึ่ง  มั่นใจว่าตนเองสวยกว่าใคร ๆ ในปฐพี    แต่เมื่อเธอถามกระจกวิเศษผู้รอบรู้

   กระจกวิเศษกลับตอบว่า  ผู้หญิงที่สวยที่สุดคือสาวน้อยใจดีซึ่งอาศัยอยู่กับคนแคระทั้งเจ็ด

   แม่มดทั้งโกรธทั้งริษยา นางจึงปลอมตัวเป็นหญิงชราแล้วเอาผลไม้อาบยาพิษไปให้สาวน้อยกิน 

  

เมื่อสาวน้อยหลงกลกินผลไม้อาบยาพิษ  เธอจึงเสียชีวิตในทันที  โชคดีที่คนแคระรู้จักเจ้าชายผู้มีเวทมนตร์  คนแคระจึงขอให้เจ้าชายมาช่วยชุบชีวิตให้  เมื่อสาวน้อยฟื้นขึ้นมา  สาวน้อยจึงได้แต่งงานกับเจ้าชาย        แล้วทั้งคู่ก็ได้อยู่ร่วมกันนับจากนั้น”

เมื่อน้อง ๆ ของผมได้ฟังนิทานจนจบ  พวกเขาก็หลับไปอย่างมีความสุข  ผมดีใจมากที่ผมเล่านิทานกล่อมน้องได้สำเร็จ  และในขณะเดียวกัน  ผมก็เริ่มมองเห็นว่า ผมอาจนำแสตมป์ชุดนี้มาใช้เป็นแรงบันดาลใจในการแต่งนิทานเรื่องใหม่ ๆ ต่อไปได้อีก

คืนวันที่สอง  ผมทดลองนำแสตมป์ชุดเดิมมาสลับสับที่กัน  จากนั้น  ผมก็คิด…คิด…แล้วก็คิด  จนกระทั่งผมคิดนิทานแปลก ๆ ออกมาได้เรื่องหนึ่ง

นิทานเรื่องที่ 2 :    “นานมาแล้ว มีหญิงสาวคนหนึ่งถูกแม่มดหลอกให้กินผลไม้มายา

    วันรุ่งขึ้น…หญิงสาวก็คลอดลูกออกมาถึงเจ็ดคน ซึ่งลูกทุกคนมีหน้าตาแก่เกินวัยและมีนิสัยแสนขี้เกียจ       หญิงสาวต้องเลี้ยงดูลูก ๆ โดยที่ลูก ๆ ไม่เคยช่วยเหลือเธอเลย 

ในที่สุด หญิงสาวก็เหนื่อยจนเสียชีวิต  เมื่อแม่ ตายจากไป  ลูกทั้งเจ็ดจึงรู้สึกสำนึกผิด พวกเขาไปขอให้นักเวทย์ช่วยชุบชีวิตให้แม่

   

  จากนั้น พวกเขาก็ให้แม่แต่งตัวสวย ๆ อยู่แต่ในบ้าน ส่วนพวกเขาก็อาสาทำงานเลี้ยงดูแม่เพื่อให้แม่มีความสุข

เมื่อน้อง ๆ ของผมได้ฟังนิทานเรื่องใหม่จนจบ  พวกเขาก็หลับปุ๋ยไปอีก  ผมเริ่มมีความมั่นใจในวิธีการแต่งนิทานของผมมากขึ้น  แต่ผมก็ยังไม่แน่ใจว่า  ผมจะคิดและเล่านิทานในคืนวันที่สามซึ่งเป็นวันสุดท้ายได้สำเร็จหรือไม่?

ในคืนวันที่สาม  ผมพยายามนั่งเรียงแสตมป์และคิดแต่งนิทานอยู่นานมาก ๆ ซึ่งก่อนที่จะถึงเวลาพาน้องเข้านอนเพียงครู่เดียว  ผมก็คิดนิทานเรื่องใหม่ได้  

นิทานเรื่องที่ 3 : “นานมาแล้ว มีเจ้าชายองค์หนึ่งทรงอยากแต่งงานกับผู้หญิงที่มีน้ำใจงาม พระองค์จึงไปยังป่าช้าแล้วใช้เวทมนตร์เปลี่ยนร่างให้เป็นหญิงสาว

 

หลังจากนั้น พระองค์ก็เข้าไปทำงานในร้านอาหารแล้วแกล้งทำทีน่าสงสาร แต่ก็ไม่มีผู้หญิงคนใดเห็นใจพระองค์เลย

 

ยกเว้นก็แต่หญิงชราคนหนึ่งที่มีน้ำใจมอบผลไม้ให้  เจ้าชายทรงเห็นว่าหญิงชราทั้งแก่ทั้งเหี่ยว พระองค์จึงไม่คิดแต่งงานด้วย 

อนิจจา…เจ้าชายทรงไม่รู้เลยว่า แท้จริงแล้วหญิงชราเป็นเจ้าหญิงผมแดงแสนสวยที่ปลอมตัวมาเพื่อตามหา   รักแท้  ด้วยเหตุนี้ เจ้าชายจึงพลาดไม่ได้แต่งงานกับเจ้าหญิงผู้มีน้ำใจไปอย่างน่าเสียดาย ”

เมื่อผมเล่านิทานเรื่องที่สามจบ  น้อง ๆ ของผมก็หลับฝันหวานไปอีก   “การใช้ความคิดช่วยทำให้ปัญหากลายเป็นเรื่องกระจิริดได้จริง ๆ “

เช้าวันต่อมา  คุณพ่อคุณแม่ของผมกลับมาถึงบ้านพร้อมกับนำข่าวดีมาบอกให้ผมรู้ว่า คุณยายของผมหายป่วยแล้ว  ผมดีใจมากที่คุณยายกลับมาแข็งแรงเหมือนเดิมอีกครั้ง  นอกจากนี้  ผมก็ภูมิใจที่ตัวเองสามารถดูแลบ้านและน้อง ๆ ได้ดีสมกับที่คุณพ่อคุณแม่ได้ฝากฝังเอาไว้

#นิทานนำบุญ

หมายเหตุ : ถ้าเด็ก ๆ ต้องแต่งนิทานจากแสตมป์ 4 ดวงนี้ เด็ก ๆ คิดว่าจะทำได้ไหม  ลองคิดดูนะครับ

……………………………..